Doorgaan naar hoofdcontent

Sauzen - Tiny House Farm

Het huis nagenoeg klaar, is het tijd voor het sauzen. Onze schilder heeft het plafond aangepakt. Er is een prachtig laagje white wash op gespoten. Wat staat dit geweldig zeg. Nu mogen wij de muren gaan sauzen.

Bij het zoeken naar de kluskleren stuit ik op de kleren van ruim 10 jaar terug. De laatste keer dat we echt geklust hebben bij het opknappen van het huisje dat we nu net verkocht hebben. Ik zie het schattige setje kluskleren dat Doris toen droeg. Nu mag ze zelf haar nieuwe kamer sauzen. Iets wat ik doodeng vind. Zoiets mocht ik niet van mijn ouders.

We hebben 2 grote potten met muurverf meegenomen en gaan aan de slag. Een heel karwei. Vooral omdat we met het moeilijkste beginnen: de hoge ramen aan de achterkant van het huis. Een precies werkje dat op ongeveer 4 meter hoogte speelt.

Hoge trap

Op een hoge trap best een lastig karwei als je niet elke dag dit werk doet. De laatste keer, anderhalf jaar geleden was ook op een hoge trap, maar nu is het warm en licht. Dat is best een groot verschil. Ik zet dapper door en Inge mag het werk beneden doen.


Dat het warm is, lijkt niet zo heel erg te zijn. We zetten de ramen tegen elkaar open. Hier in de polder waait het altijd. Zelfs als het windstil is zoals vandaag. De verf droogt snel. Even pauzeren. We zitten op de rand van onze terp. Heerlijk in de droge klei eten we een boterhammetje met bramenjam.

2e laag

Als we de volgende dag de 2e laag erop smeren, is het nog iets warmer. Ik merk wel dat ik gisteren op de hoge trap heb staan balanceren als een acrobaat. Een houding die ik niet dagelijks gewend ben. Dat voel ik ook aan mijn lijf. Een stijve nek en duidelijk spieren die lange tijd een kwast hebben vastgehouden.

Daarom vitten we iets meer tegen elkaar. Al verandert dat snel als we de eerste resultaten zien. De saus gaat dik tegen de muur en dekt goed. Je ziet niet altijd waar je gebleven bent, maar wat is het mooi. Ik geniet ervan.

Het gaat wat trager dan een dag eerder. Maar de lunch is minstens zo lekker. Zeker ook omdat we de kiekendief over het graanveld zien vliegen alsof het een vlinder is. Prachtig die kleur en de elegante vlucht. Ik geniet van deze plek.

Wauw. Dat wij hier straks wonen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek....

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...