Dat ik de prachtige Ginkgo Biloba van de Alkmaargracht heb moeten achterlaten, vind ik heel jammer. Het is een erg grote, volle boom geworden in de ruim 11 jaar dat hij er staat. Als klein boompje van nauwelijks 2 meter gekomen en nu uitgegroeid tot een mooie gigant van tegen de 6 meter. En die prachtige knik onderin, duidend op het ruige begin. Het is echt een boom waar ik aan gehecht ben geraakt.
Deze boom heb ik moeten laten staan. Lange tijd heb ik overwogen om hem mee te nemen. Het leek ook best een goed haalbaar plan. Ik informeerde bij een neef. Een deel van mijn moeders kant zit in de bomen. We gingen hardop denkend de kansen berekenen. Het is best duur om zo’n grote boom over te brengen en de kans dat hij het haalt is 50/50.
Daarom is de boom achter het huis van de Alkmaargracht blijven staan. Niet echt een leuk afscheid, zeker ook omdat ik de Ginkgo graag volwassen had zien worden. En omdat de nieuwe bewoner heel drastisch dreigde om als eerste de boom om te hakken. ‘Ik denk dat je daar maar even niet bij moet zijn’, zei mijn neef.
Maar misschien bedenkt de nieuwe bewoner zich. Bovendien heb ik in juni een paar nieuwe scheuten gepot en heel goed verzorgd. 3 nieuwe boompjes hebben het gered. Vorige week hebben we de jonge scheuten verpot en ontdekten dat ze al een heus wortelstelsel hebben. Nu hopen dat ze uitgroeien tot van die giganten zoals achter het huis van de Alkmaargracht.
En wie weet, groeit er dan een telg hier in de achtertuin. En dan maar lang genoeg hier blijven om hem volwassen te zien worden. Dat duurt zeker 25 jaar. Dus we hebben nog even…
Reacties
Een reactie posten