De stormen en harde wind weten wel raad met de tuin. Ik zie het vooral in de windgevoelige planten. De grote artisjok aan de zijkant van het huis, met de enorme reuzenbladeren. Hier heeft de wind flink vat op gehad. Flink wat van de bladeren zijn losgebroken. Ik hoop dat er nog wat overblijft voor de zomergroei en bloei. Net als de eeuwige moes die door zijn hoefje is gegaan. We zullen de boel weer moeten opbinden.
Vroeg voorjaar
In de tuin begint steeds meer het voorjaar te komen. Erg vroeg, dat wel. Zo bloeit de amandel al. Vorig jaar was dat zeker 3 weken later. De roze bloesem steekt mooi af tegen het huisje. Alleen zijn er nog weinig insecten om de bloemen te bestuiven. We zullen in de weer moeten met een kwastje om het zelf te doen.
Ook de Japanse sierkers die we in het najaar hebben geplant, staat op uitkomen. De knoppen zijn al heel ver. Dat duurt geen weken meer. Ik heb op Twitter en Instagram al de eerste sierkersen zien bloeien. Prachtig die bloesem, maar zeker ook een maand te vroeg.
Verontrustend?
Ergens best verontrustend. Ik lees het ook terug in nieuwsberichten en de reacties en posts op social media. Verontrustend, maar het is ook de kracht van de natuur. Die robuuste houding wanneer de temperatuur het toelaat om dan meteen alles te geven.
Profiteren van het voordeel dat de warmte geeft. Het is een overlevingsdrang. Daarmee is niet alleen verontrustend maar ook geruststellend. De natuur gebruikt de voordelen en zet ze om in daden om langer te profiteren van deze voordelen.
Op zoek naar inspiratie fiets ik meteen even langs een volkstuinencomplex dat ik nog niet ken. Het ligt naast vereniging Water-Land. Het is de kleinere Nutstuinvereniging De Windhoek. De tuintjes zijn kleiner en er staan niet echt grote gebouwen op zoals bij Water-Land.
Fruitbomen afkijken
Ik ben echt op zoek naar fruitbomen om te zien hoe dicht ze hier op elkaar staan en vooral hoe ze in de winter zijn. Het helpt ook dat ik een paar weken terug de prachtige schilderijen van de appelbomen en perenbomen in de seizoenen zag van Charley Toorop.
Helaas miste ik de schilderijen van de winter. Zij was meer geïnteresseerd in de fruitbomen als ze in bloei staan of vruchten dragen. Maar fruitbomen zien er in de winter echt prachtig uit. De takken wijzen zo mooi omhoog. Schijnt niet echt de bedoeling te zijn als je veel vruchtopbrengst wilt hebben. Al bestrijden sommige aanhangers van permacultuur en voedselbossen dit en zeggen dat je juist niet moet snoeien. De waarheid zal ongetwijfeld ergens in het midden zitten.
Ik geniet vooral van de kale takken. Wat een schoonheid zo in de winter. Niet afgeleid door al het groen, zie je de structuur van de bomen ontzettend goed. Ik vind het prachtig en overtuigend om te zien. Ook verbaas ik me hoeveel fruitbomen er op relatief weinig grond kunnen staan.
Seizoenen terugkijken
Het overtuigt mij ervan dat ze echt niet meters uit elkaar hoeven te staan. Ik zal proberen geregeld rond de seizoenen terug te komen om te kijken hoe de fruitbomen zich ontwikkelen. Kan sowieso nooit kwaad om bij diehard-tuinierders de kunst van het tuinieren af te kijken.
En dan ga ik ook aan het dromen hoe onze tuin er over zoveel jaar uit zal zien. Ik denk dat het bijna niet voor te stellen is. Sommige fruitbomen die ik zie staan zijn zeker een jaar of 20 tot 30 en misschien wel 40. Maar over een jaar of 10 zullen ze al veel groter zijn dan nu.
Alles op zijn tijd. Eerst dit seizoen zien te volgen.
Reacties
Een reactie posten