Laatst vroeg iemand aan mij of ik vaak de groencontainer aan de straat zet. Eigenlijk bijna nooit. Een paar keer per jaar en dan is hij nog halfvol. Deze keer als ik hem aan de straat zet hij nog niet eens halfvol, maar ik het weinige organisch afval is helemaal in elkaar geklonken.
Ik spit er maar doorheen met een viertandige vork, om de massa een beetje los te maken. Zo zal alles goed naar beneden zakken als de vuilniswagen de kliko verheft en omkeert.
Levensmassa
Het is een massa dat vol met leven zit. Ik zie bij het spitten wormen bewegen, vliegen opvliegen (heel veel) en afval dat in verre staat van ontbinding verkeert. Je ziet eigenlijk niet meer wat het ooit geweest moet zijn. En dat is goed.
Het meeste bij ons belandt op de composthoop. Alleen de schillen van sinasappels, mandarijnen, bananen, mango en de pit van de avocado. Die doen we niet op de composthoop. Net als iets dat ook niet bij het groenafval mag, maar we stiekem toch doen...
Groenafval
Het blijft een raar idee als je ziet wat mensen allemaal in hun groenafval stoppen. Er verdwijnt allemaal snoei, snij en ander organisch materiaal uit de tuin in. Terwijl dat alles prima aan het land kan worden teruggegeven. Ik streef naar de kringloop.
Wat het land oplevert en we niet gebruiken, geven we ook weer terug aan het land. Takken, boomstammen, bladeren, snoeiafval en gras. Het komt allemaal op de composthoop.
Geen compost
Zo hoef ik nooit compost te halen. Dat zie ik veel buren wel doen. Elk jaar voeren ze bergen compost en houtsnippers aan. Voor veel geld, terwijl het compost en de houtsnippers gewoon uit je tuin en keuken komen. Het hele jaar door.
De egels en andere beesten zijn ook heel blij met al die rommel. Voor hun is dat feest en daagt ze verder uit. Waarom zou je zoveel aan je tuin doen als anderen het ook allemaal voor je kunnen doen. Dat samenspel tussen jou en de natuur, vind ik de leukste vorm van tuinieren.
En natuurlijk helpen de tuinkabouters ook mee ;-)
Reacties
Een reactie posten