Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Als je de plannen van nieuwe bewoners in Oosterwold moet geloven, dan ontstaat hier een heuse fruitboomgaard . De grootste misschien wel van Europa. Iedereen spreekt over het planten van fruitbomen om aan de definitie van stadslandbouw te voldoen. Wij willen eigenlijk al vanaf het moment dat we ons inschreven voor de Tiny House Farm iets met fruit, vooral kleinfruit : braam, framboos en rode bes. Vakantie. We beloven elkaar dat we helemaal niks aan het huis gaan doen. Dat mislukt zaterdag al. We krijgen bezoek en willen wel wat dingetjes netjes hebben. Zo sleep ik nog een paar dozen boeken in de kast, hangen we nog een paar dingen aan de muur en ruimen we de rest zoveel mogelijk op. Een stuk netter. En als we dan een paar dagen later lekker naar de stad gaan, stellen we op de terugweg voor om nog even langs het tuincentrum te rijden. Gewoon, voor inspiratie. En misschien een braamstruik als we die onverhoopt tegenkomen. En dan zien we fruitbomen staan. Met korting. Klopt ons hart een

Hoe is het ons vergaan sinds vorige week. Woensdag de hele dag thuisgebleven en geen bezoek. De projectleider was ons vergeten te bellen over de uitgelopen klus in Barneveld. Maar hij zou zo snel mogelijk iemand naar ons sturen. Gelukkig hebben we buren. De toekomstige buurtjes die gelijk met ons glasvezel kregen en trouw onze blog lezen. Ze belden meteen naar Inge. ‘De monteur is bij ons. Kom gauw.’ Inge bijna klaar met werk, droeg alles meteen over en liet alles in de steek om maar snel naar huis te rijden. Onderwijl belde ze meteen Volker Wessels. De meneer van planning die ons normaal tegen zat, werkte wonderbaarlijk genoeg mee. Zo bleef de monteur wachten en klaarde het klusje in enkele luttele wenken. Balen dat je daar dan een hele dag op moet wachten. De laatste hobbel was KPN voor de aansluiting. Alsof we nog niet genoeg hadden moeten wachten op alles, ging deze nu dwarszitten. We konden niet bij de backoffice. Al een week eerder om een nieuwe inlog gevraagd. De oude was door h

Al een paar maanden keken we tegen de nieuwe kachel aan. Voor het maken van de opening in het dak, voor de schoorsteen, had de installateur de kachel nodig. De kachel stond sindsdien werkeloos ergens midden in de kamer op de pallet waarmee hij aangekomen was. In de container bij ons huis stonden de vele pijpen, buizen en hulpstukken die nodig waren om de kachel later te kunnen installeren. De leverancier had alles alvast meegenomen zodat ze later bij de installatie over genoeg onderdelen beschikte. Het wachten was op het deel van de vloer en het gedeelte van de muur achter de kachel waarop tegels zouden komen. We waren eerst veel te druk met het inrichten van het huis, maar uiteindelijk kwam daar het moment dat we de tegels konden leggen. Inge is daar weer heel goed in. Ze is gezegend met een gen dat ze van haar vader gekregen heeft. Hij was stucadoor en zij blijkt dat talent schaamteloos van hem te hebben gekregen. De manier waarop zij met het cement – bij tegels heet het lijm – omga