Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

De winter brengt nieuwe gasten in de tuin. Als de dagen korter worden, veranderen de bezoekers. Zo komen het roodborstje en het winterkoninkje langs. Ook is er veel bedrijvigheid van koolmeesjes en pimpelmezen. We zitten met de bank naar onze tuin toe en zien zo al die actie in de tuin. Pas vloog er een vogel in paniek tegen het raam. Ook werd een vogel te grazen genomen door een havik. Veel bedrijvigheid dus. De waterbak hebben we naar boven getild in het vogelhuisje. Onder de overkapping is nu het bak waaruit de vogels kunnen drinken. Het heeft de bedrijvigheid vergroot. De andere plateau's zijn prima geschikt voor het eten. Het leukste is wel de melancholische zang van het roodborstje dat je overal hoort. De begroeting van de zon in de morgen, is misschien wel de mooiste. Het maakt mijn dag telkens goed. het roodborstje groet de zon uit bolle borst blozende hemel

Bij het wandelen met de honden of gewoon als ik een middagwandeling door het bos maak, loop ik vlak langs de tuin van een buurtbewoner. We maken een praatje. Ik ben door de blubber aan komen lopen. Ik vraag meteen naar het werk aan de rietkragen in dit deel van de wijk. Elk jaar komt hier een boer alle begroeiing weghalen met grote zware landbouwmachines.  Het levert een blubberig pad op waar het niet meer prettig lopen is met de honden. Hij zegt dat het niet anders kan. Natuurlijk kun je het ook zelf doen. Dat kost wat meer tijd. De zware landbouwmachines zorgen ervoor dat de grond nog minder water doorlaat.  Extra modder Het levert veel extra modder op. En alles is in de herfst, winter en een deel van het voorjaar al zo drassig. Het scheelt wel dat het gemaaide riet voor een deel op het pad is blijven liggen. Zo kom je er nog redelijk doorheen. Al vraag ik mij af hoe het er over een paar maanden uitziet. Eerste egel Ik vertel hem dat ik de eerste egel in de tuin heb gezien. 'Teu

Er scharrelt van alles op en rond het huis. Muizen, ratten, katten, marters, eksters en ook egels. Van de buren horen we al het hele jaar dat ze egels in hun tuin zien rondlopen. In onze tuin hebben we ze nog niet gezien. Totdat op een avond onze teckel Teuntje naar buiten wil en wel heel erg lang aan het blaffen is.  Misschien dat ze zich zo opwindt over een kat. Ik doe de buitenlamp aan en zie het meteen. Teuntje blaft tegen een gigantische egel die zich groot opgebold heeft tot het formaat van een halve voetbal. Ze geeft zich niet zo snel gewonnen als ik haar wil wegsturen, dan maar met wat hardere hand.  Ik trek haar weg bij de egel en stuur haar naar binnen. Natuurlijk krijg ik de nodige weerstand, maar het lukt. Nu het beste hopen voor de egel. Gelukkig zie ik hem een minuut of 5 later weer voorzichtig in beweging komen. Het snoetje steekt een klein stukje uit die enorme stekelmassa en de bol begint aan een nieuwe scharreltocht. Wij hebben dus ook een egel in de tuin en letten ex

De ene Ginkgo is de andere niet. Het schijnt dat elke Ginkgo Biloba ongeveer rond dezelfde dag in het jaar vergeelt en zijn bladeren verliest. Maar dit verschilt wel allemaal per Ginkgo. Zo is de kleine Ginkgo die direct achter de grotere groeit, veel later geel. De Ginkgo van een buurman wat verderop is nu al helemaal kaal. In onze oude tuin was het altijd begin november . Onze grootste Ginkgo zweeft best lang tussen groen en geel in. Het duurt allemaal niet zo heel lang en je moet het heel goed in de gaten houden. En dan ineens is alles eraf.  Mijn leermeester Peter van Zonneveld weet precies wanneer de Ginkgo in de Hortus waarop hij uitkeek van zijn werkkamer op de universiteit zijn blad verliest. Op het eiland in het park bij Vogelhorst staat een groepje Ginkgo's die nog heel lang blad heeft. Die blaadjes gebruikte Doris voor mijn surprise voor Sinterklaas een paar jaar terug.  Hoe geler het blad, hoe mooier. Het is maar heel kort en daarom moet je er ook heel erg van geniet