Doorgaan naar hoofdcontent

Fruitboompjes planten - Tiny House Farm

Als je de plannen van nieuwe bewoners in Oosterwold moet geloven, dan ontstaat hier een heuse fruitboomgaard. De grootste misschien wel van Europa. Iedereen spreekt over het planten van fruitbomen om aan de definitie van stadslandbouw te voldoen. Wij willen eigenlijk al vanaf het moment dat we ons inschreven voor de Tiny House Farm iets met fruit, vooral kleinfruit: braam, framboos en rode bes.

Vakantie. We beloven elkaar dat we helemaal niks aan het huis gaan doen. Dat mislukt zaterdag al. We krijgen bezoek en willen wel wat dingetjes netjes hebben. Zo sleep ik nog een paar dozen boeken in de kast, hangen we nog een paar dingen aan de muur en ruimen we de rest zoveel mogelijk op.

Een stuk netter. En als we dan een paar dagen later lekker naar de stad gaan, stellen we op de terugweg voor om nog even langs het tuincentrum te rijden. Gewoon, voor inspiratie. En misschien een braamstruik als we die onverhoopt tegenkomen.

En dan zien we fruitbomen staan. Met korting. Klopt ons hart een stuk sneller van. En gaan inslaan. 9 fruitbomen: appels, peren, pruimen, kersen en zelfs een amandelboom. En de braam met een herfstframboos. Het past maar net in de auto.

We slaan aan het planten in een hoekje van de tuin. Niet te ver van huis, dicht tegen de toekomstige moestuin. De voorgenomen beplanting in de doorwaadbare zone mislukt. Ik kom er met de schop niet door. Daarom krijgen de 9 bomen een mooi plekje aan de andere kant van de sloot.

Natuurlijk gaat het waaien. Als we een boom planten, gaat het waaien. Het begon al met de bessenstruiken en de sering in augustus, vlak na de verhuizing. Nu waait het weer flink. Gelukkig niet zo hard als de vorige keer, maar het is guur genoeg.

Na afloop, schrijven we zorgvuldig op waar we wat gepland hebben. Op het boekje schrijft Inge ’tuinplan’ in kleurige letters. Best een uitzoekwerk. Ook omdat bomen elkaar moeten bestuiven en daarom niet te ver van elkaar mogen staan. En we worden helemaal blij van al die vruchten die we straks gaan verwerken in heerlijke gerechten.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed