Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

De wilgenhut in de tuin groeit flink door. Sinds afgelopen zomer zijn er flinke staken bijgekomen. Ze wijzen allemaal naar de lucht. Om de hut weer een beetje verversing te geven heb ik deze wintermaanden heel traagjes de hut weer bij elkaar gevlochten. Het is indrukwekkend hoe hard wilgen groeien. Sommige takken waren echt al van een flink formaat en niet meer zomaar om te buigen. Eigenlijk moet je ergens in de zomer al wat takken weghalen of vervlechten in de hut.  Alleen ben ik voorzichtig vanwege de mogelijke vogels die bovenin de hut broeden. Ik zag best wel vaak een merel de hut in en uit vliegen. Een broedsel storen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Zeker in deze tijd waarin elke vogel telt.  Het is een flink karwei, maar levert ook heel mooie resultaten op. De takken heb ik over het dak heen getrokken en soms ook langs de zijkant geleid. Zo ontstaat een vervlochten geheel. Ik weet niet zeker of alle takken het redden. Sommige braken tijdens het buigen voor een deel....

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Een muur van meidoorns omgeeft de boomgaard. Je stapt via een kleine opening binnen. Dan sta je daar midden tussen de bomen. Het is een bos en een open plek ineen. De grote notenbomen wuiven boven je naar de hemel. Ertussen groeit een rij perenbomen. Mijn bomenvriend en kunstenaar Jos neemt me mee naar de boomgaard die hij beheert. Het is er stil. We doorbreken de stilte met het suizen van de zeisen. Vlak boven de grond kappen we het natte en hoge gras. Als je kunt dansen, kun je seizen, zegt Jos. Een beetje door de knieën cirkel ik een halve maan om mij heen. Het gras blijft netjes links van mij liggen. De Karnheuvel We zijn vroeg vertrokken naar het paradijs van de Karnheuvel. Op deze verhoging stond ooit een boerderij en een vloedschuur voor het vee. Nu groeien er walnoten, peren en appels. Aan de andere kant van de heuvel, iets verderop, is een grote verwilderde pruimengaard.  Jos heeft een kantoordag buiten georganiseerd. We maaien het gras, de brandnetels en andere bloeiers...

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt...

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange tak...

In de winter is de tijd om de bomen te verplanten en te snoeien. De warme dagen van de laatste week laten zien dat zelfs de winter lastig is om een moment te vinden die geschikt is. De wilgenbomen naast het huis zijn heel hard gegroeid sinds ik ze 4 jaar terug plantte. Daarom heb ik deze week best wel rigoureus het zaagje in de hand genomen om een paar flinke in-de-weg-takkken eraf te zagen.  Ruimte maken Zo ontstaat er ook weer wat ruimte onder de bomen voor de kleinere aanplant die daar groeit. Die heb ik dit jaar bewust ongemoeid gelaten. Die zijn volgend jaar aan de beurt. Omdat de sloot aan de andere kant van het huis veel te ver gegraven is, heb ik de wilgentakken van de bomen daar neergelegd. Een soort ingegraven takkenril. Ik denk dat de dieren dit ook wel weten te vinden. Wie weet is het heerlijk in de zomer als het heel heet is. De bomen zien er nu een stuk kaler uit en ik hoop dat ze ervan opknappen. De takken die teveel over de parkeerplaats groeiden zijn nu weg. Er is ...

Laatst heb ik de spatel in de grond gestoken om de meidoorn naast het appelboompje te verplanten. De Groninger kroon en de meidoorn ernaast, zitten te dicht op elkaar.  Het was al voor vorig jaar gepland, maar door persoonlijke omstandigheden lukte het niet. Helemaal nadat we met kerst ook nog eens corona kregen en ik nog weken te uitgeteld was voor deze klus. Spade in de grond De spade gaat lekker in de grond in deze tijd van het jaar. Als de vorst nog niet in de grond is. In de zomer is de bovenlaag ondoordringbaar. Al verschilt de dikte van de klei heel sterk in de tuin. Vooral in het stukje bij de appelbomen is het heel aardig om door te komen. Alleen het hout van de schep breekt.  Er breekt er 1 en nummer 2 kraakt, maar met veel zorg kom ik heel ver. Het scheelt enorm als ik een oude spade erbij haal. Niet al te groot schepvlak heeft deze, maar hij is wel heel dik. Dat helpt om de wortel los te krijgen.  Lichaamsbeweging Een boom verplanten geeft een goede lichaamsbe...

De ene Ginkgo is de andere niet. Het schijnt dat elke Ginkgo Biloba ongeveer rond dezelfde dag in het jaar vergeelt en zijn bladeren verliest. Maar dit verschilt wel allemaal per Ginkgo. Zo is de kleine Ginkgo die direct achter de grotere groeit, veel later geel. De Ginkgo van een buurman wat verderop is nu al helemaal kaal. In onze oude tuin was het altijd begin november . Onze grootste Ginkgo zweeft best lang tussen groen en geel in. Het duurt allemaal niet zo heel lang en je moet het heel goed in de gaten houden. En dan ineens is alles eraf.  Mijn leermeester Peter van Zonneveld weet precies wanneer de Ginkgo in de Hortus waarop hij uitkeek van zijn werkkamer op de universiteit zijn blad verliest. Op het eiland in het park bij Vogelhorst staat een groepje Ginkgo's die nog heel lang blad heeft. Die blaadjes gebruikte Doris voor mijn surprise voor Sinterklaas een paar jaar terug.  Hoe geler het blad, hoe mooier. Het is maar heel kort en daarom moet je er ook heel erg van g...

We proberen onze tuin in te richten naar de ideeën van de permacultuur en maken er een klein voedselbos . Dan is het goed om af en toe ook inspiratie op te zoeken. Dat is in deze coronatijd best lastig. Ik wil al langere tijd bijvoorbeeld naar het Voedselbos De Overtuin bij de botanische tuin Trompenburg in het Rotterdamse Kralingen. Bosrand van het voedselbos Zeewolde We hebben in de buurt gelukkig ook wat initiatieven. Zo is er eentje op nog geen halve kilometer bij ons vandaan. In het Kathedralenbos is 2 jaar geleden en vorig jaar al een deel van het toekomstig voedselbos Eemvallei van Staatsbosbeheer aangeplant. Dit jaar is er dat niet gebeurd om de aanplanting van vorig jaar wat meer ruimte te geven. Het afgelopen jaar was het heel warm waardoor veel nieuwe aanplant is doodgegaan of minder goed is gegroeid. Voedselbos dichtbij in Zeewolde In Zeewolde is ook een mooi voedselbos. En omdat we vorige week in de vakantie ook nog een uitstapje wilden maken, zijn we hier naartoe gegaan...

De smeekbede om een regenbui is een heel klein beetje verhoord. We hebben nu een paar dagen regen gehad. Je ziet meteen de hele tuin opfleuren. De grauwe stoflaag is van het groen af en je ziet weer: groen. Wat is dat genieten zeg. Bovenop helpen De tuin leeft dus weer helemaal op en dat is geweldig. Hopelijk is het genoeg om de uitgedroogde fruitbomen er weer een beetje bovenop te helpen. Het is sowieso een feest om door de tuin te lopen. Met alle coronamaatregelen loop ik nu regelmatig een extra ronde door de tuin. Het is heerlijk om te zien hoe alles weer groeit en bloeit. Hoe planten elkaar opvolgen. Na de kersenbloesem is het nu tijd voor appelbomen en de lijsterbes. Lijsterbes in bloei Op allerlei plekken in de tuin zie je de lijsterbes in bloei staan. De regen helpt enorm bij deze bloei. De appels volgens snel. De Zoete ermgard heeft prachtige witte bloemen met een smal rood randje. Zo kenmerkend voor appelbloesem. Bij de kers en ook de krent zien we de uitgebloeide bloemen o...

Het is zo mooi om alles in bloei te zien in deze tijd van het jaar. Het begint met de amandel die dit jaar al in februari in bloei stond. Daarna volgde heel snel de abrikoos. Dan is het even wachten, maar hier kwamen de pruimen al heel snel. Vooral de nieuwe Reine Victoria doet het goed. Gevolgd door de Reine Claude en de Mirabel. De laatste staat nog steeds in bloei. Dan komen kersen en de peer. Eigenlijk hoort eerst de Gieser Wildeman en daarna de gemengde boom met Conference en Doyenne. Het ging dit jaar andersom. De kersen doen het ook erg goed. Vooral het boompje dat ik vorig jaar bij de Gamma haalde. Het zijn allemaal wel zure kersen. En vergeet de kleine kriek niet. Die bloeide alsof het een lieve lust was. Uitgebloeide kersen De kersen raken uitgebloeid. Ondertussen verschijnt er soms nog een bloemetje aan de abrikoos. Een nazending of zoiets. En nu beginnen de appels. De Rode van Boskoop bloeit mooi. In de Groninger kroon wijzen de rode puntjes mooi omhoog. Net als dat de ni...

Het voorjaar valt vroeg. De eerste tekenen dienen zich aan. En aan wie de eer: de seringstruik bevat beginnende blaadjes en tekenen van bloesem! Naast de bessenstruik is de sering , de enige struik uit de oude tuin die we hebben meegenomen. Het was een rampzalige dag waarop we het deden, vlak na de grote warmte van 2018. Precies op een dag dat het hard stormde en het er veel regen viel. Eerste tekenen: beginnende bladeren in de sering Vorig jaar bleven de bladeren klein. Net als dat de bloemen niet de uitbundigheid lieten zien zoals we dat aan de Alkmaargracht gewend waren. De struik had het erg zwaar. Zeker ook omdat de zomer vorig jaar ook erg warm en droog was. Zo kreeg de struik twee zware zomers te verduren. Eerste blaadjes Daarom is het nu extra prachtig om te zien dat de eerste blaadjes en zelfs bloemen zich beginnen te vormen. Het is allemaal heel vroeg dit jaar. Vroege blaadjes en bloemknoppen in de sering De knoppen van de in het najaar geplante Japanse sierkers beginnen zic...

De stormen en harde wind weten wel raad met de tuin. Ik zie het vooral in de windgevoelige planten. De grote artisjok aan de zijkant van het huis, met de enorme reuzenbladeren. Hier heeft de wind flink vat op gehad. Flink wat van de bladeren zijn losgebroken. Ik hoop dat er nog wat overblijft voor de zomergroei en bloei. Net als de eeuwige moes die door zijn hoefje is gegaan. We zullen de boel weer moeten opbinden. Overlevingsdrang in onze winderige tuin. Vroeg voorjaar In de tuin begint steeds meer het voorjaar te komen. Erg vroeg, dat wel. Zo bloeit de amandel al. Vorig jaar was dat zeker 3 weken later. De roze bloesem steekt mooi af tegen het huisje. Alleen zijn er nog weinig insecten om de bloemen te bestuiven. We zullen in de weer moeten met een kwastje om het zelf te doen. De amandel is al in bloei. De kleur past goed bij ons huisje. Ook de Japanse sierkers die we in het najaar hebben geplant, staat op uitkomen. De knoppen zijn al heel ver. Dat duurt geen weken meer. Ik heb op...

En heeft je huisje de storm overleefd? Verschillende lieve berichtjes van vrienden gekregen die vroegen of storm Ciara ons huis had toegetakeld. Gelukkig, we hebben het overleefd! Harde wind of niet; het huisje houdt zich goed bij die harde winden. Je ervaart de wind wel anders dan in een stenen huis. Het huis beweegt meer mee met de wind en je hoort de storm ook beter. Maar alles heeft zich goed gehouden. Veel rukwinden Bij het fietsen naar het werk, had ik maandag en dinsdag wel het idee dat het harder woei dan tijdens de storm. Veel rukwinden. Het is onstuimig en dat is het de hele week. Die onstuimigheid werd onze dakbedekking weer fataal. Vorig jaar waaide het in maart los bij een felle rukwind. Nu kwam een flap van de bitumen maandag los bij een harde windvlaag. Meteen bouwer Martin gebeld. Hoe kan dit nu gebeuren. Vorig jaar verzekerde de loodgieter dat de bitumen nu echt muurvast zaten met grote zware daknagels. Losse bitumen Martin heeft de bitumen weer vastgezet onder een ...

