Doorgaan naar hoofdcontent

Modder in Oosterwold


In de wintermaanden verandert Oosterwold in een grote modderpoel. Door de vele regen is de klei nat en natte klei is spekglad. Het laat zich ook niet zo snel weghalen. Helemaal omdat zeeklei zo compact is, verandert het in een grote klont.

Met de schep is het nauwelijks doorkomen. Zak je met een laars in een zachter fragment van de bodem, dan is de kans heel groot dat je de laars niet meer uit de grond krijgt.

Laagje modder

De modder merk je overal. De puinwegen veranderen in wegen waar een flinterdun laagje modder op ligt. Het wordt spekglad. Helemaal als het vriest, dan is het glijden en glibberen over de wegen.

Teckel Saartje vindt al die modder niet altijd geweldig.

De wandelpaden door de doorwaadbare zones zijn het ergste. De mooie paden bij de Ecohoven van zijn veranderd in een verzameling voetstappen in de modder. De ene na de andere persoon die hier zijn hond uitlaat, probeert een nieuw spoor te maken.

Vroege modder

Op deze plek begint de modder al heel vroeg in het najaar. In september laten de bewoners daar elk jaar de rietkraag helemaal weggehalen met zware landbouwwerktuigen.

Voetpad of glibberpad?

De zware landbouwvoertuigen drukken alle grond samen en het is heel snel een grote modderpoel. Heel jammer, want het zijn mooie paden. Goed beheer van de sloot, hoeft niet te betekenen dat je alles altijd weghaalt.

Drassig aanzien

Hetzelfde zie je nu gebeuren op andere paden. Het wordt steeds drukker, maar vooral landbouwvoertuigen geven het bos een drassig aanzien. De zware kiepwagens met zand voor de brug over de vaart, de apparaten in het bos.

Een laagje modder op de puinwegen van Oosterwold.

Ze zorgen voor diepe slenken in de paden waar het water blijft staan. Het vocht kan niet meer weg. Bovendien is het bos op de bodem van de voormalige Zuiderzee minder waterdoorlatend dan het zand op de heuvelruggen.

Nergens leuk lopen

Zodoende is het momenteel eigenlijk nergens leuk lopen. Ik loop in korte broek, dan houd ik de broek een beetje schoon. Een beetje modder op de benen is er makkelijker af te halen dan wanneer het op mijn broek zit.

Zoek de weg in deze modderpoel

Iemand uit Oosterwold is daarmee altijd te herkennen. Hij of zij heeft iets van een grondwerker. Overal kleeft modder aan vast. Je zult weten dat je in de polder woont. En in huis? De kleiklonten zijn niet te tellen.

Doordat het riet is weggehaald, ontstaat er ook snel modder. Al is in deze tijd weinig meer bestand tegen de modder.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed