Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Een muur van meidoorns omgeeft de boomgaard. Je stapt via een kleine opening binnen. Dan sta je daar midden tussen de bomen. Het is een bos en een open plek ineen. De grote notenbomen wuiven boven je naar de hemel. Ertussen groeit een rij perenbomen. Mijn bomenvriend en kunstenaar Jos neemt me mee naar de boomgaard die hij beheert. Het is er stil. We doorbreken de stilte met het suizen van de zeisen. Vlak boven de grond kappen we het natte en hoge gras. Als je kunt dansen, kun je seizen, zegt Jos. Een beetje door de knieën cirkel ik een halve maan om mij heen. Het gras blijft netjes links van mij liggen. De Karnheuvel We zijn vroeg vertrokken naar het paradijs van de Karnheuvel. Op deze verhoging stond ooit een boerderij en een vloedschuur voor het vee. Nu groeien er walnoten, peren en appels. Aan de andere kant van de heuvel, iets verderop, is een grote verwilderde pruimengaard.  Jos heeft een kantoordag buiten georganiseerd. We maaien het gras, de brandnetels en andere bloeiers...

De mooie lentedagen afgelopen weekend hebben de tuin werkelijk veranderd in een groene oase. De groene waas aan de bomen is veranderd in bladeren. De bloesems schieten uit de fruitbomen. De vogels fluiten overal en de insecten gonsen. Wat een lentefeest. Na de bloesem in de amandelboom, volgen de pruimen. Die zijn nu ook allemaal klaar en dan volgen de perenbomen, appelbomen en ook de kersen (krieken en meikersen) schieten in de bloemen.  Wat een prachtig gezicht. De natuur laat zien hoe het meteen in actie komt met een mooi weer. Net als de vrouwen die ineens allemaal rokjes aantrekken alsof ze het zo hebben afgesproken op Martin Brils rokjesdag . de bloesem loopt kers pruim peer appel weer kers de lente verspringt

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt...

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange tak...

De winter brengt nieuwe gasten in de tuin. Als de dagen korter worden, veranderen de bezoekers. Zo komen het roodborstje en het winterkoninkje langs. Ook is er veel bedrijvigheid van koolmeesjes en pimpelmezen. We zitten met de bank naar onze tuin toe en zien zo al die actie in de tuin. Pas vloog er een vogel in paniek tegen het raam. Ook werd een vogel te grazen genomen door een havik. Veel bedrijvigheid dus. De waterbak hebben we naar boven getild in het vogelhuisje. Onder de overkapping is nu het bak waaruit de vogels kunnen drinken. Het heeft de bedrijvigheid vergroot. De andere plateau's zijn prima geschikt voor het eten. Het leukste is wel de melancholische zang van het roodborstje dat je overal hoort. De begroeting van de zon in de morgen, is misschien wel de mooiste. Het maakt mijn dag telkens goed. het roodborstje groet de zon uit bolle borst blozende hemel

Er scharrelt van alles op en rond het huis. Muizen, ratten, katten, marters, eksters en ook egels. Van de buren horen we al het hele jaar dat ze egels in hun tuin zien rondlopen. In onze tuin hebben we ze nog niet gezien. Totdat op een avond onze teckel Teuntje naar buiten wil en wel heel erg lang aan het blaffen is.  Misschien dat ze zich zo opwindt over een kat. Ik doe de buitenlamp aan en zie het meteen. Teuntje blaft tegen een gigantische egel die zich groot opgebold heeft tot het formaat van een halve voetbal. Ze geeft zich niet zo snel gewonnen als ik haar wil wegsturen, dan maar met wat hardere hand.  Ik trek haar weg bij de egel en stuur haar naar binnen. Natuurlijk krijg ik de nodige weerstand, maar het lukt. Nu het beste hopen voor de egel. Gelukkig zie ik hem een minuut of 5 later weer voorzichtig in beweging komen. Het snoetje steekt een klein stukje uit die enorme stekelmassa en de bol begint aan een nieuwe scharreltocht. Wij hebben dus ook een egel in de tuin en ...

