Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

De gedachte knaagt al sinds we kavel 13 van de Tiny House Farm hebben genomen: is 600 m2 wel genoeg? Biedt het wel genoeg mogelijkheden of komen we er als we eenmaal zitten achter dat het te weinig is? Weinig ruimte binnen vraagt namelijk om veel ruimte buiten. Met al onze plannen: een huis zelf, een schrijvershuisje, kippen, een schuurtje met overdekt gedeelte en een veranda. Het wordt allemaal best krap op het stukje grond van 150 m2 dat je mag bebouwen. Als er een moestuin aan grenst, met een kas om groenten op te kweken. Of de kippenren mooi wilt laten grenzen aan je woonerf. Krijg je dan niet een te krap erf waarbij je vanuit de woonkamer alleen maar uitzicht hebt op je gebouwencomplex. En heb je nog genoeg ruimte voor alle plannen met de boomgaard en andere struiken en bomen die je wilt planten? Als dan ook nog eens het kavel van je dromen vrijkomt, kavel 31, kiezen we eieren voor ons geld. Zeker, we moeten nu wat dieper in de buidel tasten. Daarmee vervalt een gedeelte van het

Boekenverzamelaar, al leek het bij hem meer op hoarding, Boudewijn Büch schreef weleens dat boeken maar op 2 manieren bij de veiling terechtkwamen: door geldnood (meestal door een scheiding) of door de dood. Dat laatste zorgde ook voor een mooie veiling van zijn boekenverzameling na zijn dood. Ik heb er mijn serie Bilderdijk-boeken aan te danken. Met zijn opmerking suggereert hij dat hij nooit zomaar een boek zou wegdoen . Ik heb wel boeken weggedaan. Meerdere keren in mijn leven. Toen ik mijn kamer in Leiden uit dreigde te groeien heb ik rigoureus boeken weggedaan. Ik zette ze in 3 hele grote dozen op de gang. De dozen gingen uiteindelijk mee naar Almelo, waar we ze op de boekenmarkt verkochten voor een euro per stuk. Het leverde een leuke duit op. In de tijd van mijn verhuizing naar Almere boeken weggedaan en gaf een boekhandelaar uit Hengelo 3 dozen waarvoor ik 75 euro zou krijgen. Het bedrag heb ik nooit gehad. Jammer, want dat waren de boeken voor mij wel waard. Later hoorde i

We gaan meteen nadat we horen dat we ingeloot zijn, naar ‘de plek des onheils’: de Tureluurweg in Oosterwold. Ik heb er een filmpje van gemaakt waarin we samen vertellen wat het project Tiny House Farm precies inhoudt. Een mooi begin van het bijzondere bouwproject waar we in stappen. Zaterdag hebben we de intentie-overeenkomst ondertekend. Het is nu spannend of op tijd alle kavels worden verkocht. De teller staat op 19 mensen die zijn ingeloot en een kavel hebben gekregen. Bij 25 overeenkomsten gaat het project definitief door. We horen dit zodra dit het geval is. Aan ons zal het niet liggen. Bij de makelaar Jorien van leukehuizen.nl hebben we de overeenkomst getekend. Bij aankomst treffen we 2 nieuwe buren aan en even later komt nog een nieuwe buurman binnen. We kletsen gezellig over de mogelijkheden en tekenen de papieren. Het is misschien een kleine krabbel, maar het voelt als een grote nieuwe stap die we nemen. Een stap naar een intenser leven met minder. Op advies van Jorien fi

De grootste uitdaging als ik in een Tiny House ga wonen, is mijn enorme boekencollectie, naast mijn verzameling harmoniums. Om de nieuwe levenswijze toe te passen, zal ik een groot deel van mijn boekenverzameling moeten wegdoen. Ik vertelde het laatst aan iemand. Dat ik het vooral mijzelf heel moeilijk maak, want ik ben een verzamelaar. In de loop van de jaren scharrelde ik een aardige bibliotheek bij elkaar. Het behelst momenteel 2 kamers in mijn huis. Daarbij staan de boeken op de grond en op tafels. Of ik meer lees door die enorme boekenverzameling , weet ik niet. Wat ik wel weet is dat een kleiner huis betekent dat zeker de helft van mijn boekenverzameling weg moet. Hoeveel boeken dat zijn, weet ik niet. Ik heb mijn boeken nog nooit geteld. Het is in elk geval een flink aantal meters boeken dat ik weg ga doen. In het gesprek over mijn kleiner wonen project – de Tiny House Farm in Oosterwold – vertelde ik dat ik heel boeken ga wegdoen. Net als wat andere verzamelingen die ik in mi

We zijn al een tijdje bezig met een andere levenswijze. Het begon met het lezen van Gerhard Hormann Hypotheekvrij . Ik kwam door de crisis een halfjaar thuis te zitten en was helemaal gelukkig dat ik weer werk vond. Maar hoe nu verder? Een huis en de bijbehorende hypotheek kan als een loden last op je schouders rusten. We zijn ons dankzij het boek van Hormann gaan verdiepen in onze eigen hypotheek en beseften dat we snel actie moesten ondernemen. Hopen dat alles vanzelf goed zou komen, werkte niet. We moesten het heft in eigen handen nemen. Daarom zijn we bewuster gaan leven en kijken kritisch naar wat we uitgeven. We ontdekten vrijwel meteen dat je heel makkelijk geld kunt overhouden: de verwarming een paar graden lager, bewust boodschappen doen en niet meer alles kopen. Alleen iets nemen wat je echt nodig hebt. Je houdt dan heel veel geld over, terwijl je er echt bijna niks voor hoeft in te leveren. Nu zijn we een stap verder beland. Ik ging nadenken over onze huidige woonsituatie