Doorgaan naar hoofdcontent

Schoenen uit! - Tiny House Farm

De warmte werkt niet mee, maar dat betekent niet dat we niks doen. We kunnen niet op onze lauweren rusten. Daarvoor is de deadline van de verhuizing te groot. Dan wordt het busje gehuurd samen met 2 sterke sjouwers en zullen we aan het einde van de dag echt in ons huisje aan de Vuursteenhof trekken.

Eerst nog de riolering en de keuken. Nog erg spannend of het allemaal lukt. Ook omdat je nog dingen ontdekt. Zo werkte de douche niet. Gelukkig kwam de installateur nog langs. Hij ontdekte dat er nog een bepaalde afsluiting in de kraan zat.

De graafmachines zijn druk in de weer om de septic-tanks te plaatsen en bij ons de riolering aan te sluiten. Het is een flinke bedrijvigheid op de Vuursteenhof. De vrachtwagens, betonwagens, hijskranen en andere leveranciers zijn druk in de weer. Niet altijd handig, want dan weten ze een immense kraanwagen pal voor je container te plaatsen.

We hebben de dekplaten op de vloer losgemaakt. Veel werk om de beschermplaten er af te krijgen. Ze worden deze week in de lak gezet voordat de keuken komt en wij gaan verhuizen. Een klus waar een beetje spoed achter zit. Ik ben echt trots als het over anderhalve week allemaal gelukt is.

We hebben al door de ramen naar binnen geloerd. Het begint er best mooi uit te zien. De vloer in de lak ziet er meteen weer anders uit dan de kale houten vloer. De voetstappen en andere sporen op het hout zijn voorzichtig weggepoetst.

Het kale hout krijgt zijn broodnodige beschermlaagje. Want het is best gevoelig. De eerste krassen bij deze vloer doen het meest zeer. De rest zal snel minder vervelend zijn. Bij de ingang zitten wat pitjes door de steentjes van het toegangspad naar binnen gelopen. De dubbele pallets houden nu wat verkeer tegen. En de boodschap voor toekomstige bezoekers: schoenen uit.

Benieuwd hoe lang we dat volhouden…

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin groeit flink door. Sinds afgelopen zomer zijn er flinke staken bijgekomen. Ze wijzen allemaal naar de lucht. Om de hut weer een beetje verversing te geven heb ik deze wintermaanden heel traagjes de hut weer bij elkaar gevlochten. Het is indrukwekkend hoe hard wilgen groeien. Sommige takken waren echt al van een flink formaat en niet meer zomaar om te buigen. Eigenlijk moet je ergens in de zomer al wat takken weghalen of vervlechten in de hut.  Alleen ben ik voorzichtig vanwege de mogelijke vogels die bovenin de hut broeden. Ik zag best wel vaak een merel de hut in en uit vliegen. Een broedsel storen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Zeker in deze tijd waarin elke vogel telt.  Het is een flink karwei, maar levert ook heel mooie resultaten op. De takken heb ik over het dak heen getrokken en soms ook langs de zijkant geleid. Zo ontstaat een vervlochten geheel. Ik weet niet zeker of alle takken het redden. Sommige braken tijdens het buigen voor een deel....