Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Laatst vroeg iemand aan mij of ik vaak de groencontainer aan de straat zet. Eigenlijk bijna nooit. Een paar keer per jaar en dan is hij nog halfvol. Deze keer als ik hem aan de straat zet hij nog niet eens halfvol, maar ik het weinige organisch afval is helemaal in elkaar geklonken.  Ik spit er maar doorheen met een viertandige vork, om de massa een beetje los te maken. Zo zal alles goed naar beneden zakken als de vuilniswagen de kliko verheft en omkeert. Levensmassa Het is een massa dat vol met leven zit. Ik zie bij het spitten wormen bewegen, vliegen opvliegen (heel veel) en afval dat in verre staat van ontbinding verkeert. Je ziet eigenlijk niet meer wat het ooit geweest moet zijn. En dat is goed. Het meeste bij ons belandt op de composthoop . Alleen de schillen van sinasappels, mandarijnen, bananen, mango en de pit van de avocado. Die doen we niet op de composthoop. Net als iets dat ook niet bij het groenafval mag, maar we stiekem toch doen... Groenafval Het blijft een raar ide...

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt...

De laatste snoeiers voor het voorjaar echt aanbreekt, zijn de appelbomen en de vlinderstruik. De appelbomen pak ik niet allemaal aan. De bomen links achterin zijn dit jaar aan de beurt. Ze staan al wat langer en staan elkaar ook een beetje in de weg. Daarom snoei ik het wat rigoureuzer dit jaar. Ze hoeven elkaar niet in de weg te zitten. De bomen en struiken om het drietal appelbomen dat bij elkaar staat (Groninger kroon, Jonagold en Elstar) heb ik ook allemaal wat teruggesnoeid. Net als de Zoete Ermgaard . Een activiteit waar ik wel handigheid in heb gekregen. Ik durfde het nooit te doen. Nu loop ik met een zekere hand met snoeischaar en zaagje door de tuin.  Minder hoogte Ik besluit om ze ook wat minder de hoogte in te laten gaan. Het is wel veel boven mijn macht werken. Dat merk ik vooral de dagen erna. Ik heb een stijve nek. Het werken achter de computer is bijna niet te combineren met een gepassioneerde tuinliefhebber. Het blijft schipperen. Vlinderstruik De grote vlinderstrui...

De harde kleigrond heeft al een aantal schoppen en spades gesleten. Een aantal jaren geleden kocht ik via marktplaats wat oud gereedschap. Het staal was zo robuust, dat de steel het begaf toen ik de elegante spade gebruikte. Natuurlijk speurde ik nu ook weer op marktplaats om een goede schop te vinden. Geschikt voor de klei. De meeste spades hier sneuvelen voortijdig. Vaak is het de steel die het moet ontgelden, maar met een schep van de Action of de Gamma gebeurt het snel dat het blad dubbelklapt. Daar zit je niet op te wachten bij een grote graafklus.  Gras plaggen met rieken Het gebeurt ook bij de rieken. Deze zijn ideaal om bijvoorbeeld gras te plaggen. Een klus die ik graag deze winter wil gaan doen. Als de kleigrond wat natter is, is het makkelijker plaggen dan wanneer de grond kurkdroog is zoals in de warme, droge zomer. De rieken breken snel. Een paar jaar geleden braken gewoon de vorken af. Ik deed niet veel meer dan spitten in de composthoop. Daarom heb ik dit jaar weer e...

Bij het wandelen met de honden of gewoon als ik een middagwandeling door het bos maak, loop ik vlak langs de tuin van een buurtbewoner. We maken een praatje. Ik ben door de blubber aan komen lopen. Ik vraag meteen naar het werk aan de rietkragen in dit deel van de wijk. Elk jaar komt hier een boer alle begroeiing weghalen met grote zware landbouwmachines.  Het levert een blubberig pad op waar het niet meer prettig lopen is met de honden. Hij zegt dat het niet anders kan. Natuurlijk kun je het ook zelf doen. Dat kost wat meer tijd. De zware landbouwmachines zorgen ervoor dat de grond nog minder water doorlaat.  Extra modder Het levert veel extra modder op. En alles is in de herfst, winter en een deel van het voorjaar al zo drassig. Het scheelt wel dat het gemaaide riet voor een deel op het pad is blijven liggen. Zo kom je er nog redelijk doorheen. Al vraag ik mij af hoe het er over een paar maanden uitziet. Eerste egel Ik vertel hem dat ik de eerste egel in de tuin heb gezien....

