Doorgaan naar hoofdcontent

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen


De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige roze huisje. We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden.

Minder boeken

Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek.

Minder fietsen en harmoniums

Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek. 

Boeken missen

Van de boeken mis ik de gedichten van Leopold of tot voor kort de omnibus van Louis Paul Boon van de Kapellekesbaan en Zomer te Ter-muren. Het laatste boek is weer gevonden. Vorige week bij de kringloopwinkel in Zeewolde liep ik er tegenaan. Voor 3,50 euro is hij weer in mijn bezit. Ik beloof hier nu heel plechtig dat ik hem nooit meer wegdoe.

Studie Nederlands

Helemaal blij dat dit boek weer terecht is, moet ik wel eerlijk zeggen dat dit een uitzondering op de regel is. Bijna geen enkel boek dat ik heb weggedaan, mis ik. Al helpt het niet mee dat mijn dochter nu ook veel opgeruimde boeken voor haar studie Nederlands zou kunnen gebruiken. 

Weet maar eens alles van tevoren. Dat je dochter ook Nederlands zou gaan studeren bijvoorbeeld. Uiteindelijk zijn bijna alle missende boeken wel weer te vinden. Waarbij ik ook heel eerlijk moet zeggen dat je regelmatig moet opruimen. Het aantal boeken in huis neemt weer toe.


boeken opgeruimd
je ziet precies wat je mist
de lege plekken

WoW

WoW is een initiatief van Irene en Karin. Deze week schrijven we over opruimen.

Reacties

  1. Toen wij naar het platteland verhuisden heb ik ook een heleboel boeken weggedaan. Maar van sommige heb ik toch wel spijt gekregen, en nu durf ik dus niet meer.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Snap ik ook wel, heel goed blijven nadenken of je dat boek ooit nog (weer) wil lezen. En ach die paar missers zijn best goed op te lossen. Dan krijg je een groter verlangen naar het boek dan wanneer je het al zou hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed