Doorgaan naar hoofdcontent

Graafmachines en boeken - Tiny House Farm

Op de dag van onze eerste bijeenkomst met alle toekomstige bewoners in het nieuwe jaar goed nieuws: de graafmachines zijn begonnen met het afgraven van de toekomstige weg. Het begin van onze Vuursteenhof is een feit.

Op het dronefilmpje dat buurman Juup Dales plaatste die middag, zijn al de eerste contouren van de weg te zien. Een mooi gezicht om na zo lang wachten ook de echte eerste stappen te zien.

De eerste beelden van de graafmachine en de sleuf in wording, doen mij wel wat. We zijn al bijna 2 jaar bezig met dit project. Na de handtekening bij de notaris vorige week woensdag is dit de volgende stap. Volgende week meet de Geologische dienst ons kavel af. Zo krijgt ons eigen plekje zelf vorm.

Thuis is het vooral hard werken. Ik heb deze maand wat dagen vrij genomen om het huis leeg te halen en geschikt te maken voor de verkoop. Dat betekent dat ik mij ontdoe van ongeveer de helft van mijn boeken. Zo ruimend ontdek ik dat het wel een beetje uit de hand gelopen is. Stapels boeken, dubbele rijen in de boekenkasten en overal tussen gedrukt.

Feit is dat we veel boeken hebben. Het blijven er ook veel, alleen het worden er iets minder. De keuze is niet minder moeilijk. En ik merk dat het opruimen mij best veel energie kost. Zo neem ik beetje bij beetje afscheid van een mooie verzameling. En ik hoop een kern te behouden die ik nog meer kan koesteren dan voorheen.

Gelukkig is er heel positief gereagereerd op Facebook op ons oproepje wie de boeken wil ophalen. Een studievriend komt ze nu halen en dat maakt het wel wat makkelijker. Ze gaan naar een goed doel.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed