Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Alles loopt voorspoedig, behalve de aansluiting op internet. We worden al 2 maanden van het kastje naar de muur gestuurd. Hoofdschuldige: Reggefiber. Medeplichtigen: Baas, Van den Heuvel en VolkerWessels. Wat is het geval? Op 19 juni legde Van den Heuvel elektra en water aan. De hoofdkabel van de glasvezel konden ze niet vinden bij ons in de straat. Deze was net aangelegd, maar wat ze ook groeven, ze konden hem niet vinden. Daarom hebben ze een loze leiding gelegd en vertrokken zonder iets te zeggen. Wel meldden ze de aansluitingsaanvraag af op 21 juni, samen de de melding aan Reggefiber dat de glasvezelrol niet te vinden was. Bij het aanmelden voor een internetaansluiting, merkten wij dat er helemaal geen glasvezel ons huis in loopt, terwijl de hoofdleiding wel in onze straat ligt. We informeerden en hoorden dat we pas in december besteld hadden. Onmogelijk we hebben alles tegelijk besteld voor juni. We maakten eind juli bij de ontdekking weinig kans. Net de bouwvak voor de deur lag a

Een paar weken geleden verkochten we onze boormachine. Hij was te zwaar voor ons en voor ons nieuwe huis wilden we de andere boormachine gebruiken die ook nog hadden. De boormachine – een heuse boorhamer om in het beton te kunnen boren – leverde niet zoveel op, maar we waren hem kwijt. Een oud mannetje in een scootmobiel kocht hem, mopperend dat het te duur was en twijfelend of hij wel in beton kon boren. Hij zou de resterende 5 euro een week later door de brievenbus doen. Als de uitkering voor de volgende maand binnen was. Maar hij had zoveel te boren dat hij hem nu echt nodig had. Of hij blij was met het koopje of dat hij echt uit de brand was, was mij niet duidelijk. Ik voelde me – eerlijk gezegd – een beetje door hem besodemieterd. Die 5 euro hebben we nooit meer gezien en dat wisten we eigenlijk toen hij al wegreed. Dat beeld. Van de boormachine die we hebben weggedaan, kruipt de laatste 2 weken geregeld door mijn hoofd. Zeker de boormachine was veel te zwaar om in ons houten hui

Dat ik de prachtige Ginkgo Biloba van de Alkmaargracht heb moeten achterlaten, vind ik heel jammer. Het is een erg grote, volle boom geworden in de ruim 11 jaar dat hij er staat. Als klein boompje van nauwelijks 2 meter gekomen en nu uitgegroeid tot een mooie gigant van tegen de 6 meter. En die prachtige knik onderin, duidend op het ruige begin. Het is echt een boom waar ik aan gehecht ben geraakt. Deze boom heb ik moeten laten staan. Lange tijd heb ik overwogen om hem mee te nemen. Het leek ook best een goed haalbaar plan. Ik informeerde bij een neef. Een deel van mijn moeders kant zit in de bomen. We gingen hardop denkend de kansen berekenen. Het is best duur om zo’n grote boom over te brengen en de kans dat hij het haalt is 50/50. Daarom is de boom achter het huis van de Alkmaargracht blijven staan. Niet echt een leuk afscheid, zeker ook omdat ik de Ginkgo graag volwassen had zien worden. En omdat de nieuwe bewoner heel drastisch dreigde om als eerste de boom om te hakken. ‘Ik de

Na het overdragen van het oude huis aan de Alkmaargracht, is er nu alle aandacht voor het nieuwe huis. Ik ben meteen druk bezig met het inrichten van de boekenkasten. Het aantal meegenomen boeken blijkt genoeg mee te vallen. Er is ruimte voor de boeken die ik wil houden en zelfs een beetje extra. Die boeken krijgen een nieuw en eigen plekje. Het is weer heerlijk om met al mijn oude vrienden samen te zijn. Ze hebben uiteindelijk slechts een paar weken in de dozen gezeten, maar het is weer fijn om ze binnen handbereik te hebben. De ervaring om de boeken zo dicht bij de hand te hebben, is overweldigend. De hele dag door pak ik een paar boeken en lees erin. Het is geweldig om zo makkelijk je boeken te kunnen lezen. Dat is lang geleden dat dit het geval was. In mijn studentenkamertje in Leiden. Nu kijk ik vanuit mijn stoel naar de boekenruggen. En geniet. Niet alle boeken die ik heb meegenomen, wil ik houden. Sommige ga ik verkopen via mijn boekwinkeltje. De laatste bestellingen heb ik hier