Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Wonen in een kleiner huis, heeft dat nadelen? We wonen bijna een jaar in ons kleinere roze huisje in Almere Oosterwold. Hoe bevalt het leven nu alles wat kleiner is? We wonen kleiner en hebben meer tuin om ons heen. Het is niet echt een tiny house, daarvoor is 62 m2 net een beetje te groot. Al leven we hier met ons drietjes en komt het op ruim 20 m2 per persoon. Jinek besteedt in aandacht aan tiny houses. Het is allemaal niet zo positief als vaak geschetst wordt, beweert zij in 3 dingen die je moet weten voor je naar een tiny house verhuist . Ze citeert onderzoek van de BBC over het leven in een klein huis. Er kleven heel wat nadelen aan, staat daar. Jinek wijst er op 3. Je hebt in een klein huis geen voet aan de grond, stopt het vol met spullen en tiny houses zouden minder duurzaam zijn dan gedacht. Voet aan de grond Veel Tiny Houses staan op wielen. Ons huis is stevig gefundeerd op 11 heipalen . Ik kan mij voorstellen dat je in een echt tiny house het gevoel kan hebben, dat je niet ...

De aandacht voor ons huisje én Almere Oosterwold blijft mij verbazen. In het weekend rijden de auto’s in colonne achter elkaar aan. Stapvoets, raampjes open en dan maar turen naar alle huizen. We noemen ze de Oosterwold-toerist. Soms stoppen ze even. Dan stappen ze uit en turen naar een open veld. Ze wijzen. Altijd wijzen ze naar de verte. Van iets dat er nog niet is, maar dat er nog komen gaat. Ze dromen van plannen die zeker nog een paar keer zullen veranderen. Dagjesmensen Maar dat zijn de dagjesmensen. De bezoekers die even een ochtendje de auto in stappen en dan rondtoeren. Via mijn blog krijg ik ook allerlei vragen. Soms zijn het studenten die een project doen en dan heel benieuwd zijn naar de experimentele wijk Oosterwold. Andere keren zijn het verzoeken om mee te werken aan een televisieprogramma of om een rondleiding te geven. Heel leuk allemaal. Zeker ook omdat we heel trots zijn op ons huis en de wijk waarin we wonen. We vertellen graag over ons bijzondere project. Hoe ...

Een paar weken geleden verkochten we onze boormachine. Hij was te zwaar voor ons en voor ons nieuwe huis wilden we de andere boormachine gebruiken die ook nog hadden. De boormachine – een heuse boorhamer om in het beton te kunnen boren – leverde niet zoveel op, maar we waren hem kwijt. Een oud mannetje in een scootmobiel kocht hem, mopperend dat het te duur was en twijfelend of hij wel in beton kon boren. Hij zou de resterende 5 euro een week later door de brievenbus doen. Als de uitkering voor de volgende maand binnen was. Maar hij had zoveel te boren dat hij hem nu echt nodig had. Of hij blij was met het koopje of dat hij echt uit de brand was, was mij niet duidelijk. Ik voelde me – eerlijk gezegd – een beetje door hem besodemieterd. Die 5 euro hebben we nooit meer gezien en dat wisten we eigenlijk toen hij al wegreed. Dat beeld. Van de boormachine die we hebben weggedaan, kruipt de laatste 2 weken geregeld door mijn hoofd. Zeker de boormachine was veel te zwa...

Alle zeilen zetten we bij voor de overdracht van ons oude huis. Volgende week is het zover, dan zitten we bij de notaris. Maar daarvoor moeten we wel een heel leeg huis opleveren. Het gaat gestaag, het leeghalen van 12 jaar verwoed verzamelen. Ik sta er best versteld van wat wij allemaal in huis hebben gehaald. 2 jaar opruimen En dan zijn we al meer dan 2 jaar bezig met opruimen. Het begon aarzelend, niet teveel en met veel emotie. Rommelend in stapels papieren, veel inscannen en vast willen houden. Opruimen is eigenlijk afscheid nemen. Soms komen er zelfs herinneringen naar boven waarvan je niet meer wist dat ze er nog waren. Het huis verkoopklaar maken, was al een hele uitdaging. Maar daar hoefde ik mij alleen te houden aan de capaciteit van de boekenplanken die er hingen. Nu ga ik kleiner wonen, dat betekent dus dat er nog meer boeken wegmoeten. Schillen van de boekenvrucht Een moeilijk proces, want hoe meer je schiltvan de boekenvrucht, hoe meer je tot de kern van je boekenbezit ko...

We wonen in Oosterwold! Zaterdag zijn we overgegaan van de Alkmaargracht naar de Vuursteenhof. Een hele klus zeker bij die temperatuur. We kregen hulp van 2 Syrische jongens. Best lastig bij het geven van instructies, maar ze waren erg bereidwillig en alles lijkt zonder veel kleerscheuren te zijn overgebracht. nOnderweg in de bus mooie gesprekken met de jongens. Hoe ze gezworven hebben en wat hun plannen zijn voor de toekomst. Hoe het is om helemaal ontheemd te zijn. Wat een luxe dat wij hier in zo’n huis mogen wonen. We zijn nu erg druk met uitpakken en het inrichten van ons huisje. Als er dan gratis tegels voorbij komen, dan ga ik ze halen. Het levert weer mooie gesprekken op en ik leer er veel van. pWat ik deze week heb geleerd: rijden in een bus met automatische versnelling; achteruit inparkeren met een bus op een puinweg; dingen loslaten en op tijd weer vastpakken. Dat kan zelfs bij een loodzware wasmachine. Én bij een oud harmonium; rijden met een aamhangwagentje, achteruit ...

Het project nadert meer en meer zijn voltooiing. Natuurlijk moet er nog onwijs veel gebeuren en de laatste loodjes zijn het zwaarste. Dat merken we wel. Meer dan 2 jaar zijn we met de Tiny House Farm bezig. Het huis is steeds meer af en het huis waar we weggaan, wordt steeds leger. Toch is het nog steeds erg vol. Er moet nog zoveel weg. Bijna niet te vatten, maar het zal toch moeten gebeuren. We zoeken nog naar ideeën. Misschien een openstelling van ons oude huis in augustus, waarbij iedereen mag langskomen om iets op te halen. Goed idee? Ik weet het niet. We hebben nog flink wat boeken liggen, maar ook heel waardevolle boeken. Ik merk dat het steeds moeilijker wordt. De schifting steeds dunner. Er blijft bijna niks over. En dan is er de bouwplaats zelf nog. De projecten die snel moeten gebeuren: het sausen van de muren. Dat is het belangrijkste. Dan moeten we een platje achter het huis bestraten, meter of 5 breed en 4 meter diep (schat ik globaal in). En als laatste belangrijke actie:...

Het huis raakt leger en leger. De afgelopen maand hebben we doorgepakt. De bibliotheek geschift. Alleen de boeken die ik wil houden. Een grove schifting, maar nog teveel voor na de verhuizing. Naast de veiling en verkoop van de meest kostbare boeken, heb ik geprobeerd om zo snel mogelijk een deel af te stoten. Met pijn in het hart, maar geholpen door een goed doel, is het gelukt. Ik heb in nauwelijks een maand tijd maar liefst 48 volle bananendozen afgevoerd. Ze gaan naar een vriend die ze verkoopt op een markt voor de kerk in Woubrugge. Hij is 2 keer langsgeweest om de enorme schare aan boeken op te halen. Het is ook nogal wat. Alles door elkaar, zoals ik het zelf noem. Er zullen zeker ook bijzondere boeken tussen zitten. Ik hoop dat hij ook die extra schifting maakt. De 2e hands boekenmarkt is namelijk best wel apart. Niet elk boek is niks waard, zoals je in deze tijd weleens denkt. Ik heb via boekwinkeltjes een paar boeken voor mooie prijzen verkocht. Andere gingen wat minder goed...

Paar dagen flink aan het opruimen geweest. Alles teruggebracht tot proporties om het huis straks ook voor kopers aantrekkelijk te maken. Verder allemaal kleine dingen die zijn blijven liggen oppakken. Kleine reparaties zoals een paar stukje plintjes vervangen. Of eindelijk een goede lichtschakelaar op het toilet. Als het allemaal gedaan is, kijk ik heel trots naar hoe het is geworden. Ik kan er dan best van genieten en vraag me steeds weer af waarom ik het niet eerder heb gedaan. Alsof een koper meer noodzaak is dan jezelf. Ik kan er ontzettend van genieten om te zien hoe leuk ons huis eigenlijk is. Dan weet ik meteen ook weer waarom we hier zijn gaan wonen. Al dat opruimen en geklus mat wel af. Ik reed gisterenochtend naar het recyclingperron. Ik was er al voor openingstijd en sloot aan in het rijtje auto’s dat al stond te wachten. Een man achter mij stapte uit en vroeg waar wij allemaal op wachtten. Hij vreesde dat de deur gesloten zou blijven, maar toen begon de stoet al te rij...

Op de dag van onze eerste bijeenkomst met alle toekomstige bewoners in het nieuwe jaar goed nieuws: de graafmachines zijn begonnen met het afgraven van de toekomstige weg. Het begin van onze Vuursteenhof is een feit. Op het dronefilmpje dat buurman Juup Dales plaatste die middag, zijn al de eerste contouren van de weg te zien. Een mooi gezicht om na zo lang wachten ook de echte eerste stappen te zien. De eerste beelden van de graafmachine en de sleuf in wording, doen mij wel wat. We zijn al bijna 2 jaar bezig met dit project. Na de handtekening bij de notaris vorige week woensdag is dit de volgende stap. Volgende week meet de Geologische dienst ons kavel af. Zo krijgt ons eigen plekje zelf vorm. Thuis is het vooral hard werken. Ik heb deze maand wat dagen vrij genomen om het huis leeg te halen en geschikt te maken voor de verkoop. Dat betekent dat ik mij ontdoe van ongeveer de helft van mijn boeken. Zo ruimend ontdek ik dat het wel een beetje uit de hand gelopen is. Stapels boeken, dub...

Dan sta je muurvast. Niet achteruit maar ook niet vooruit, maar gewoon helemaal vastgeklemd. De bouwvergunning zou definitief moeten zijn, maar de brievenbus blijft leeg. Je wilt stappen zetten om de grond te verwerven, maar er gebeurt niks. Helaas. Best confronterend om dan de vraag te krijgen hoe het met je huisje is. Je wilt in tranen uitbarsten: begin er niet over! Ik heb geen idee hoe het met het huisje is. Geen beweging in. Muurvast. Als de muren straks zo vast staan, dan hebben we een heel erg stevig huis. Gelukkig pak ik hem snel terug. We zitten (nog) niet op de schopstoel. Het geeft weer kans om meer boeken te verkopen en het huis nog leger te krijgen. Want het huis blijft vol. Het lijkt niet leger te worden. Vooral de zolder is een plek die zo vol staat, dat de vele dozen boeken die ik afvoer, bijna niet waarneembaar zijn. Dus misschien staat het wel op meer plekken vast…

Best vreemd dat de plaats waar je zoveel vandaan haalde, de plaats wordt waar je dingen naartoe brengt. Vorige week vrijdag heb ik de stapel boeken die we meerdere keren naar boekenmarkten sleepten en waar we ze niet kwijtraakten, gebracht naar de Kringloop. 8 bananendozen vol met boeken. Ik kan het zelf ook nog niet helemaal geloven. En het zijn er eigenlijk maar een paar als ik om me heen kijk in de boekenkasten. De stapels eerst uitgezocht. De boeken waar ik nog wat verkoopkans in zie, apart gehouden. Die zijn voor de volgende run. Daarna alles in de auto geladen en naar de kringloopwinkel gereden. Zeker, je kunt het ook op laten halen, maar ik wil het zelf regisseren om ervan af te zijn. Vrijdagmiddag schijnt het drukste moment van de week te zijn. Daarom geen hoffelijk ontvangst, maar zelf de dozen naar binnen sjouwen. Maakt het wel lastig. Anderen kijken anders tegen die stapels dozen aan dan ik. Is een stuk loslaten. Al had ik het bijvoorbeeld erg gewaardeerd als je bij het ...

In de tijd bij de Twentsche Courant Tubantia op de stadsredactie van Hengelo , mocht ik een artikeltje schrijven over een mini-onderneming van een groep MBO-studenten. Ze hadden het Kresj-pakket ontwikkeld. Een doos met benodigdheden voor als er een aanrijding gebeurt. De doos die ik van ze kreeg, heb ik altijd zorgvuldig bewaard. En daarmee is het een soort tijdbox geworden. Zorgvuldig dichtgehouden met de spullen uit 2003. Bij het opruimen heb ik het artikel teruggevonden en niet alleen het artikel. Ik vond ook het Kresj-pakket. Ontzettend gaaf is het om die box weer even open te maken. Je houdt de dingen in je handen die in 2003 nog veel gebruikt werden. Het opvallendste ding dat erin zit, is de wegwerpcamera. In die tijd veelgebruikt. Op onze bruiloft hebben we deze dingen aan onze gasten uitgedeeld. Na afloop verzamelden we ze weer en hebben alle foto’s laten ontwikkelen. Het liet een leuke, andere kant zien van onze trouwerij. Verder valt het allemaal wel mee met de ouderwet...

Het opruimen werpt meer en meer vruchten. Je gaat eigenlijk door je hele leven. Alle spullen dragen een herinnering bij zich. Ik merk meer en meer dat ik weinig behoefte heb aan het ophalen van herinneringen. Vaak word ik er alleen maar mistroostig van. Al is het fijn als je je voor sommige dingen juist over je grenzen heenstapt. Het is fijn dat de knuffelbeer een mooi plekje krijgt. Een foto en in een doos, dan mag hij op de post naar waar hij echt hoort. Veel eerder moeten doen. Het lijkt ook goed te komen met mijn harmoniums. Ik moet nog wel wat foto’s maken van instrumenten die er nog staan (een kofferharmonium en een latere elektrisch aangedreven). De oproep voor de Hörügel op Facebook en Marktplaats heeft al veel reacties opgeleverd. Daar ben ik wel blij mee, want ik was oprecht bang dat ik hem bij het grofvuil zou moeten zetten. Dan nog de enorme hoeveelheid boeken. Ik heb al een selectie gemaakt in muziekboeken. Al denk ik dat die stapel ook nog moet halveren. Het is ni...

Een belangrijk actiepunt voor deze zomervakantie: de zolder opruimen. Ik word er bijna moedeloos van. Het schuiven met dozen moet maar eens afgelopen zijn, het is tijd voor de rigoureuze aanpak. De dozen moeten ook echt verdwijnen. Het verkopen op markten geeft niet het resultaat dat we willen hebben. We proberen nog wat boeken te verkopen. Al ligt de verkoop van boeken via boekwinkeltjes.nl de laatste maanden helemaal stil. Daarnaast besteed ik de tijd aan het opruimen van mijn foto-albums . Het vraagt veel aandacht, wat bewaar ik, wat doe ik weg. Het doet soms ook pijn. Wat doe je bijvoorbeeld met de knuffelbeer die een oude liefde aan je gaf: opsturen of gewoon weggooien? Zo verdwijnen de spullen langzaam maar zeker uit zicht. Al vraag ik mij af of ik niet te streng ben bij het opruimen: mag je alleen iets bewaren dat je verwacht ooit te zullen gebruiken? Of mag je ook dingen bewaren die je niet zult gebruiken, maar die je gewoon wilt houden? Wie weet het antwoord. Het helpt mij m...

We hebben nog flink wat rotzooi. En we hopen over een klein jaar toch te gaan verhuizen. Waar moet je dan beginnen bij het opruimen? Overal staat iets en daarom zullen we ergens een begin moeten maken, maar waar? Als je op zolder begint, dan ga je langzaam naar beneden toe. Het voordeel is dat je de vrijgekomen ruimte weer kunt gebruiken om op te vullen met spullen je nog wel even wilt bewaren. Zo creër je ruimte. Het mooie van beneden beginnen is dat je dan meteen alles netjes aan kant hebt en zo het overzicht wat beter bewaakt. Het gevaar als je op zolder begint, is dat het hele huis een zooitje wordt. Bovendien kan het gebeuren dat je nooit lager komt dan de zolder. We zullen wel moeten. De eerste dagen van mijn vakantie maken we een vliegende start. Meters dozen gaan erdoor. Het schiet zo lekker op. De dozen van mijn jeugd doorgespit. Maar we doen ook al dingen beneden: het doornemen van al die foto-albums die we hebben. Ook die moeten worden teruggebracht. En zo verdwijnen na 3 d...

Nu de bouwtekeningen voor de omgevingsvergunning gemaakt zijn, wordt het meteen weer wat concreter. Zo zit ik mij af te vragen: past alles wel? En wat wordt dan mijn eigen plekje om mij terug te trekken aan het eind van een dag hard werken? Dan komt het allemaal best een beetje op mij af. De schrik slaat mij om het hart. Wordt het wel niet heel erg klein? Of zoals iemand laatst een beetje cynisch opmerkte: jullie houden zeker heel veel van elkaar. Ze was aan vakantie toe, maar toch… Met de definitieve afmetingen, komt het ook tot inrichten. En dan zie je dat als ik een leeshoekje maak tegenover Inges naaihoekje, het huisje wel erg propperig wordt. Geen optie dus. Maar de slaapkamer valt ook een stuk kleiner uit dan gedacht. Natuurlijk moet er heel veel troep weg. Dat loopt ook niet zo hard. Het zijn dingen die veel tijd en energie kosten en die heb ik niet altijd. Bovendien wil ik niet alles kwijt. Daarom ga ik op zoek naar alternatieven. Maar dat kan pas als het huis af is.

Al een paar keer nodig gehad: de klusspullen. Ze liggen door het hele huis verspreid, maar moeten uitgezocht worden. Samen met het materiaal: schroeven, pluggen en allerlei hangers voor de boekenkasten aan de muur. Het is een mooi allegaartje dat we moeten ordenen. Eerst alles uitpakken en ontdekken hoeveel hamers we hebben: 10! Massa’s schroevendraaiers in alle soorten en maten. 3 nijptangen, 4 waterpomptangen (sorry, nog eentje gevonden: 5), 3 schaven en 8 rolhouders voor het sauzen. Meer dan genoeg voor ons. Ook hier dus ontspullen. Wel een uitdaging als je straks de spullen ook nodig hebt voor de nieuwbouw. Daarom proberen we zo economisch mogelijk te werken. De massa schroefjes moet wel een beetje uitgezocht worden, zodat we straks niet steeds naar de bouwmarkt hoeven rijden. Wie weet lukt het ons om al die spullen die we hebben eens kwijt te raken…

Als je zo’n tijd bezig bent met een huis, merk je dat je niet altijd scherp bent. Lukt het bijvoorbeeld met ontspullen en opruimen? En hoe staat het met het verkoopklaar maken van het huis? Niet elke vraag kan ik even goed beantwoorden. Het opruimen zou wel weer een opzwieper kunnen gebruiken. Daarom gaan we dit voorjaar weer op een paar markten staan en ik verkoop doorlopend mijn boeken via het boekwinkeltje . Dat loopt niet echt storm met 1 à 2 boeken per week. Daarom heb ik nog steeds het idee om via veilingsite catawiki een deel van mijn boeken te veilen, maar ik kom er niet zo goed toe. Al de boeken die ik te koop wil aanbieden, moet ik namelijk ook heel goed documenteren. Precies van die acties waar je je echt toe moet zetten. Dat geldt ook met het opruimen. Het aanbieden van producten via marktplaats is niet altijd de oplossing en dan blijft het liggen. Zijn echt van die dingetjes waar je scherp op moet zijn. Verder zoek ik ook naar een goed plekje voor de dingen die we we...

Het moment van dit jaar is wel geweest dat ik de advertentie zag voor Tiny House Farm . Dat was in maart in de bijlage van de Almere Dichtbij. Vanaf dat moment zijn er steeds nieuwe stappen geweest. Nieuwe momenten waarin we weer een beslissing namen. Het is dé beslissing van het jaar geweest: meedoen aan de loting voor een plekje op de Tiny House Farm in mei. Wat een vreugde dat we in aanmerking kwamen voor een kavel en dat we uiteindelijk een groter kavel uitkozen. We werken nu heel hard om te kunnen verhuizen naar een veel kleiner huis. Tiny House, ontspullen en duurzaam leven De reacties zijn ongelooflijk. Het afgelopen jaar is de belangstelling voor Tiny Houses, ontspullen en duurzaam leven namelijk explosief toegenomen. Het is heel bijzonder om als doorsneeburger ineens voorop te lopen in een hype. Een aparte gewaarwording is dat, terwijl ik voor mijn gevoel kies om bewuster te leven. Een keuze die los staat van welke hype dan ook. De keuze om kleiner te gaan wonen en daarmee o...

Het bouwen van het kleine huisje zorgt voor een andere zorg: het opruimen. Afgelopen weekend verkocht ik mijn fiets. Ik ergerde mij aan het ding en er staan genoeg alternatieven in de schuur. De boeken druppelen 1 voor 1 langzaam het huis uit. Ik ga proberen om ook wat bijzondere boeken in de verkoop te doen. Het boekwinkeltje Boeken van de gracht krijgt een steeds vollere etalage. Het ontwerp van ons huisje krijgt ook steeds meer vorm. Dan stuiten we op allerlei luxeproblemen. Waar willen we ramen en moeten ze allemaal open kunnen? Elke vierkante meter telt, daarom kijken we extra goed naar de ruimte. En natuurlijk allemaal plannen voor later: een serre en een klein schrijfhuisje. Op het schuine dak komen zonnepanelen en denken we na over de kachel en de ventilatie. Het zit wel mee dat we het niet allemaal voor een groot huis hoeven te doen. Dit kleine huis vraagt al aandacht genoeg. We zijn verschrikkelijk benieuwd hoe groot het uiteindelijk allemaal gaat worden. En het wordt klein,...