Al ver voordat ik in Almere Oosterwold kwam wonen, schreef ik gedichten en haiku . De laatste vorm heb ik een jaar of 8 terug ontdekt. Het is de ultieme vorm van dichten. In de haiku draait het om de essentie. Het was een grote eer dat ik voor het Oosterwoldpaviljoen op de Floriade een haiku mocht schrijven in april. Het is een loflied op Oosterwold in 17 lettergrepen. De Engelse vertaling had wel wat voeten in de aarde, maar met wat hulp zijn we ook daar uitgekomen. Haikubord De Floriade is nu ruim een week gesloten en het Oosterwoldpaviljoen krijgt een plekje in Oosterwold. Voor het haikubord is ook een geschikte nieuwe plaats gevonden. Het duurt alleen even voordat het zover is. Het komt bij het nieuwe gebouw van de Coöperatie Stadslandbouw Oosterwold  te staan. De Coöperatie Stadlandbouw Oosterwold is de drijvende kracht achter het Oosterwoldpaviljoen op de Floriade en krijgt nu het paviljoen van Japan . Een prachtig gebouw in duurzame, traditionele Japanse stijl geb...

De grootste vijand in onze tuin is de wind. Het waait hier altijd. Zelfs als het niet waait. Zeker als het weer omslaat , dan slaat hier voor de wind toe. Je ontkomt er niet aan in de polder . Het hoort bij Almere, maar blijft soms ongemakkelijk. De kas voor de genadeklap De microklimaatjes verschillen hier sterk van elkaar. Zo hebben de buren die wat meer in de beschutting wonen van het helofytenfilter en het gebouw, maar ook van de omliggende huizen. Ontbrekende stippen Bij ons staan nog niet alle huizen. Sterker nog: er moeten zelfs nog een paar stippen worden gezet. Daarom zal het voorlopig ook zo blijven. Wind en heel veel sneeuw bedreigen de kas De tol die je moet betalen voor al die wind is best hoog. Zo groeien veel planten langzamer of niet. Daarnaast droogt het land ook sneller uit door de wind. Zeker als het langdurig niet regent, dan is de grond eerder uitgedroogd. De planten worden er steeds beter bestand tegen, maar het kost veel tijd. Groene haag We willen het nu vooral...

Hét kenmerk van Oosterwold: je moet voor je eigen riolering zorgen. Daarvoor hebben wij bij ons huisje onze eigen put. Het heet een septic tank. Hierin stroomt het vieze water om daarna via de rioolbuizen naar het gezamenlijk helofytenfilter te gaan. Bij ons groeien daar wilgen. Afgelopen winter hebben we met z’n allen deze wilgen gesnoeid. Als het water door het helofytenfilter gegaan is en daarmee gezuiverd, belandt het uiteindelijk in de gezamenlijke wateropvang. De septic tank zit vol. Het vuil drijft en wordt opgezogen door de blauwe slang Ieder huis eigen put Voor de putten bij de huizen, zijn we zelf verantwoordelijk. Het is een septic tank van 4 m3 en een paar weken geleden heeft Wetlantec in onze put gekeken. Ze waarschuwden dat we hem snel moesten legen. Een gezin van 3 min of meer volwassenen, samen met een jaar thuiswerken door corona. Dat is waarschijnlijk de oorzaak dat de put nu al vol zit. Daarom zijn we snel op zoek gegaan naar iemand die de put wil legen. We kregen...

Zwart en grijs. Dat zijn de huizen van Oosterwold voornamelijk. De komst van al die zwarte bouwsel verbaast mij steeds weer. Waarom al de donkere bouwsels? Dan zuigen de zwarte huizen het licht op Dan lijkt het huis op zo’n houten schuur, zeggen de eigenaars over hun gitzwart geschilderde ‘schuren’. De grijszwarte dakpannen laten ze vaak gelukkig achterwege. Gitzwarte schuren Het is vooral een marketingpraatje. Er zijn niet veel gitzwarte schuren te vinden. Ze verwijzen vaak naar de tabakschuren die bijvoorbeeld in en rond Amerongen te vinden zijn. Sombere, zwarte huizen overheersen Ik ken ze uit de omgeving uit mijn jeugd . Opgetrokken uit hout weliswaar, maar dan wel midden tussen de hoge groene bomen of in het weiland. De ruimte om zo’n schuur heen is dan een goede compensatie. Er staat vooral veel groen omheen en weinig anders. Tabaksschuur Bovendien is het aandeel hout gering bij de Amerongse tabakschuur . De grootste vlakken waartegen je kijkt zijn de rode dakpannen. Ook is het ...

Loslopende honden. Het lijkt helemaal bij Oosterwold te horen. Niet alleen in de boskam lopen ze los, ook in de woonwijk. Laatst zelfs bij ons in de buurt. Dan loop je zelf netjes met je hondjes aan de lijn en vliegt er ineens van een erf een grote hond op je af. Niks tegen te beginnen. Alleen maar verweren. Met moeite kreeg ik het dier weer weg. Maar ook op de Goudplevierweg een paar weken terug, daar greep zo’n grote Sint-bernhard onze Saar. Ik wist het dier op strenge toon weg te krijgen. Het bos in Almere Oosterwold Die loslopende honden zijn niet alleen in Oosterwold een probleem. Staatsbosbeheer waarschuwt met enge foto’s van dode reeën . Opgejaagd door honden rennen ze het bos uit, de weg op waar een auto ze dan zonder genade schept. Geen ontkomen aan. Nog weinig voedsel Dikwijls zijn de reeën ook nog zwanger ook. Vooral deze tijd is nog zwaar, na de zware vorstperiode is er nog niet veel voedsel te vinden. Op hun verstopplekken in het bos worden ze dan nodeloos opgejaagd door h...

We proberen onze tuin in te richten naar de ideeën van de permacultuur en maken er een klein voedselbos . Dan is het goed om af en toe ook inspiratie op te zoeken. Dat is in deze coronatijd best lastig. Ik wil al langere tijd bijvoorbeeld naar het Voedselbos De Overtuin bij de botanische tuin Trompenburg in het Rotterdamse Kralingen. Bosrand van het voedselbos Zeewolde We hebben in de buurt gelukkig ook wat initiatieven. Zo is er eentje op nog geen halve kilometer bij ons vandaan. In het Kathedralenbos is 2 jaar geleden en vorig jaar al een deel van het toekomstig voedselbos Eemvallei van Staatsbosbeheer aangeplant. Dit jaar is er dat niet gebeurd om de aanplanting van vorig jaar wat meer ruimte te geven. Het afgelopen jaar was het heel warm waardoor veel nieuwe aanplant is doodgegaan of minder goed is gegroeid. Voedselbos dichtbij in Zeewolde In Zeewolde is ook een mooi voedselbos. En omdat we vorige week in de vakantie ook nog een uitstapje wilden maken, zijn we hier naartoe gegaan...

Ook Oosterwold is veranderd in een heus winterwonderland. Alles is bedekt onder een mooi dun laagje sneeuw. Heerlijk om de winter zo te beleven. Om ons heen overal wit. Het akkerland van de boer is een wit weiland. Er vliegen zelfs kitesurfers over, dan heet het snowkiten in Oosterwold . Ons roze huisje in winterwonderland Voor ons is het heel spannend of alles het houdt. Of er niet plotseling lekkages ontstaan. Of alle leidingen het houden en of ons huis wel vorstbestendig is. Of er niet ineens gaten en kieren komen die we niet eerder hebben gezien. En is het wel warm te houden met die strenge vorst? We wonen hier nu wel 2,5 jaar, maar een flinke vorstperiode hebben we de afgelopen 2 winters niet gehad. Deze 3e winter dus met strenge vorst en ons huisje houdt het vooralsnog heel goed. Verwarmen Het verwarmen met een pelletkachel bevalt ook heel goed. Ook dat is best wennen, zo’n lange koude periode hebben we nog niet eerder gehad hier. De harde koude vrieswind afgelopen zondag was we...

In de wintermaanden verandert Oosterwold in een grote modderpoel. Door de vele regen is de klei nat en natte klei is spekglad. Het laat zich ook niet zo snel weghalen. Helemaal omdat zeeklei zo compact is, verandert het in een grote klont. Met de schep is het nauwelijks doorkomen. Zak je met een laars in een zachter fragment van de bodem, dan is de kans heel groot dat je de laars niet meer uit de grond krijgt. Laagje modder De modder merk je overal. De puinwegen veranderen in wegen waar een flinterdun laagje modder op ligt. Het wordt spekglad. Helemaal als het vriest, dan is het glijden en glibberen over de wegen . Teckel Saartje vindt al die modder niet altijd geweldig. De wandelpaden door de doorwaadbare zones zijn het ergste. De mooie paden bij de Ecohoven van zijn veranderd in een verzameling voetstappen in de modder. De ene na de andere persoon die hier zijn hond uitlaat, probeert een nieuw spoor te maken. Vroege modder Op deze plek begint de modder al heel vroeg in het najaar. In...