Doorgaan naar hoofdcontent

Kasje - Tiny House Farm

De winter is de tijd om na te denken wat we precies met de tuin willen. Morgen komt een lading boompjes en struiken die een plekje moeten krijgen. Veel wilde rozen, mispels en krentenbomen. Ik kijk ernaar uit.

Het zijn allemaal planten van hier. Zo kunnen we insecten, vogels en kleine zoogdieren helpen. Tegelijk zorgt het ook voor beschutting in onze moestuin. Ook daar zijn we al druk in gedachten mee in de weer. We willen een permacultuur opzetten. Een moestuin waar je het hele jaar uit kunt eten en waar mooi en nuttig afwisselend door elkaar staan.

Dat nodigt uit om in te werken, maar is ook handig. Zo kunnen er geen plagen op je landje uitbreken, zoals het koolwitje dat bij ons aan de Alkmaargracht de hele wintervoorraad boerenkool opat. We wisselen fruit en groenten met elkaar af, zodat je een heel diverse tuin krijgt.

We hebben diverse tuinboeken uit de bibliotheek gehaald om een beetje studie hiernaar te doen. Ook zullen we moeten ontdekken hoe het tuinieren ons bevalt. We zijn eens enthousiast begonnen, maar merkten we dat de tegenvallende oogst ons een beetje ontmoedigde. Ook lag dat tuintje erg buiten zicht. Nu gaan we proberen het allemaal anders te doen.

Het is vooral ontdekken, proberen en dan weer iets anders doen. Zo hebben we een heel eenvoudig kasje gekocht om de planten al in het voorjaar op te kunnen kweken. Eerst maar eens kijken of het werkt, voordat we iets anders doen. Het is denk ik de beste manier om het aan te pakken en niet meteen alles te willen.

We hebben tuin genoeg om er jaren over te doen het in te richten zoals wij het willen. Al beginnen we dit weekend aan een grote operatie: de aanplant van zeker een plant of 200. Heel veel, maar ze zijn allemaal ontzettend klein. Het zijn sprietjes en je moet maar afwachten of ze het allemaal redden. Zeker als er een heftige zomer komt of met de bouwers om ons heen die zo je hele doorwaadbare zone van planten ontdoen.

Ik hoop dat heel veel planten het gaan redden, want ik kan niet wachten tot het wat groener wordt hier.

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin groeit flink door. Sinds afgelopen zomer zijn er flinke staken bijgekomen. Ze wijzen allemaal naar de lucht. Om de hut weer een beetje verversing te geven heb ik deze wintermaanden heel traagjes de hut weer bij elkaar gevlochten. Het is indrukwekkend hoe hard wilgen groeien. Sommige takken waren echt al van een flink formaat en niet meer zomaar om te buigen. Eigenlijk moet je ergens in de zomer al wat takken weghalen of vervlechten in de hut.  Alleen ben ik voorzichtig vanwege de mogelijke vogels die bovenin de hut broeden. Ik zag best wel vaak een merel de hut in en uit vliegen. Een broedsel storen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Zeker in deze tijd waarin elke vogel telt.  Het is een flink karwei, maar levert ook heel mooie resultaten op. De takken heb ik over het dak heen getrokken en soms ook langs de zijkant geleid. Zo ontstaat een vervlochten geheel. Ik weet niet zeker of alle takken het redden. Sommige braken tijdens het buigen voor een deel....

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...