Doorgaan naar hoofdcontent

Verwaaide kas


De grootste vijand in onze tuin is de wind. Het waait hier altijd. Zelfs als het niet waait. Zeker als het weer omslaat, dan slaat hier voor de wind toe. Je ontkomt er niet aan in de polder. Het hoort bij Almere, maar blijft soms ongemakkelijk.

De kas voor de genadeklap

De microklimaatjes verschillen hier sterk van elkaar. Zo hebben de buren die wat meer in de beschutting wonen van het helofytenfilter en het gebouw, maar ook van de omliggende huizen.

Ontbrekende stippen

Bij ons staan nog niet alle huizen. Sterker nog: er moeten zelfs nog een paar stippen worden gezet. Daarom zal het voorlopig ook zo blijven.

Wind en heel veel sneeuw bedreigen de kas

De tol die je moet betalen voor al die wind is best hoog. Zo groeien veel planten langzamer of niet. Daarnaast droogt het land ook sneller uit door de wind. Zeker als het langdurig niet regent, dan is de grond eerder uitgedroogd. De planten worden er steeds beter bestand tegen, maar het kost veel tijd.

Groene haag

We willen het nu vooral hebben van een groene haag. Die kan veel wind tegenhouden, maar als in de winter de blaadjes van de bomen vallen, houden de bomen en struiken natuurlijk minder tegen.

Vorig weekend sloeg de wind genadeloos toe. Het waaide weer hard. Dit keer uit het Noorden en dat werd ons kasje uiteindelijk teveel. De plastic overkapping begaf het. Gelukkig zagen we het gebeuren. We stormden het huis uit en trokken de overkapping er snel van af. Daarom geen schade aan omringende bomen, struiken en andere planten.

Winterse bui

Maar de planten die in ons kas stonden hadden geen bescherming meer tegen al die winterse buien. Jammer, maar er zat niks anders op dan een deel van de bietjes, opkomende sla en bonen even asiel in huis te geven.

Het weer afgelopen weekend was nog niet van dien aard om aan het restauratieproject te beginnen. De wind blijft onze grootste vijand. Het vraagt veel geduld en doorzettingsvermogen om het vol te houden. Maar we houden ons vol. We laten ons niet zomaar verslaan door een beetje wind.

Plastic hoes om verwaaide kas

Daarom heb ik zondag bij de eerste windstilte het plastic hoes uit de schuur gehaald. Een flinke slag om het groene plastic weer om het frame te krijgen. Het is aardig toegetakeld met de harde noordenwind. Het is overal stukgeslagen. Daarom zit het nu vooral vast met stenen.

Alles weer terug, maar voor hoe lang?

Als het hard waait, zwiept het een stukje omhoog. De gerepareerde ingang is kapot, maar ik wil nog kijken hoe lang dit het allemaal houdt. Wie weet halen we de nazomer nog en kunnen we in het najaar een kasje gaan opbouwen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek....

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...