Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Laatst vroeg iemand aan mij of ik vaak de groencontainer aan de straat zet. Eigenlijk bijna nooit. Een paar keer per jaar en dan is hij nog halfvol. Deze keer als ik hem aan de straat zet hij nog niet eens halfvol, maar ik het weinige organisch afval is helemaal in elkaar geklonken.  Ik spit er maar doorheen met een viertandige vork, om de massa een beetje los te maken. Zo zal alles goed naar beneden zakken als de vuilniswagen de kliko verheft en omkeert. Levensmassa Het is een massa dat vol met leven zit. Ik zie bij het spitten wormen bewegen, vliegen opvliegen (heel veel) en afval dat in verre staat van ontbinding verkeert. Je ziet eigenlijk niet meer wat het ooit geweest moet zijn. En dat is goed. Het meeste bij ons belandt op de composthoop . Alleen de schillen van sinasappels, mandarijnen, bananen, mango en de pit van de avocado. Die doen we niet op de composthoop. Net als iets dat ook niet bij het groenafval mag, maar we stiekem toch doen... Groenafval Het blijft een raar ide...

De hoge windmolens waar wij op uitkijken vanuit onze woonkamer, zijn van de boeren. Ze hebben zich verenigd in de coöperatie. In de tijd van de hoge energieprijzen waren ze niet de spekkoper.  De bank eiste bij de bouw vaste prijzen, daarom waren er met de energiemaatschappijen de bedragen voor jaren vastgelegd. Daarmee hebben vooral de grote energiemaatschappijen geprofiteerd. Maar dat is een ander verhaal. De boeren delen nu met ons allerlei producten die je gratis mag afhalen. We krijgen een waardebon hiervoor in de brievenbus. Vorig jaar kregen we appels, peren, pompoenen en bloemkolen. Ook was er een bloemetje. Afgelopen week kregen we rauwe melk en kaas. Eerder deze maand eieren en honing. Het is extra feest omdat de windmolens energie opleveren en wij als compensatie voor het gebrom van deze installaties en uitzicht, de producten van de streek krijgen. Economen en ook politici noemen dat een winwin-situatie. molens draaien rond de wind waait maar door en door dolgedraaide ka...

De vierplankenbank die we voor onze trouwdag kochten, was nog niet geolied. Het mooie hout van de Tulpenboom van de Heiligenberg bij Leusden, was de hele winter onbeschermd. Het hout schreeuwde om aandacht en liefde. In het ontwerp heeft Jos wel rekening gehouden dat het hout snel droogt, maar het moet wel in de gekookte lijnolie . Nog een speurtocht om te vinden waar dat te koop is. We vonden het, via Jos.  Daarna ben ik wel een drukke zaterdag en zondag in de weer geweest om het bankje in te smeren met de olie. Nu pronkt het bankje, donkerder in de tuin. de hagelstenen blijven liggen op het hout gewijd tuinbankje

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek....

De mooie lentedagen afgelopen weekend hebben de tuin werkelijk veranderd in een groene oase. De groene waas aan de bomen is veranderd in bladeren. De bloesems schieten uit de fruitbomen. De vogels fluiten overal en de insecten gonsen. Wat een lentefeest. Na de bloesem in de amandelboom, volgen de pruimen. Die zijn nu ook allemaal klaar en dan volgen de perenbomen, appelbomen en ook de kersen (krieken en meikersen) schieten in de bloemen.  Wat een prachtig gezicht. De natuur laat zien hoe het meteen in actie komt met een mooi weer. Net als de vrouwen die ineens allemaal rokjes aantrekken alsof ze het zo hebben afgesproken op Martin Brils rokjesdag . de bloesem loopt kers pruim peer appel weer kers de lente verspringt

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt...

De laatste snoeiers voor het voorjaar echt aanbreekt, zijn de appelbomen en de vlinderstruik. De appelbomen pak ik niet allemaal aan. De bomen links achterin zijn dit jaar aan de beurt. Ze staan al wat langer en staan elkaar ook een beetje in de weg. Daarom snoei ik het wat rigoureuzer dit jaar. Ze hoeven elkaar niet in de weg te zitten. De bomen en struiken om het drietal appelbomen dat bij elkaar staat (Groninger kroon, Jonagold en Elstar) heb ik ook allemaal wat teruggesnoeid. Net als de Zoete Ermgaard . Een activiteit waar ik wel handigheid in heb gekregen. Ik durfde het nooit te doen. Nu loop ik met een zekere hand met snoeischaar en zaagje door de tuin.  Minder hoogte Ik besluit om ze ook wat minder de hoogte in te laten gaan. Het is wel veel boven mijn macht werken. Dat merk ik vooral de dagen erna. Ik heb een stijve nek. Het werken achter de computer is bijna niet te combineren met een gepassioneerde tuinliefhebber. Het blijft schipperen. Vlinderstruik De grote vlinderstrui...

Niet alleen ons huisje, de hele buurt kleurt roze. De amandel en abrikozen staan weer prachtig in bloei. Het brengt maakt de lyriek in mij wakker. Een heuse tanka vloeit uit mijn dichterlijke pen. de amandelboom vertelt roze mondjes vol het voorjaar begint de abrikozenboom geeft antwoord in dezelfde kleur

Ik geloof niet dat je meteen iets nieuws moet kopen als het oude kapot gaat. Misschien kun je het ook repareren. Zo ontstond er bij mij een flinke verzameling kapotte schoppen en batsen. De goedkope spades van de Action en de Gamma zijn van slecht staal gemaakt. Dat verbuigt zodra je er kracht mee zet in de klei. Maar hoe krijg je de steel los van de schep? Via marktplaats gekocht Via marktplaats kocht ik een aantal oude spades en rieken . Het nadeel daarbij is weer dat de stelen het snel begeven. Ze zijn gemaakt van hardstaal en als de steel losbreekt, dan kost het weer heel veel energie om het onderste stukje van de steel los te krijgen uit de metalen schep. Dat komt omdat ze vastgeklonken zitten aan de steel. Bestudering van een filmpje op Youtube hielp me aan de oplossing. Het is namelijk heel eenvoudig: zorg dat de steel en de schep helemaal los zijn van elkaar.  Metaalzaagje en dreef De vastgeklonken nagels maak je los met een metaalzaagje. Eventueel kun je een metaalvijltje ...

Laatst heb ik de spatel in de grond gestoken om de meidoorn naast het appelboompje te verplanten. De Groninger kroon en de meidoorn ernaast, zitten te dicht op elkaar.  Het was al voor vorig jaar gepland, maar door persoonlijke omstandigheden lukte het niet. Helemaal nadat we met kerst ook nog eens corona kregen en ik nog weken te uitgeteld was voor deze klus. Spade in de grond De spade gaat lekker in de grond in deze tijd van het jaar. Als de vorst nog niet in de grond is. In de zomer is de bovenlaag ondoordringbaar. Al verschilt de dikte van de klei heel sterk in de tuin. Vooral in het stukje bij de appelbomen is het heel aardig om door te komen. Alleen het hout van de schep breekt.  Er breekt er 1 en nummer 2 kraakt, maar met veel zorg kom ik heel ver. Het scheelt enorm als ik een oude spade erbij haal. Niet al te groot schepvlak heeft deze, maar hij is wel heel dik. Dat helpt om de wortel los te krijgen.  Lichaamsbeweging Een boom verplanten geeft een goede lichaamsbe...

De harde kleigrond heeft al een aantal schoppen en spades gesleten. Een aantal jaren geleden kocht ik via marktplaats wat oud gereedschap. Het staal was zo robuust, dat de steel het begaf toen ik de elegante spade gebruikte. Natuurlijk speurde ik nu ook weer op marktplaats om een goede schop te vinden. Geschikt voor de klei. De meeste spades hier sneuvelen voortijdig. Vaak is het de steel die het moet ontgelden, maar met een schep van de Action of de Gamma gebeurt het snel dat het blad dubbelklapt. Daar zit je niet op te wachten bij een grote graafklus.  Gras plaggen met rieken Het gebeurt ook bij de rieken. Deze zijn ideaal om bijvoorbeeld gras te plaggen. Een klus die ik graag deze winter wil gaan doen. Als de kleigrond wat natter is, is het makkelijker plaggen dan wanneer de grond kurkdroog is zoals in de warme, droge zomer. De rieken breken snel. Een paar jaar geleden braken gewoon de vorken af. Ik deed niet veel meer dan spitten in de composthoop. Daarom heb ik dit jaar weer e...

De winter brengt nieuwe gasten in de tuin. Als de dagen korter worden, veranderen de bezoekers. Zo komen het roodborstje en het winterkoninkje langs. Ook is er veel bedrijvigheid van koolmeesjes en pimpelmezen. We zitten met de bank naar onze tuin toe en zien zo al die actie in de tuin. Pas vloog er een vogel in paniek tegen het raam. Ook werd een vogel te grazen genomen door een havik. Veel bedrijvigheid dus. De waterbak hebben we naar boven getild in het vogelhuisje. Onder de overkapping is nu het bak waaruit de vogels kunnen drinken. Het heeft de bedrijvigheid vergroot. De andere plateau's zijn prima geschikt voor het eten. Het leukste is wel de melancholische zang van het roodborstje dat je overal hoort. De begroeting van de zon in de morgen, is misschien wel de mooiste. Het maakt mijn dag telkens goed. het roodborstje groet de zon uit bolle borst blozende hemel

Bij het wandelen met de honden of gewoon als ik een middagwandeling door het bos maak, loop ik vlak langs de tuin van een buurtbewoner. We maken een praatje. Ik ben door de blubber aan komen lopen. Ik vraag meteen naar het werk aan de rietkragen in dit deel van de wijk. Elk jaar komt hier een boer alle begroeiing weghalen met grote zware landbouwmachines.  Het levert een blubberig pad op waar het niet meer prettig lopen is met de honden. Hij zegt dat het niet anders kan. Natuurlijk kun je het ook zelf doen. Dat kost wat meer tijd. De zware landbouwmachines zorgen ervoor dat de grond nog minder water doorlaat.  Extra modder Het levert veel extra modder op. En alles is in de herfst, winter en een deel van het voorjaar al zo drassig. Het scheelt wel dat het gemaaide riet voor een deel op het pad is blijven liggen. Zo kom je er nog redelijk doorheen. Al vraag ik mij af hoe het er over een paar maanden uitziet. Eerste egel Ik vertel hem dat ik de eerste egel in de tuin heb gezien....

Er scharrelt van alles op en rond het huis. Muizen, ratten, katten, marters, eksters en ook egels. Van de buren horen we al het hele jaar dat ze egels in hun tuin zien rondlopen. In onze tuin hebben we ze nog niet gezien. Totdat op een avond onze teckel Teuntje naar buiten wil en wel heel erg lang aan het blaffen is.  Misschien dat ze zich zo opwindt over een kat. Ik doe de buitenlamp aan en zie het meteen. Teuntje blaft tegen een gigantische egel die zich groot opgebold heeft tot het formaat van een halve voetbal. Ze geeft zich niet zo snel gewonnen als ik haar wil wegsturen, dan maar met wat hardere hand.  Ik trek haar weg bij de egel en stuur haar naar binnen. Natuurlijk krijg ik de nodige weerstand, maar het lukt. Nu het beste hopen voor de egel. Gelukkig zie ik hem een minuut of 5 later weer voorzichtig in beweging komen. Het snoetje steekt een klein stukje uit die enorme stekelmassa en de bol begint aan een nieuwe scharreltocht. Wij hebben dus ook een egel in de tuin en ...

De ene Ginkgo is de andere niet. Het schijnt dat elke Ginkgo Biloba ongeveer rond dezelfde dag in het jaar vergeelt en zijn bladeren verliest. Maar dit verschilt wel allemaal per Ginkgo. Zo is de kleine Ginkgo die direct achter de grotere groeit, veel later geel. De Ginkgo van een buurman wat verderop is nu al helemaal kaal. In onze oude tuin was het altijd begin november . Onze grootste Ginkgo zweeft best lang tussen groen en geel in. Het duurt allemaal niet zo heel lang en je moet het heel goed in de gaten houden. En dan ineens is alles eraf.  Mijn leermeester Peter van Zonneveld weet precies wanneer de Ginkgo in de Hortus waarop hij uitkeek van zijn werkkamer op de universiteit zijn blad verliest. Op het eiland in het park bij Vogelhorst staat een groepje Ginkgo's die nog heel lang blad heeft. Die blaadjes gebruikte Doris voor mijn surprise voor Sinterklaas een paar jaar terug.  Hoe geler het blad, hoe mooier. Het is maar heel kort en daarom moet je er ook heel erg van g...

De appeloogst is dit jaar ongekend. We hebben zeker een kilo of 25 geoogst, waarvan zeker 15 kilo aan goudrenetten. De nieuwe soorten hebben hele kleine appeltjes gekregen, de oudere krijgen elk jaar een grotere oogst. Het is onvoorstelbaar dat er zulke heerlijke vruchten uit komen. Elk jaar weer. De peren waren dit jaar niet zo talrijk. We hebben geen enkele geoogst. Net als dat er weinig pruimen voor ons waren. De bloesem in het voorjaar heeft het er moeilijk mee als er nog regelmatig nachtvorst overheen komt.  Heel veel vruchten De amandelboom heeft wel heel veel vruchten afgegeven, niet allemaal met een heel klein amandeltje erin, maar genoeg. Net als dat we heel morellen hebben gehad. De andere kersen deden het ook heel redelijk. Aan frambozen, rode bessen, zwarte bessen en bramen ook geen gebrek. Het was wel een bijzonder appeljaar. De appels waren vroeg rijp. En ze werden ook al heel vroeg aangevreten door wespen. Daarom hebben we bepaalde appels vroeg geplukt, zoals de gron...

Al ver voordat ik in Almere Oosterwold kwam wonen, schreef ik gedichten en haiku . De laatste vorm heb ik een jaar of 8 terug ontdekt. Het is de ultieme vorm van dichten. In de haiku draait het om de essentie. Het was een grote eer dat ik voor het Oosterwoldpaviljoen op de Floriade een haiku mocht schrijven in april. Het is een loflied op Oosterwold in 17 lettergrepen. De Engelse vertaling had wel wat voeten in de aarde, maar met wat hulp zijn we ook daar uitgekomen. Haikubord De Floriade is nu ruim een week gesloten en het Oosterwoldpaviljoen krijgt een plekje in Oosterwold. Voor het haikubord is ook een geschikte nieuwe plaats gevonden. Het duurt alleen even voordat het zover is. Het komt bij het nieuwe gebouw van de Coöperatie Stadslandbouw Oosterwold  te staan. De Coöperatie Stadlandbouw Oosterwold is de drijvende kracht achter het Oosterwoldpaviljoen op de Floriade en krijgt nu het paviljoen van Japan . Een prachtig gebouw in duurzame, traditionele Japanse stijl geb...

Afgelopen zomer de eindafrekening van de energie. Bij ons is de afrekening altijd in de zomer. We hebben het maandelijks ingelegde geld teruggekregen. De 6 panelen op het dak, volstaan voor ons dus. 0 op de meter . Het is wel de vraag of we het volgend jaar weer zo redden. Afgelopen jaar hebben we flink bespaard op energie. De kachel alleen aan als het 16 graden of kouder is in huis. Minder en korter douchen, de afwas doen met een teiltje. Het zijn wat maatregelen waarmee we besparen. Inge ging onderzoeken of we nog op wat meer kunnen besparen. Doorstroomboiler We hebben voor warm water een doorstroomboiler . Deze elektrische geisers gebruiken veel krachtstroom. Een korte, snelle energieslurp. De temperatuur van het water is ook niet zo hoog als bij een boiler. Daarom is het water in de water kouder als het aankomt in de keuken voor de afwas. Dan moet het water voor in onze keuken, best een lange weg afleggen. De doorstroomboiler zit in de meterkast, die zit het dichtste bij de douche...