Doorgaan naar hoofdcontent

In de put, uit de put


Hét kenmerk van Oosterwold: je moet voor je eigen riolering zorgen. Daarvoor hebben wij bij ons huisje onze eigen put. Het heet een septic tank. Hierin stroomt het vieze water om daarna via de rioolbuizen naar het gezamenlijk helofytenfilter te gaan.

Bij ons groeien daar wilgen. Afgelopen winter hebben we met z’n allen deze wilgen gesnoeid. Als het water door het helofytenfilter gegaan is en daarmee gezuiverd, belandt het uiteindelijk in de gezamenlijke wateropvang.

De septic tank zit vol. Het vuil drijft en wordt opgezogen door de blauwe slang

Ieder huis eigen put

Voor de putten bij de huizen, zijn we zelf verantwoordelijk. Het is een septic tank van 4 m3 en een paar weken geleden heeft Wetlantec in onze put gekeken. Ze waarschuwden dat we hem snel moesten legen. Een gezin van 3 min of meer volwassenen, samen met een jaar thuiswerken door corona. Dat is waarschijnlijk de oorzaak dat de put nu al vol zit.

Daarom zijn we snel op zoek gegaan naar iemand die de put wil legen. We kregen via Wetlantec de naam Olthuis Recycling uit Dronten door. De septic tank mag namelijk absoluut niet helemaal leeggehaald worden. Het is bij ons ook geen bezinksel dat erin zit; het ‘bezinksel’ drijft bovenop.

Het legen van de put

Werking septic tank

De werking van de septic tank is dat de eerste zuivering van het water hier al gebeurt. Er zitten allerlei bacteriën in het water dat het afvalwater in de septic tank al zuivert en ervoor zorgt dat de ‘grote delen’ niet in het helofytenfilter belanden.

Alle huishoudens van de Tiny House Farm hebben de kleinste maat put, 4 m3. Het is verschillend hoe lang je ermee doet. Heb je een 1-persoonshuishouden dan zal het langer duren. Een bewoner op ons hofje heeft bijvoorbeeld een composttoilet. Die gebruikt het riool alleen voor het vuile water uit de douche en van de afwas. Zij zal er misschien wel 10 jaar over doen voordat de put verschoond moet worden.

De vieze septic tank. In tegenstelling tot een beerput, drijft het vuil bovenop.

1 m3 afgevoerde smerigheid

Gelukkig weet Olthuis Recycling er genoeg vanaf. De chauffeur vond het ook heel leuk om langs te komen. Wij en onze nieuwe buren hebben de put geleegd. Goed voor ieder 1 m3 afgevoerde smerigheid.

Wij hebben daar dus ruim 2,5 jaar over gedaan. We waren overigens net op tijd en hadden er niet veel langer mee moeten wachten. Daarom zullen we vanaf nu ook zelf wat vaker kijken of de stront niet te hoog komt.

Vuile water belandt in de tankwagen

Put helft gevuld laten

Het is bij het legen wel heel belangrijk dat de put tot meer dan de helft met water gevuld blijft. De wanden schijnen speciaal gemaakt te zijn om de bacteriën goed te huisvesten. Ook is de stabiliteit afhankelijk van het water. Helemaal leeghalen is niet de bedoeling; de septic tank moet minimaal voor de helft gevuld blijven met water.

Overigens verschilt het verkooppraatje van de werkelijkheid. Bij ons is destijds gezegd dat ongeveer na 5 jaar de put geleegd zou moeten worden. Ze hebben daarbij niet gezegd voor hoeveel mensen dat zou gelden. Ik had om eerlijk te zijn, niet verwacht dat we zo tekeer zouden gaan.

Kijk maar niet naar de vieze smurrie in de put

Schone put

De put is weer schoon. Benieuwd of het over 2,5 jaar weer moet of dat het nu wat langer kan. Voor een jaarbedrag rioolheffing is de put nu geleegd. Natuurlijk komt daar ook nog onderhoud bij voor het hele systeem. Het zag er allemaal prima uit, beweerde de man van Olthuis Recycling. Ik weet niet of hij dat uit beleefdheid zei of echt meende.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed