Doorgaan naar hoofdcontent

Zoete Ermgaard - Tiny House Farm

Nog wensen in zo’n volle fruittuin als de onze? Inge wil nog heel graag een speciaal appeltje: de Zoete Ermgaard, of Armgaard. Een appeltje waar ze goede herinneringen aan koestert. Het doet haar aan haar moeder denken.

Vorige maand heb ik al met Johan van de Stadsbomerij dat we rond Inges verjaardag zouden langskomen voor een boompje. Eigenlijk wilde ik hem al voor haar verjaardag als verrassing geven. Maar alle toestanden met de griep afgelopen weken heeft een beetje tegengewerkt. Daarom gaan we samen naar de boomkwekerij van Oosterwold.

Akker vol bomen

In het veld aan de andere kant van de weg ligt de akker boordevol met boompjes. Alle soorten en maten, door elkaar. Het helpt tegen eventuele ziektes en andere ellende. Nu lopen we tussen de lange rijen met voornamelijk fruitbomen, soms zit er een bessenstruik tussen.

En daar staan ze: de Zoete Ermgaardjes. Ze zijn nog niet zo groot. We willen ook een laagstam. Dan kun je er goed bij en blijft alles nog een beetje in toom. Nadeel is wel dat je er minder goed langs kunt lopen. Hoogstam vertoeft wat hogerop, waardoor je makkelijker onder de bomen door kan lopen. We zullen het ervaren. In onze tuin staan naast laagstam ook middenstam en wat hogere fruitbomen.

Zoete Ermgaard uit de grond

Behendig bevrijdt Johan de Zoete Ermgaard uit de grond. De muizen hebben zich rustig gehouden. Er zitten wat lichte knaagsporen, maar niks schokkends. Even later zitten we in de auto met het stammetje en rijden weer naar huis.

Dan maar meteen de boom in de grond. Hij krijgt een plekje in ons fruitbomenhoekje aan de noordoostkant van de tuin. We hopen zo een beetje een zonneval te maken waardoor we ook wat warmere en meer beschutte stukjes tuin krijgen. De boom gaat snel de grond in. De regen druilt lekker verder.

De Zoete Ermgaard is vooral bekend uit Zuid-Holland, lijkt het. Mensen die ik spreek uit de regio Rhoon en Pernis herkennen het soort meteen. Een heerlijke, kleine en zoete appel met een lichtrode blos. Heel goed uit de hand te eten, maar ook lekker om te drogen. Ik ben heel benieuwd.

Binnenkort op de verjaardag van Inges moeder, zullen we een deel van haar as bij het boompje strooien. Zo hopen we iets van haar energie in de zoete appeltjes terug te vinden.

De laatste wens is om nog een Reine Victoria pruim te planten. Ook deze is in bestelling…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed