Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Wat een feest als de struiken en bomen van de Stichting Heg en Landschap aankomen. Er is veel bedrijvigheid bij het Paradijsvogelbosje . Allemaal liefhebbers die bomen en struiken komen halen. De planten dragen inheemse namen als linde, wilg en meidoorn. Overal liggen de struiken en bomen verspreid over het terrein. In bosjes bij elkaar gebonden. Wat een prachtige stengels, waaronder de wortels bengelen. Ze zijn zonder kluit, daarom moeten de bomen en struiken vandaag nog de grond in. Een auto vol met bomen en struiken Mara helpt bij het sorteren van de enorme hoeveelheid bomen en struiken die ik meeneem. Bij elkaar ruim 300 inheemse planten, die met losse wortel een plekje in onze tuin gaan krijgen. Marie-José ontfermt zich over de rozen. We hebben een paar fraaie roosjes op de bestellijst staan: heggenroos, egelantier, hondsroos en viltroos. Gaat dat allemaal passen in ons kleine autootje? De roosjes krijgen een plekje voorin We verzamelen alle bundels met 25 planten eraan. Van kraak

Zaterdagochtend, na het wassen, ontdek ik een flinke plas water voor de wasmachine. Het was me al een keer eerder opgevallen dat er soms een plasje water ligt voor de droger. Of aan de andere kant van de wasbak voor de wasmachine. Het zou toch niet. Ik vermoed lekkage. Daarom trek ik er even later de wasmachine uit. Een heel gehannes. Zeker ook omdat het een heel zware Miele is. Nauwelijks vooruit te krijgen. Wat is hij zwaar zeg. Ik vermoed dat hier het beroemde betonblok in ligt. Puzzelen Dan begint het gepuzzel. Waar komt het water vandaan? We draaien een wasje met de naar voren geschoven wasmachine. Misschien gebeurt het hier. Inderdaad wordt het nat. Rond de afvoer lijkt het water te komen. Maar de afvoerbuis is ook nat. We app’en meteen de huisjesbouwer dat er een lekkage is en we niet weten waar het vandaan komt. Misschien de wasmachine. De afvoerbuis is nat na de was en er ligt een plasje water. Dus toch? Snel naar de Gamma voor een nieuwe wasmachineafvoerleiding. Vlak voor slu

De winter is de tijd om na te denken wat we precies met de tuin willen. Morgen komt een lading boompjes en struiken die een plekje moeten krijgen. Veel wilde rozen, mispels en krentenbomen. Ik kijk ernaar uit. Het zijn allemaal planten van hier. Zo kunnen we insecten, vogels en kleine zoogdieren helpen. Tegelijk zorgt het ook voor beschutting in onze moestuin. Ook daar zijn we al druk in gedachten mee in de weer. We willen een permacultuur opzetten. Een moestuin waar je het hele jaar uit kunt eten en waar mooi en nuttig afwisselend door elkaar staan. Dat nodigt uit om in te werken, maar is ook handig. Zo kunnen er geen plagen op je landje uitbreken, zoals het koolwitje dat bij ons aan de Alkmaargracht de hele wintervoorraad boerenkool opat. We wisselen fruit en groenten met elkaar af, zodat je een heel diverse tuin krijgt. We hebben diverse tuinboeken uit de bibliotheek gehaald om een beetje studie hiernaar te doen. Ook zullen we moeten ontdekken hoe het tuinieren ons bevalt. We zijn e

Vlak voordat ik na het werk ga. De regen slaat op het dak. Ik denk aan Doris die onderweg is naar school. Ik lees nog even het laatste hoofdstuk voordat ik op de fiets stap op weg naar mijn werk. Dan geklop op het raam. Wie zou dat zijn. Doe de deur open. Staat daar Martin, de bouwer van ons huis. ‘Ja, ze komen zo de container halen, maar hij staat nog vol.’ We zijn vorige week – mijn vrije week – flink bezig geweest met het opruimen van de container voor het huis. Vanaf de zomer, na de ophoging van de grond rond het huis, hebben we daar de bouwcontainer neergezet. Zo konden we de spullen even opslaan en het huis inrichten. In de weken voor en na de verhuizing vulden we de container met spullen uit het vorige huis. Met het opbouwen van de boekenkasten verdwenen alle boekendozen (ruim 40) langzaam. Ook de andere spullen werden stuk voor stuk van de container het huis ingelootst. Wat een heerlijk idee dat we zo rustig de spullen konden verhuizen. Na de overdracht van het vorige huis aan