Doorgaan naar hoofdcontent

Gele Ginkgo


De ene Ginkgo is de andere niet. Het schijnt dat elke Ginkgo Biloba ongeveer rond dezelfde dag in het jaar vergeelt en zijn bladeren verliest. Maar dit verschilt wel allemaal per Ginkgo. Zo is de kleine Ginkgo die direct achter de grotere groeit, veel later geel. De Ginkgo van een buurman wat verderop is nu al helemaal kaal. In onze oude tuin was het altijd begin november.

Onze grootste Ginkgo zweeft best lang tussen groen en geel in. Het duurt allemaal niet zo heel lang en je moet het heel goed in de gaten houden. En dan ineens is alles eraf. 

Mijn leermeester Peter van Zonneveld weet precies wanneer de Ginkgo in de Hortus waarop hij uitkeek van zijn werkkamer op de universiteit zijn blad verliest.

Op het eiland in het park bij Vogelhorst staat een groepje Ginkgo's die nog heel lang blad heeft. Die blaadjes gebruikte Doris voor mijn surprise voor Sinterklaas een paar jaar terug. 

Hoe geler het blad, hoe mooier. Het is maar heel kort en daarom moet je er ook heel erg van genieten. Naast de Ginkgo wordt het blad van de Tulpenboom ook heel intens geel. Dat is echt genieten.

Nu maak ik elke dag een foto van de Ginkgo in onze tuin. Van 2 kanten. Ik heb een paar weken geleden op Instagram een compilatie van de boom gemaakt vanaf het voorjaar tot het begin van de herfst. Binnenkort zal ik een nieuwe maken.

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...
Een reactie posten
Meer lezen

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...
Een reactie posten
Meer lezen

Buitenkantoordag

Een muur van meidoorns omgeeft de boomgaard. Je stapt via een kleine opening binnen. Dan sta je daar midden tussen de bomen. Het is een bos en een open plek ineen. De grote notenbomen wuiven boven je naar de hemel. Ertussen groeit een rij perenbomen. Mijn bomenvriend en kunstenaar Jos neemt me mee naar de boomgaard die hij beheert. Het is er stil. We doorbreken de stilte met het suizen van de zeisen. Vlak boven de grond kappen we het natte en hoge gras. Als je kunt dansen, kun je seizen, zegt Jos. Een beetje door de knieën cirkel ik een halve maan om mij heen. Het gras blijft netjes links van mij liggen. De Karnheuvel We zijn vroeg vertrokken naar het paradijs van de Karnheuvel. Op deze verhoging stond ooit een boerderij en een vloedschuur voor het vee. Nu groeien er walnoten, peren en appels. Aan de andere kant van de heuvel, iets verderop, is een grote verwilderde pruimengaard.  Jos heeft een kantoordag buiten georganiseerd. We maaien het gras, de brandnetels en andere bloeiers...
Een reactie posten
Meer lezen