Het voorjaar komt steeds dichterbij. De amandelboom staat al voorzichtig in bloei. Ook piept op een paar plekjes al voorzichtig de rabarber uit de grond. Veelbelovende dingen. Ik kijk ernaar uit.
Het eerste jaar moestuinieren was heel fanatiek. Het was ook veel water geven en ontzettend veel aandacht voor de planten. Niet alles lukte. En dan de tomatenziekte die heel de tomatenoogst in een week lamlegde. Oneetbaar en de smurrie die we ervan maakten, smaakte ons niet zo.
Altijd iets eetbaars
Nu richten we de tuin vooral in als een voedselbos; waarbij de fruitbomen ook in gildes groeien. We bouwen in lagen, zodat de planten en bomen elkaar versterken en er altijd wel iets eetbaars in de tuin is te vinden.
Een heel klein hoekje ben ik aan het inrichten voor de moestuin. We kweken de planten op in de kas. Daarnaast groeien er in de kas ook de planten die beter gedijen op meer warmte. Voor de andere planten richten we een klein moestuintje in.
Moestuinbak
Hiervoor ben ik druk in de weer om een vierkante moestuinbak te maken. We hadden nog wat grote balken liggen, gekregen van buren of nog over van ons eigen huis. De houtvoorraad lijkt wel onuitputtelijk. Ook deze vierkantemeterbak maak ik ervan.
De grond in de bak is klei vermengd met de compost die vorige week arriveerde en waar ik tussen het werk door af en toe een kruiwagen van heb versjouwd van de oprit naar de achtertuin.
Handzaag
De dikke balken voor de bak kan ik niet zagen met de decoupeerzaag. Hiervoor gebruik ik de handzaag. Zorgvuldig afgetekend gaat de zaag erin. In het begin gaat het nog best lastig, maar tijdens het zagen komt meneer Hendriks van de MTS voor ogen.
Meneer Hendriks was altijd te vinden in de werkplaats. Hij begeleidde de vakdocenten bij de praktijklessen. We bouwden de hoek van een raam, een kozijn, een timmerdoos, een klein tafeltje en een zaagbankje. Na afloop mocht je deze voorwerpen kopen. De minitrap heb ik gelaten voor wat hij was. De rest heb ik nog altijd. Niet zo mooi gemaakt. Ik heb en had zeker in die tijd, geen handige vingers en handen.
Botte bijl
Meneer Hendriks zag met lede ogen hoe ik het hout toetakelde, met de botte bijl in het vurenhout hakte. Precies de spaanders verwijderde die moesten blijven zitten en liet zitten wat zo hinderlijk in de weg zat. Geen handige Harry dus.
Bij het zagen met de handzaag komt hij weer voor de geest. Hij zag mijn geploeter dan met de handzaag. Hij zei dan dat ik voor niet moest drukken en trekken, maar de zaag het werk moest laten doen. Geef de zaag de ruimte, laat hem het werk doen. Als je geen druk zet en de kracht bij de beweging laat, gaat het bijna vanzelf.
Mes in de boter
Ik kreeg het toen niet voor elkaar, maar nu bijna 30 jaar later, lukt het mij. De zaag doet het werk en daar gaat het. Als een mes door de boter. Een geweldige ervaring. Ook al weet ik dat deze zaag best bot is, ik krijg het voor elkaar. Dankzij meneer Hendriks.
En zo zet ik de moestuinbak in elkaar op een zaterdagmiddag. Genietend van het voorjaarszonnetje. Samen met de permacultuurtuin krijgen ook een paar eenjarige groenten een kans. Het is gewoon te lekker om het niet te doen.
Reacties
Een reactie posten