Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

De warmte werkt niet mee, maar dat betekent niet dat we niks doen. We kunnen niet op onze lauweren rusten. Daarvoor is de deadline van de verhuizing te groot. Dan wordt het busje gehuurd samen met 2 sterke sjouwers en zullen we aan het einde van de dag echt in ons huisje aan de Vuursteenhof trekken. Eerst nog de riolering en de keuken. Nog erg spannend of het allemaal lukt. Ook omdat je nog dingen ontdekt. Zo werkte de douche niet. Gelukkig kwam de installateur nog langs. Hij ontdekte dat er nog een bepaalde afsluiting in de kraan zat. De graafmachines zijn druk in de weer om de septic-tanks te plaatsen en bij ons de riolering aan te sluiten. Het is een flinke bedrijvigheid op de Vuursteenhof. De vrachtwagens, betonwagens, hijskranen en andere leveranciers zijn druk in de weer. Niet altijd handig, want dan weten ze een immense kraanwagen pal voor je container te plaatsen. We hebben de dekplaten op de vloer losgemaakt. Veel werk om de beschermplaten er af te krijgen. Ze worden deze week

Het huis nagenoeg klaar, is het tijd voor het sauzen. Onze schilder heeft het plafond aangepakt. Er is een prachtig laagje white wash op gespoten. Wat staat dit geweldig zeg. Nu mogen wij de muren gaan sauzen. Bij het zoeken naar de kluskleren stuit ik op de kleren van ruim 10 jaar terug. De laatste keer dat we echt geklust hebben bij het opknappen van het huisje dat we nu net verkocht hebben. Ik zie het schattige setje kluskleren dat Doris toen droeg. Nu mag ze zelf haar nieuwe kamer sauzen. Iets wat ik doodeng vind. Zoiets mocht ik niet van mijn ouders. We hebben 2 grote potten met muurverf meegenomen en gaan aan de slag. Een heel karwei. Vooral omdat we met het moeilijkste beginnen: de hoge ramen aan de achterkant van het huis. Een precies werkje dat op ongeveer 4 meter hoogte speelt. Hoge trap Op een hoge trap best een lastig karwei als je niet elke dag dit werk doet. De laatste keer, anderhalf jaar geleden was ook op een hoge trap, maar nu is het warm en licht. Dat is best een gro

Het project nadert meer en meer zijn voltooiing. Natuurlijk moet er nog onwijs veel gebeuren en de laatste loodjes zijn het zwaarste. Dat merken we wel. Meer dan 2 jaar zijn we met de Tiny House Farm bezig. Het huis is steeds meer af en het huis waar we weggaan, wordt steeds leger. Toch is het nog steeds erg vol. Er moet nog zoveel weg. Bijna niet te vatten, maar het zal toch moeten gebeuren. We zoeken nog naar ideeën. Misschien een openstelling van ons oude huis in augustus, waarbij iedereen mag langskomen om iets op te halen. Goed idee? Ik weet het niet. We hebben nog flink wat boeken liggen, maar ook heel waardevolle boeken. Ik merk dat het steeds moeilijker wordt. De schifting steeds dunner. Er blijft bijna niks over. En dan is er de bouwplaats zelf nog. De projecten die snel moeten gebeuren: het sausen van de muren. Dat is het belangrijkste. Dan moeten we een platje achter het huis bestraten, meter of 5 breed en 4 meter diep (schat ik globaal in). En als laatste belangrijke actie:

Wanneer is het huis nou klaar? Je zou denken dat er een fase komt dat het af is. Alleen wanneer is het nou af? We stonden zaterdag voor een soort overdracht, maar het was nog niet af genoeg om dat goed te kunnen doen. Even later stonden we weer buiten. De voordeur zat er nog niet in. Net als dat er binnen nog allerlei afwerking moet gebeuren. De terp ligt om het huis, maar de ontluchtingsgaten voor de vloeren zijn nog niet goed. Het kost allemaal wat meer tijd en je wordt zelf ook wat ongeduldig. We hebben met onze eigen schilder in het huis gestaan. Hij gaat de vloer behandelen. Terwijl we daar zo keken naar het plafond dat wij zouden gaan schilderen, sloeg de twijfel toe. Nu gaat onze schilder het doen. Inderdaad, veel mooier. Alleen het sauzen van de wanden gaan we zelf doen. Het komt steeds dichterbij dat het huisje klaar is. Al lijkt er niet tegenop te plannen. De huidige drukte in de bouw zorgt ervoor dat alle werklui omkomen in het werk. Onze installateur werkt momenteel aan een