Doorgaan naar hoofdcontent

Kleiner wonen - #tinyhouse #mijnmoment

Het moment van dit jaar is wel geweest dat ik de advertentie zag voor Tiny House Farm. Dat was in maart in de bijlage van de Almere Dichtbij. Vanaf dat moment zijn er steeds nieuwe stappen geweest. Nieuwe momenten waarin we weer een beslissing namen.

Het is dé beslissing van het jaar geweest: meedoen aan de loting voor een plekje op de Tiny House Farm in mei. Wat een vreugde dat we in aanmerking kwamen voor een kavel en dat we uiteindelijk een groter kavel uitkozen. We werken nu heel hard om te kunnen verhuizen naar een veel kleiner huis.

Tiny House, ontspullen en duurzaam leven

De reacties zijn ongelooflijk. Het afgelopen jaar is de belangstelling voor Tiny Houses, ontspullen en duurzaam leven namelijk explosief toegenomen. Het is heel bijzonder om als doorsneeburger ineens voorop te lopen in een hype. Een aparte gewaarwording is dat, terwijl ik voor mijn gevoel kies om bewuster te leven. Een keuze die los staat van welke hype dan ook.

De keuze om kleiner te gaan wonen en daarmee ook veel dingen weg te doen, is een radicale keuze. Ik heb het er soms best moeilijk mee. Ook omdat het heel veel tijd kost om van je spullen af te komen. Ik heb veel boeken en probeer deze boeken een goede bestemming te geven. Of de verkoop van mijn drukwindharmonium. Het is jammer en doet ook een beetje pijn.

Ontwerp van het huisje

Volgend jaar gaan we verder met de stappen. Het kost veel voorbereiding. We hebben het ontwerp van het huisje bijna klaar. Nu de vergunningaanvraag en de indeling van het kavel zelf. Het zal nog even duren voor we erin kunnen trekken, maar ik hoop volgend jaar om deze tijd toch wel zover te zijn dat ik in elk geval weet wanneer we erin kunnen.

Misschien zitten we er dan al in, maar dat durf ik eigenlijk niet hardop te zeggen. Als ik namelijk iets geleerd heb het afgelopen halfjaar, dan is dat alles weer anders loopt dan je verwacht. Daarom probeer ik vooral te genieten van het moment en zozeer van de verwachtingen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed