Sommige planten zitten verstopt in de bodem. Na de winter komen ze al dan niet tevoorschijn. Het is altijd weer spannend waar ze precies zitten. Rabarber is zo’n voorbeeld.
Het lukt nog niet zo goed om rabarber goed op te laten komen. Vooral de hete zomers houden ze erg klein. De harde zeeklei doet de rest. We vertroetelen ze dit jaar wat meer dan eerst, met onder andere koffieprut.
Rabarber extra verwennen
Volgend jaar zullen we ze ook wat extra verwennen met compost. Op sommige plekken zijn ze afgelopen jaar niet zo goed meer opgekomen. Daarom is het extra spannend wat er nu in de grond in zit.
Niet overal komen ze nu op. Maar het kan ook zijn dat er wat tussen zitten die later zijn. De kou van de laatste dagen helpt natuurlijk ook niet mee. De grote bladeren verschrompelen meteen bij het voelen van zoveel de noordenwind meegebracht hagel en natte sneeuw.
Opdoemende rabarber
Toch doemt er soms ineens eentje op. Een tijdlang hielden we de rabarber die het laatste gepland is, goed in de gaten. Maar ik was er niet zo zeker van of het plekje waar ik de koffieprut had neergelegd, wel de juiste was.
Tot er ineens een vreugdekreet in mij loskomt. Daar zie ik toch duidelijk het begin van de rabarber. De bladeren nog mooi in een knop, die later als een ontward zakdoekje vol met vouwen, opent. Wat een blijdschap voor zo’n klein plantje.
Eerste rabarberoogst?
De rabarber die bij de wilgen groeit, lijkt het nu het beste te doen. De stengels intens rood en de bladeren steeds groter. Zou het dan komend voorjaar zover komen: de eerste rabarber uit de tuin op het bord?
En beloofd: ik zal ze wat meer gaan vertroetelen en minder aan hun lot overlaten. Dus flink wat compost erbij en als het langere tijd droog is wat extra water. Zo kunnen ze uitgroeien tot planten waar we elk jaar van kunnen oogsten.
En extra troeteltips zijn altijd welkom.
Reacties
Een reactie posten