Doorgaan naar hoofdcontent

Trots - Tiny House Farm

Het geeft weer een goed gevoel om iedereen weer te zien. Al zijn we bij lange na niet met zijn allen bij deze informele bijeenkomst in het KAF Almere. We hebben echt al een band ontwikkeld met de toekomstige bewoners van de Tiny House Farm of de Vuursteenhof. Een bijeenkomst voelt altijd als een warm bad.

We mogen bij de maquette waarin Almere in Lego is nagebouwd staan. Daar spreken we elkaar weer. Wat zijn je plannen, is er iets veranderd. Sommigen presenteren trots hun plannen. Ze laten zien hoe het ontwerp van hun huis(je) nu geworden is. Of hoe de keuken van Ikea eruit komt te zien.

Van anderen horen we hoe ze verwikkeld zijn in een strijd met de gemeente over het geluid. De vergunning mag voor ons dan binnen zijn, momenteel spelen veel dingen rond de eventuele geluidsbelasting op de gevels.

Een mooie brief van een medebewoner ligt in concept klaar. Of we er allemaal onze naam bij willen zetten. Het schept een band samen. Ik vind het onwijs gaaf dat we de handen ineen slaan en samen optrekken. Of het nu om het heien gaat of de riolering. Sommige dingen zijn geregeld, maar veel ook niet. We zoeken elkaar op.

Ik vind het fantastisch om bij dit project aangesloten te zijn. Je kunt erover discussiƫren of de hulp van Wonen in Oosterwold de kosten niet onnodig hoog maakt. Ik merk dat we als bewonersgroep intensief met elkaar optrekken. Dat we straks een gezamenlijk gebouw delen, helpt daar ook aan bij.

Bemoedigende woorden over mijn blogje over Minimal living. ‘Trek je niks aan van commentaar. Als jij er een container naast wilt zetten, zet jij er een container naast.’ Zo bemoedigend. Dan weet je weer waar je aan begonnen bent en voelt je trots.

Dezelfde trots die ik bij Inge zie. Ze geniet van de toekomstige groep bewoners, onze nieuwe buren. Ze fleurt helemaal op met de anderen. En ik weet het: met deze groep mensen gaan we de komende jaren veel plezier beleven. Het is een lange weg voor dat de Tiny House Farm er staat. We zijn al bijna 2 jaar bezig en er staat nog niks. Maar het is zo mooi dat we het met elkaar doen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed