Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

Hét kenmerk van Oosterwold: je moet voor je eigen riolering zorgen. Daarvoor hebben wij bij ons huisje onze eigen put. Het heet een septic tank. Hierin stroomt het vieze water om daarna via de rioolbuizen naar het gezamenlijk helofytenfilter te gaan. Bij ons groeien daar wilgen. Afgelopen winter hebben we met z’n allen deze wilgen gesnoeid. Als het water door het helofytenfilter gegaan is en daarmee gezuiverd, belandt het uiteindelijk in de gezamenlijke wateropvang. De septic tank zit vol. Het vuil drijft en wordt opgezogen door de blauwe slang Ieder huis eigen put Voor de putten bij de huizen, zijn we zelf verantwoordelijk. Het is een septic tank van 4 m3 en een paar weken geleden heeft Wetlantec in onze put gekeken. Ze waarschuwden dat we hem snel moesten legen. Een gezin van 3 min of meer volwassenen, samen met een jaar thuiswerken door corona. Dat is waarschijnlijk de oorzaak dat de put nu al vol zit. Daarom zijn we snel op zoek gegaan naar iemand die de put wil legen. We kregen

Zwart en grijs. Dat zijn de huizen van Oosterwold voornamelijk. De komst van al die zwarte bouwsel verbaast mij steeds weer. Waarom al de donkere bouwsels? Dan zuigen de zwarte huizen het licht op Dan lijkt het huis op zo’n houten schuur, zeggen de eigenaars over hun gitzwart geschilderde ‘schuren’. De grijszwarte dakpannen laten ze vaak gelukkig achterwege. Gitzwarte schuren Het is vooral een marketingpraatje. Er zijn niet veel gitzwarte schuren te vinden. Ze verwijzen vaak naar de tabakschuren die bijvoorbeeld in en rond Amerongen te vinden zijn. Sombere, zwarte huizen overheersen Ik ken ze uit de omgeving uit mijn jeugd . Opgetrokken uit hout weliswaar, maar dan wel midden tussen de hoge groene bomen of in het weiland. De ruimte om zo’n schuur heen is dan een goede compensatie. Er staat vooral veel groen omheen en weinig anders. Tabaksschuur Bovendien is het aandeel hout gering bij de Amerongse tabakschuur . De grootste vlakken waartegen je kijkt zijn de rode dakpannen. Ook is het

Het voorjaar komt steeds dichterbij. De amandelboom staat al voorzichtig in bloei. Ook piept op een paar plekjes al voorzichtig de rabarber uit de grond. Veelbelovende dingen. Ik kijk ernaar uit. De amandelboom is voorzichtig in bloei Het eerste jaar moestuinieren was heel fanatiek. Het was ook veel water geven en ontzettend veel aandacht voor de planten. Niet alles lukte. En dan de tomatenziekte die heel de tomatenoogst in een week lamlegde. Oneetbaar en de smurrie die we ervan maakten, smaakte ons niet zo. Altijd iets eetbaars Nu richten we de tuin vooral in als een voedselbos ; waarbij de fruitbomen ook in gildes groeien. We bouwen in lagen, zodat de planten en bomen elkaar versterken en er altijd wel iets eetbaars in de tuin is te vinden. Inrichten van de moestuin Een heel klein hoekje ben ik aan het inrichten voor de moestuin. We kweken de planten op in de kas. Daarnaast groeien er in de kas ook de planten die beter gedijen op meer warmte. Voor de andere planten richten we een kl

Loslopende honden. Het lijkt helemaal bij Oosterwold te horen. Niet alleen in de boskam lopen ze los, ook in de woonwijk. Laatst zelfs bij ons in de buurt. Dan loop je zelf netjes met je hondjes aan de lijn en vliegt er ineens van een erf een grote hond op je af. Niks tegen te beginnen. Alleen maar verweren. Met moeite kreeg ik het dier weer weg. Maar ook op de Goudplevierweg een paar weken terug, daar greep zo’n grote Sint-bernhard onze Saar. Ik wist het dier op strenge toon weg te krijgen. Het bos in Almere Oosterwold Die loslopende honden zijn niet alleen in Oosterwold een probleem. Staatsbosbeheer waarschuwt met enge foto’s van dode reeën . Opgejaagd door honden rennen ze het bos uit, de weg op waar een auto ze dan zonder genade schept. Geen ontkomen aan. Nog weinig voedsel Dikwijls zijn de reeën ook nog zwanger ook. Vooral deze tijd is nog zwaar, na de zware vorstperiode is er nog niet veel voedsel te vinden. Op hun verstopplekken in het bos worden ze dan nodeloos opgejaagd door h

We proberen onze tuin in te richten naar de ideeën van de permacultuur en maken er een klein voedselbos . Dan is het goed om af en toe ook inspiratie op te zoeken. Dat is in deze coronatijd best lastig. Ik wil al langere tijd bijvoorbeeld naar het Voedselbos De Overtuin bij de botanische tuin Trompenburg in het Rotterdamse Kralingen. Bosrand van het voedselbos Zeewolde We hebben in de buurt gelukkig ook wat initiatieven. Zo is er eentje op nog geen halve kilometer bij ons vandaan. In het Kathedralenbos is 2 jaar geleden en vorig jaar al een deel van het toekomstig voedselbos Eemvallei van Staatsbosbeheer aangeplant. Dit jaar is er dat niet gebeurd om de aanplanting van vorig jaar wat meer ruimte te geven. Het afgelopen jaar was het heel warm waardoor veel nieuwe aanplant is doodgegaan of minder goed is gegroeid. Voedselbos dichtbij in Zeewolde In Zeewolde is ook een mooi voedselbos. En omdat we vorige week in de vakantie ook nog een uitstapje wilden maken, zijn we hier naartoe gegaan