De tuin in de winter is natuurlijk best saai. Ik leef zelf meer op als de natuur weer opleeft. De ruststand waarin de natuur zich nu bevindt, zit me dan een beetje dwars. Het is de algehele tijd van het jaar van korte dagen, kou en veel nat. Heel veel nat. Alles staat op winterstand. Al valt het dit jaar heel erg mee met de tuin. De temperaturen zijn redelijk hoog zodat best veel planten niet afsterven en groen blijven. Wat dacht je van het komkommerkruid of allerlei planten die je juist ziet opkomen. De temperatuur is voldoende voor sommige planten om te ontkiemen. Winterstand om te wortelen Ook de wortels van de bomen krijgen goed de kans goed te wortelen. Dat kan betekenen dat het komend jaar een mooi jaar wordt voor de groei van veel bomen die we vorig jaar rond deze tijd hebben geplant. Het geeft veel hoop voor een groeirijk jaar. Ook daar kan ik niet op wachten. Artisjok in de winter De kale vlakte om ons heen wordt meer en meer bebouwd. Een mooie groene haag kan juist de privac...

Nog wensen in zo’n volle fruittuin als de onze? Inge wil nog heel graag een speciaal appeltje: de Zoete Ermgaard, of Armgaard. Een appeltje waar ze goede herinneringen aan koestert. Het doet haar aan haar moeder denken. Vorige maand heb ik al met Johan van de Stadsbomerij dat we rond Inges verjaardag zouden langskomen voor een boompje. Eigenlijk wilde ik hem al voor haar verjaardag als verrassing geven. Maar alle toestanden met de griep afgelopen weken heeft een beetje tegengewerkt. Daarom gaan we samen naar de boomkwekerij van Oosterwold. Akker vol bomen In het veld aan de andere kant van de weg ligt de akker boordevol met boompjes. Alle soorten en maten, door elkaar. Het helpt tegen eventuele ziektes en andere ellende. Nu lopen we tussen de lange rijen met voornamelijk fruitbomen, soms zit er een bessenstruik tussen. En daar staan ze: de Zoete Ermgaardjes . Ze zijn nog niet zo groot. We willen ook een laagstam. Dan kun je er goed bij en blijft alles nog een beetje in toom. Nade...

We vorderen heerlijk met het inrichten van de achtertuin. In deze tijd van het jaar is er veel gelegenheid om het grote spul te verplanten . Sommige bomen die we vorig jaar hebben geplant, komen toch niet helemaal tot hun recht. Daarom verplaatsen we ze een eindje. Zoals de perenbomen die we naast het huis gaan planten. Dat geeft op warme zomerdagen ook een stukje schaduw op de muur. We hebben afgelopen zomer gemerkt dat het wel heel heet wordt aan die kant van het huis. Tussenlaag Tegelijkertijd zijn we druk in de weer met het vullen van de andere lagen in onze tuin. Het boek Praktisch handboek voedselbossen van Martin Crawford helpt ons hierbij. We hebben bomen en ook veel bodembedekkers, maar een mooie tussenlaag van struiken en heesters ontbreekt voor een groot gedeelte. Surprise met de Ginkgo door het dak. Hazelaars, wilde liguster en rode kornoelje zijn flinke heesters die er groeien. Maar wat denk je van bijvoorbeeld de Japanse kwee. Het boek van Martin Crawford maakt me daaro...

In het najaar en de winter is de tijd om na te denken over de bomen en de struiken in de tuin. Naast dat we de tuin volgens de permacultuur principes inrichten, wel met een eigen draai. Kijken we ook goed naar inheemse planten als meidoorn, wilg, berk, linde en wilde liguster. Vorig jaar hebben we veel planten geplant. Daarom heb ik onderstaand verslagje geschreven voor Heg en Landschap die de planten leverde. Dit jaar zullen we nog een aantal boompjes en struiken bestellen, maar dat zijn er veel minder dan vorig jaar. Bijna 300 planten Bij Heg en Landschap hebben we vorig jaar ongeveer 300 planten besteld. Het was een ruime keuze van bomen (wilgen, winterlindes, zachte berk en esdoorn) en struiken (verschillende rozen, lijsterbes, Gelderse roos, wilde liguster, rode kornoelje, 2-stijlige meidoorn, hazelaar en krent). Onze tuin is daarmee heel vogelvriendelijk ingericht. Afgelopen jaar hebben januari en februari 2019 hebben we de bomen en struiken op ons terrein gepland. In een paar ...