Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Het huis raakt leger en leger. De afgelopen maand hebben we doorgepakt. De bibliotheek geschift. Alleen de boeken die ik wil houden. Een grove schifting, maar nog teveel voor na de verhuizing. Naast de veiling en verkoop van de meest kostbare boeken, heb ik geprobeerd om zo snel mogelijk een deel af te stoten. Met pijn in het hart, maar geholpen door een goed doel, is het gelukt. Ik heb in nauwelijks een maand tijd maar liefst 48 volle bananendozen afgevoerd. Ze gaan naar een vriend die ze verkoopt op een markt voor de kerk in Woubrugge. Hij is 2 keer langsgeweest om de enorme schare aan boeken op te halen. Het is ook nogal wat. Alles door elkaar, zoals ik het zelf noem. Er zullen zeker ook bijzondere boeken tussen zitten. Ik hoop dat hij ook die extra schifting maakt. De 2e hands boekenmarkt is namelijk best wel apart. Niet elk boek is niks waard, zoals je in deze tijd weleens denkt. Ik heb via boekwinkeltjes een paar boeken voor mooie prijzen verkocht. Andere gingen wat minder goed

De onthulling van het straatnaambord. Het is natuurlijk vooral een symbolische daad. De naam Vuursteenhof vanwege de vondst van de 1 bij 2 millimeter grote splinter vuursteen. Het duidt op de aanwezigheid van leven in de prehistorie. In de buurt van de Eem vestigden zich jagers en verzamelaars. Voor een korte periode. Vaak niet meer dan een seizoen, waarna ze weer verder trokken naar gebieden waar ze weer op zoek gingen naar nieuw voedsel. Nu gaan wij er wonen en we zullen ons wat langer vestigen dan de Swifterband cultuur van bijna 10.000 jaar geleden. Volgende maand zullen de eerste bouwactitiveiten beginnen. We hopen dan dat Martin al een aardig eind is met het bouwen van ons houten huisje. Het straatnaambord gaat de grond in. Daan heeft al een stuk gegraven en vraagt of iemand van ons het wil afmaken. Met een paar medeburen graaf ik ook een stukje de diepte in. De laag met zeeklei is een pittig laag. Je komt er bijna niet doorheen met de schep. Daarom graaf ik een stukje met de bl

Paar dagen flink aan het opruimen geweest. Alles teruggebracht tot proporties om het huis straks ook voor kopers aantrekkelijk te maken. Verder allemaal kleine dingen die zijn blijven liggen oppakken. Kleine reparaties zoals een paar stukje plintjes vervangen. Of eindelijk een goede lichtschakelaar op het toilet. Als het allemaal gedaan is, kijk ik heel trots naar hoe het is geworden. Ik kan er dan best van genieten en vraag me steeds weer af waarom ik het niet eerder heb gedaan. Alsof een koper meer noodzaak is dan jezelf. Ik kan er ontzettend van genieten om te zien hoe leuk ons huis eigenlijk is. Dan weet ik meteen ook weer waarom we hier zijn gaan wonen. Al dat opruimen en geklus mat wel af. Ik reed gisterenochtend naar het recyclingperron. Ik was er al voor openingstijd en sloot aan in het rijtje auto’s dat al stond te wachten. Een man achter mij stapte uit en vroeg waar wij allemaal op wachtten. Hij vreesde dat de deur gesloten zou blijven, maar toen begon de stoet al te rijden.