Doorgaan naar hoofdcontent

Verwaaide kas


De grootste vijand in onze tuin is de wind. Het waait hier altijd. Zelfs als het niet waait. Zeker als het weer omslaat, dan slaat hier voor de wind toe. Je ontkomt er niet aan in de polder. Het hoort bij Almere, maar blijft soms ongemakkelijk.

De kas voor de genadeklap

De microklimaatjes verschillen hier sterk van elkaar. Zo hebben de buren die wat meer in de beschutting wonen van het helofytenfilter en het gebouw, maar ook van de omliggende huizen.

Ontbrekende stippen

Bij ons staan nog niet alle huizen. Sterker nog: er moeten zelfs nog een paar stippen worden gezet. Daarom zal het voorlopig ook zo blijven.

Wind en heel veel sneeuw bedreigen de kas

De tol die je moet betalen voor al die wind is best hoog. Zo groeien veel planten langzamer of niet. Daarnaast droogt het land ook sneller uit door de wind. Zeker als het langdurig niet regent, dan is de grond eerder uitgedroogd. De planten worden er steeds beter bestand tegen, maar het kost veel tijd.

Groene haag

We willen het nu vooral hebben van een groene haag. Die kan veel wind tegenhouden, maar als in de winter de blaadjes van de bomen vallen, houden de bomen en struiken natuurlijk minder tegen.

Vorig weekend sloeg de wind genadeloos toe. Het waaide weer hard. Dit keer uit het Noorden en dat werd ons kasje uiteindelijk teveel. De plastic overkapping begaf het. Gelukkig zagen we het gebeuren. We stormden het huis uit en trokken de overkapping er snel van af. Daarom geen schade aan omringende bomen, struiken en andere planten.

Winterse bui

Maar de planten die in ons kas stonden hadden geen bescherming meer tegen al die winterse buien. Jammer, maar er zat niks anders op dan een deel van de bietjes, opkomende sla en bonen even asiel in huis te geven.

Het weer afgelopen weekend was nog niet van dien aard om aan het restauratieproject te beginnen. De wind blijft onze grootste vijand. Het vraagt veel geduld en doorzettingsvermogen om het vol te houden. Maar we houden ons vol. We laten ons niet zomaar verslaan door een beetje wind.

Plastic hoes om verwaaide kas

Daarom heb ik zondag bij de eerste windstilte het plastic hoes uit de schuur gehaald. Een flinke slag om het groene plastic weer om het frame te krijgen. Het is aardig toegetakeld met de harde noordenwind. Het is overal stukgeslagen. Daarom zit het nu vooral vast met stenen.

Alles weer terug, maar voor hoe lang?

Als het hard waait, zwiept het een stukje omhoog. De gerepareerde ingang is kapot, maar ik wil nog kijken hoe lang dit het allemaal houdt. Wie weet halen we de nazomer nog en kunnen we in het najaar een kasje gaan opbouwen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed