Dan zit je heerlijk tegen de schemering te eten en schiet er iets voorbij. ‘Hé, wat is dat’, roept Doris uit. Als ik luister wat ze precies gezien heeft, dan kan het niet anders dat het een ree is die langs het hek rende.
Nader onderzoek de volgende morgen bij daglicht, leert inderdaad dat het om een ree gaat. Duidelijk te zien is de hoefafdruk. Herkenbaar als een ree en niks anders. De sporen die ik laatst zag op het appelboompje verried ook al de aanwezigheid.
Niet afschrikken
De reeën laten zich duidelijk niet afleiden door de bebouwing die hier meer en meer komt. De Vuursteenhof krijgt namelijk huisje na huisje en je zou verwachten dat de ree zich hierdoor laat afschrikken. Wel een prachtige ontdekking dat ze gewoon nog langs ons huis rennen.
En als dan de zon goed doorbreekt, komen ook de hommels en bij warmer weer ook de bijen. Ze duiken op de bloesem die er is. Al roert de nachtvorst soms in de staart. Dat betekent goed in de gaten houden of we geen maatregelen moeten treffen. Een zak over de boom waar de meeste bloesem zit.
Ginkgo uit de kas
Als we bij de manifestatie Kom in de kas lopen, stuiten we op een prachtige ginkgo. De bladeren zien er weer heel anders uit dan de exemplaren die we hebben. We kunnen het niet laten en dit schattige kleine boompje gaat mee.
Ginki, zoals we hem liefkozend noemen, krijgt een plekje bij de andere ginkgo buiten. Zeker de helft kleiner, ziet het er echt heel schattig uit. Alleen zijn het allebei peuters. Van de Ginkgo-stekjes van van vorig jaar, de baby’s, komen er bij 2 stekjes bladeren. Heel benieuwd hoe deze jonge boompjes zich zullen ontwikkelen.
Reacties
Een reactie posten