Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

De droogte slaat behoorlijk toe op ons landje. Grote gaten slaan open in de harde klei. Als je niet beter weet, dan lijkt het wel of je op verhard steen loopt. Terwijl ik elke avond dapper door de tuin loop om alle fruitbomen te bewateren. Net als de afgelopen weekend geplante kleine tomatenplantjes, kroten – rood en roodwit – en heuse artisjokken. Bij ons in huis zijn de laatste beter bekend als trage groente . De artisjok is helemaal niet zo traag als wij hem noemen Verdorren Ze hebben erg veel water nodig, want je ziet alles onder je ogen verdorren. En als die jonge groentes het opgeven, dan betekent dat veel moeite voor niks. Daarom geef ik elke avond een flinke hoeveelheid emmers water aan de tuin. De bomen en struiken van Heg en landschap krijgen niks. Ze hebben het zwaar, dat zie je. Maar ze weten zich goed te houden. Overal verschijnen bladeren en zelfs de schietwilgen krijgen katjes. Niet de witte katjes die een buurvrouw heel mooi vindt, maar andere. Bij het zien van de bl

Een buurvrouw bij ons aan de Vuursteenhof heeft houtsnippers besteld en gooit in de groep of er belangstelling is om een deel over te nemen. Wij reageren en krijgen zo op zaterdagochtend 4 kuub houtsnippers bezorgd. Helemaal niet meer aan gedacht natuurlijk. We zijn aan het uitpuffen van de week en dan ineens de bel. Daar komen de houtsnippers. De boer die ze levert, wil ze ergens midden op de weg gooien. Hij bezorgt ze met een zijlader. Houtsnippers op weg Erg lastig om dat mooi en vooral praktisch op de oprit te krijgen. Hij gooit de snippers op de weg en vertrekt weer. Zo moeten we halsoverkop uitrukken om de houtsnippers een goed plekje te geven. Gelukkig mogen de kruiwagen van de buurvrouw lenen om de boel zo snel mogelijk van de weg af te halen. Zo’n bezorger heeft geen idee hoeveel kruiwagens een kuub eigenlijk is. We sjouwen eerst wat heen en weer. Later besluit ik om de kruiwagens maar gelijk de tuin in te rijden. We willen al langere tijd een paadje door de tuin. Zo slaan we

Dan zit je heerlijk tegen de schemering te eten en schiet er iets voorbij. ‘Hé, wat is dat’, roept Doris uit. Als ik luister wat ze precies gezien heeft, dan kan het niet anders dat het een ree is die langs het hek rende. Nader onderzoek de volgende morgen bij daglicht, leert inderdaad dat het om een ree gaat. Duidelijk te zien is de hoefafdruk. Herkenbaar als een ree en niks anders. De sporen die ik laatst zag op het appelboompje verried ook al de aanwezigheid. Niet afschrikken De reeën laten zich duidelijk niet afleiden door de bebouwing die hier meer en meer komt. De Vuursteenhof krijgt namelijk huisje na huisje en je zou verwachten dat de ree zich hierdoor laat afschrikken. Wel een prachtige ontdekking dat ze gewoon nog langs ons huis rennen. En als dan de zon goed doorbreekt, komen ook de hommels en bij warmer weer ook de bijen. Ze duiken op de bloesem die er is. Al roert de nachtvorst soms in de staart. Dat betekent goed in de gaten houden of we geen maatregelen moeten treffen.

Met zo’n tuin baart het ook zorgen als langere tijd weinig of geen regen valt. Zo maakte ik me afgelopen zomer nog niet zo druk om de langdurige droogte, maar nu met een tuin boordevol waardevolle planten, maak ik me er een stuk drukker over. Lijsterbes De grond vertoonde al dikke scheuren van het uitblijven van de regen en de – voor dit jaargetijde – vrij warme temperatuur. Prachtig voor de bloesem, maar hierdoor komt ook het groen wat moeilijker los. Blad van de mispel Regenbui De regenbui dinsdagavond bezorgde mij een nat pak op de terugweg naar huis, maar het gaf ook een cadeautje. De tuin heeft weer wat vocht gekregen en je ziet het meteen. Schitterende groene bladeren schieten uit de takken die we in januari en februari geplant hebben. Ook in de amandelboom komt blad Wat een prachtig gezicht. Neem de Gelderse roos en de lijsterbes. Ze krijgen echt hele mooie bladeren. Sommige boompjes en struiken hebben in een dag tijd een heus bladerendek gekregen. Ik ben er diep van onder de in