De ene Ginkgo is de andere niet. Het schijnt dat elke Ginkgo Biloba ongeveer rond dezelfde dag in het jaar vergeelt en zijn bladeren verliest. Maar dit verschilt wel allemaal per Ginkgo. Zo is de kleine Ginkgo die direct achter de grotere groeit, veel later geel. De Ginkgo van een buurman wat verderop is nu al helemaal kaal. In onze oude tuin was het altijd begin november . Onze grootste Ginkgo zweeft best lang tussen groen en geel in. Het duurt allemaal niet zo heel lang en je moet het heel goed in de gaten houden. En dan ineens is alles eraf.  Mijn leermeester Peter van Zonneveld weet precies wanneer de Ginkgo in de Hortus waarop hij uitkeek van zijn werkkamer op de universiteit zijn blad verliest. Op het eiland in het park bij Vogelhorst staat een groepje Ginkgo's die nog heel lang blad heeft. Die blaadjes gebruikte Doris voor mijn surprise voor Sinterklaas een paar jaar terug.  Hoe geler het blad, hoe mooier. Het is maar heel kort en daarom moet je er ook heel erg van g...

Er zijn veel spreekwoorden over onkruid. Onkruid vergaat niet. Het is een gebeuren waar mensen veel last van kunnen hebben. Hier aan de Vuursteenhof begon het met de enorme hoeveelheden distels . Eindeloos zag je mensen deze hinderlijke planten wegtrekken. Het is grond die niet in balans is. Al is grond nooit in balans, er zijn altijd stoffen in de bodem teveel of te weinig. Dat hoort bij het leven. De kunst is dat planten hierop reageren en daarmee een waarde leveren aan de grond. Onkruid bestaat niet Onkruid bestaat ook niet. Het is de benaming van planten die wij hinderlijk vinden. Keurig aangeharkte perkjes bestaan in de natuur ook niet. Dat doet de mens omdat hij vindt dat iets er op een bepaalde manier uit moet zien. In de afgelopen jaren heb ik veel soorten planten in mijn tuin voorbij zien komen. De distels hebben plaatsgemaakt voor andere planten zoals paardenbloemen . Een prachtig gezicht als al die paardenbloemen in bloei staan. Dan is onkruid toch ook heel mooi. Het hardnek...

De regen van de afgelopen tijd helpt het groen in de tuin enorm vooruit. De koudere temperaturen hebben wel wat groei tegengehouden, maar de vele neerslag zorgt uiteindelijk voor een enorme groeispurt. Wuivende grashalmen naast het huis Wat is dat weer genieten. Niet alleen het vele groen aan de bomen en de planten, ook het gras neemt het ervan. Vooral het Engelse raaigras krijgt een sterke groei-impuls door het vele water. Je ziet het gewoon groeien. Aardbeiplanten in bloei Grashalmen De harde wind maakt van de grashalmen mooie golven als een groene zee . Als de zon zo van opzij erop schijnt, kleurt het zelfs een beetje grijzig. De schuimkoppen op de zee van gras. Mooi om te zien. De dunne vruchtenbomen hebben wat meer moeite met de wind. De Chesterbraam groeit flink Gelukkig zie je de hoeveelheid vruchten ook toenemen. Wat een peren hangen aan de perenbomen. De bloesem van de appelbomen is er uitgewaaid door de wind afgelopen weekend, maar ook hier zie je de beginnende vruchten ontst...

De droom voor onze tuin is een eenvoudige tuin waar je vooral veel bessen en vruchten vindt. Een enkele verdwaalde notenboom ( hazelaar en walnoot ) en verder veel vriendelijke planten voor vogels, bijen en kleine zoogdieren als de egel en de wezel. Aardbeienplantje op een nieuw plekje midden in de klei. Daarom ben ik afgelopen weken druk in de weer geweest met het klaarmaken van de bedden met aardbeien . Ze staan her en der door de tuin. Zo na de winter zagen bepaalde delen er een beetje mistroostig uit door de vele planten die er tussen groeide. Bedden aardbeien Ook heb ik de bedden met aardbeien op het heuveltje naast het huis een stukje verplaatst. Ze leken op het oude plekje een beetje te droog te staan. Nu staan ze iets lager en wat natter. Hopelijk is het er warm genoeg. Al leert de ervaring dat deze kant van het huis lekker warm kan worden. In de wastobbe op de vlonder voor het huis heb ik ook aardbeienplantjes geplant De eerste warme dagen zijn heerlijk. Dan word ik helemaal ...

Loslopende honden. Het lijkt helemaal bij Oosterwold te horen. Niet alleen in de boskam lopen ze los, ook in de woonwijk. Laatst zelfs bij ons in de buurt. Dan loop je zelf netjes met je hondjes aan de lijn en vliegt er ineens van een erf een grote hond op je af. Niks tegen te beginnen. Alleen maar verweren. Met moeite kreeg ik het dier weer weg. Maar ook op de Goudplevierweg een paar weken terug, daar greep zo’n grote Sint-bernhard onze Saar. Ik wist het dier op strenge toon weg te krijgen. Het bos in Almere Oosterwold Die loslopende honden zijn niet alleen in Oosterwold een probleem. Staatsbosbeheer waarschuwt met enge foto’s van dode reeën . Opgejaagd door honden rennen ze het bos uit, de weg op waar een auto ze dan zonder genade schept. Geen ontkomen aan. Nog weinig voedsel Dikwijls zijn de reeën ook nog zwanger ook. Vooral deze tijd is nog zwaar, na de zware vorstperiode is er nog niet veel voedsel te vinden. Op hun verstopplekken in het bos worden ze dan nodeloos opgejaagd door h...

We proberen onze tuin in te richten naar de ideeën van de permacultuur en maken er een klein voedselbos . Dan is het goed om af en toe ook inspiratie op te zoeken. Dat is in deze coronatijd best lastig. Ik wil al langere tijd bijvoorbeeld naar het Voedselbos De Overtuin bij de botanische tuin Trompenburg in het Rotterdamse Kralingen. Bosrand van het voedselbos Zeewolde We hebben in de buurt gelukkig ook wat initiatieven. Zo is er eentje op nog geen halve kilometer bij ons vandaan. In het Kathedralenbos is 2 jaar geleden en vorig jaar al een deel van het toekomstig voedselbos Eemvallei van Staatsbosbeheer aangeplant. Dit jaar is er dat niet gebeurd om de aanplanting van vorig jaar wat meer ruimte te geven. Het afgelopen jaar was het heel warm waardoor veel nieuwe aanplant is doodgegaan of minder goed is gegroeid. Voedselbos dichtbij in Zeewolde In Zeewolde is ook een mooi voedselbos. En omdat we vorige week in de vakantie ook nog een uitstapje wilden maken, zijn we hier naartoe gegaan...

In de wintermaanden verandert Oosterwold in een grote modderpoel. Door de vele regen is de klei nat en natte klei is spekglad. Het laat zich ook niet zo snel weghalen. Helemaal omdat zeeklei zo compact is, verandert het in een grote klont. Met de schep is het nauwelijks doorkomen. Zak je met een laars in een zachter fragment van de bodem, dan is de kans heel groot dat je de laars niet meer uit de grond krijgt. Laagje modder De modder merk je overal. De puinwegen veranderen in wegen waar een flinterdun laagje modder op ligt. Het wordt spekglad. Helemaal als het vriest, dan is het glijden en glibberen over de wegen . Teckel Saartje vindt al die modder niet altijd geweldig. De wandelpaden door de doorwaadbare zones zijn het ergste. De mooie paden bij de Ecohoven van zijn veranderd in een verzameling voetstappen in de modder. De ene na de andere persoon die hier zijn hond uitlaat, probeert een nieuw spoor te maken. Vroege modder Op deze plek begint de modder al heel vroeg in het najaar. In...

Zo’n niet te ontginnen stuk land. Die metershoge distels die weer uit de grond komen. Ik ben ermee in bittere strijd. De ene keer win ik, de andere keer zij. Maar dan ineens doemt er midden tussen de distels een nest op. Een vogelnest! Helemaal gelukkig met de handzeis, besteld via internet, ga ik de enorme hoeveelheid distels in onze ‘bosrand’ te lijf. Wat een belevenis. De warme zon op de huid en dan gewoon met de zeis over de bodem gaan. De distels vallen stekelig op mij en de rest om mij heen. De ‘bosrand’ ontdaan van distels Zo ontdek ik dat hier allemaal boompjes staan. De boompjes en struiken die we koesteren: berk, els, liguster, egelantier, lijsterbes, Gelderse roos en niet te vergeten de meidoorn. Wat een prachtig groen. Ze verschijnen met het verdwijnen van de vele distels en zuring. Over de bodem zwaaien En zo’n handzeis is best zwaar. Ik zwaai ermee over de bodem, houd soms een distel vast zodat hij niet alleen schuin valt, maar ook echt losgesneden is van zijn wortel. A...