De wilgenhut in de tuin groeit flink door. Sinds afgelopen zomer zijn er flinke staken bijgekomen. Ze wijzen allemaal naar de lucht. Om de hut weer een beetje verversing te geven heb ik deze wintermaanden heel traagjes de hut weer bij elkaar gevlochten.
Het is indrukwekkend hoe hard wilgen groeien. Sommige takken waren echt al van een flink formaat en niet meer zomaar om te buigen. Eigenlijk moet je ergens in de zomer al wat takken weghalen of vervlechten in de hut.
Alleen ben ik voorzichtig vanwege de mogelijke vogels die bovenin de hut broeden. Ik zag best wel vaak een merel de hut in en uit vliegen. Een broedsel storen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Zeker in deze tijd waarin elke vogel telt.
Het is een flink karwei, maar levert ook heel mooie resultaten op. De takken heb ik over het dak heen getrokken en soms ook langs de zijkant geleid. Zo ontstaat een vervlochten geheel.
Ik weet niet zeker of alle takken het redden. Sommige braken tijdens het buigen voor een deel. De tijd zal het leren welke takken het redden en welke niet. Bovenin de wilgenhut zweven ook allerlei takken die niet meer leven. Zo is het een gemixte samenstelling van levende en afgestorven takken.
In de zomer is het wel ontzettend lekker koel in de wilgenhut. Zeker wanneer de zon volop schijnt en het erg warm is. Dan houden alle groene bladeren heel veel licht en warmte tegen. Het is heel erg lekker om er dan even te zitten en af te koelen.
Daarom is de wilgenhut weer helemaal klaar voor het nieuwe seizoen. Hopelijk hebben dier en mens er veel profijt en plezier van.
Reacties
Een reactie posten