Laatst heb ik de spatel in de grond gestoken om de meidoorn naast het appelboompje te verplanten. De Groninger kroon en de meidoorn ernaast, zitten te dicht op elkaar.
Het was al voor vorig jaar gepland, maar door persoonlijke omstandigheden lukte het niet. Helemaal nadat we met kerst ook nog eens corona kregen en ik nog weken te uitgeteld was voor deze klus.
Spade in de grond
De spade gaat lekker in de grond in deze tijd van het jaar. Als de vorst nog niet in de grond is. In de zomer is de bovenlaag ondoordringbaar. Al verschilt de dikte van de klei heel sterk in de tuin. Vooral in het stukje bij de appelbomen is het heel aardig om door te komen. Alleen het hout van de schep breekt.
Er breekt er 1 en nummer 2 kraakt, maar met veel zorg kom ik heel ver. Het scheelt enorm als ik een oude spade erbij haal. Niet al te groot schepvlak heeft deze, maar hij is wel heel dik. Dat helpt om de wortel los te krijgen.
Lichaamsbeweging
Een boom verplanten geeft een goede lichaamsbeweging. Na lang sjorren en duwen, krijg ik de boom in beweging. De snoeischaar biedt uitkomst om het laatste hardnekkige stukje wortel los te krijgen.
Daarna de struik in een ander stukje van de tuin gezet. Hier is de klei veel minder doordringbaar. Er zitten hier wel heel veel rietwortels in de grond. Maar het heeft nauwelijks invloed op de dichte klei.
Hakken in de zeeklei
Het is veel en hard de scherpe onderkant van de spade in de grond hakken. Zo komt ook langzaam hier de grond los. Geen wonder dat de struiken en bomen aan deze kant van het huis minder hard groeien. De intense zeeklei vraagt hier veel meer aandacht.
Na een uurtje staat het struikje op zijn nieuwe plek. Nu nog iets bedenken om de kapotte spades los te krijgen.
Reacties
Een reactie posten