Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Vanmiddag was de overdracht van ons oude huis. Een bijzonder huis. Ons eerste koophuis. We hebben er 12,5 jaar gewoond. En in 12,5 jaar gebeurt er niet alleen veel. Je verzamelt ook heel veel spullen hebben we gemerkt. Het huis is de laatste weken steeds leger geworden. En met dat het leger werd, werd het ook steeds minder van ons. Zeker, de gordijnen hangen er nog. En daar zitten ook best veel herinneringen in. Maar de energie die in het huis zweeft, zal steeds minder onze energie zijn. Huis achterlaten De nieuwe bewoner geeft zijn eigen invulling aan het huis zoals wij dat achterlaten. Allerlei dingen gaan weg. Misschien breekt hij muren af of rooit de planten en bomen die wij hebben geplant. Doris was nog geen jaar toen we er kwamen wonen. Nu is ze een heuse puber. Wat een contrast. In dit huis heeft ze leren lopen, praten, lezen en schrijven. En nog veel meer. Al die voetstappen en ervaringen laat je achter. Zwevende herinneringen Net als veel andere bijzondere ervaringen. Dingen d

Alle zeilen zetten we bij voor de overdracht van ons oude huis. Volgende week is het zover, dan zitten we bij de notaris. Maar daarvoor moeten we wel een heel leeg huis opleveren. Het gaat gestaag, het leeghalen van 12 jaar verwoed verzamelen. Ik sta er best versteld van wat wij allemaal in huis hebben gehaald. 2 jaar opruimen En dan zijn we al meer dan 2 jaar bezig met opruimen. Het begon aarzelend, niet teveel en met veel emotie. Rommelend in stapels papieren, veel inscannen en vast willen houden. Opruimen is eigenlijk afscheid nemen. Soms komen er zelfs herinneringen naar boven waarvan je niet meer wist dat ze er nog waren. Het huis verkoopklaar maken, was al een hele uitdaging. Maar daar hoefde ik mij alleen te houden aan de capaciteit van de boekenplanken die er hingen. Nu ga ik kleiner wonen, dat betekent dus dat er nog meer boeken wegmoeten. Schillen van de boekenvrucht Een moeilijk proces, want hoe meer je schiltvan de boekenvrucht, hoe meer je tot de kern van je boekenbezit ko

Meer dan een week leven we nu in ons roze droomhuisje. Steeds meer dozen zijn uitgepakt. We pakken zelfs de draad van het werkzame leven weer op. Ik werk alweer een paar dagen. Best wennen want fietste ik voor de verhuizing nog in 10 minuten naar mijn werk. Daar zijn nu 30 minuten bijgekomen. En het waait hard in de polder op de route naar het westen. Dat heb ik ook ontdekt. Er is nog heel veel te doen. We hebben regentonnen onder de dakgoot gezet, de regenpijpen komen hopelijk binnenkort. Net als dat er lampjes moeten worden opgehangen. En vergeet de gordijnen niet. p Gisteravond de nieuwe door Inge genaaide gordijnen opgehangen bij de achterdeuren. Ze zijn meer dan 3,5 meter lang en hoog. Tussendoor probeer ik ook al een soort terras te tegelen. Voor het tegelen heb ik vorige week op 2 plekken in Almere gratis tegels opgehaald. Veel sjouwen waarbij ik mijn duim verrekte. Best pijnlijk. Zeker ook omdat het werk gewoon doorgaat. Ik doe nu zo voorzichtig mogelijk om de boel niet extra t

We wonen in Oosterwold! Zaterdag zijn we overgegaan van de Alkmaargracht naar de Vuursteenhof. Een hele klus zeker bij die temperatuur. We kregen hulp van 2 Syrische jongens. Best lastig bij het geven van instructies, maar ze waren erg bereidwillig en alles lijkt zonder veel kleerscheuren te zijn overgebracht. nOnderweg in de bus mooie gesprekken met de jongens. Hoe ze gezworven hebben en wat hun plannen zijn voor de toekomst. Hoe het is om helemaal ontheemd te zijn. Wat een luxe dat wij hier in zo’n huis mogen wonen. We zijn nu erg druk met uitpakken en het inrichten van ons huisje. Als er dan gratis tegels voorbij komen, dan ga ik ze halen. Het levert weer mooie gesprekken op en ik leer er veel van. pWat ik deze week heb geleerd: rijden in een bus met automatische versnelling; achteruit inparkeren met een bus op een puinweg; dingen loslaten en op tijd weer vastpakken. Dat kan zelfs bij een loodzware wasmachine. Én bij een oud harmonium; rijden met een aamhangwagentje, achteruit rijde

Druk met de bouw van een hek voor de honden aan de achterkant van ons roze huisje . Het is een flink karwei. Zeker bij deze temperaturen. Ik ben vorige week woensdag begonnen. Paaltje voor paaltje. Eerst in de menie en dan de grond in. Met in het midden een plank voor de versteviging. Ik heb gekozen voor kippengaas en het is een eindje in de grond gegraven om het de graag gravende teckels een beetje te ontmoedigen. Geen idee of het voldoende is. De bouw van het hek heeft me flink wat hoofdbrekens gekost. Het is nog niet klaar. Er komt een betonnen afsluitband voor het hek en boven ga ik het nog afsluiten met een brede plank. Ik ben benieuwd hoe ze de nieuwe tuin vinden. Afgelopen week is de laatste fase ingegaan: het inbouwen van de keuken. Het resultaat is overweldigend. Wat een keuken hebben we gekregen. Ik ben nog nooit zo trots geweest op mijn keuken. Het voelt als een keuken voor grote mensen. Nog nooit zoiets beleefd. Net als het hele huis. Het mag dan klein zijn, maar voor mij v