Doorgaan naar hoofdcontent

Compost, droogte en rabarber - Tiny House Farm


We maken nu sinds vorig jaar onze eigen compost met een composthoop. Het meeste dat daar belandt is afval uit de keuken. Veel tuinafval komt meteen bij de verschillende planten te liggen als mulch. Ook heb ik een paar hopen gemaakt. De mooiste tegen het kleine insectenhotel in aanbouw. Het bestaat uit wilgentakken, maar ook uit het eerste snoeihout uit de tuin.

Een alternatieve composthoop in de tuin

Houtsnippers en compost

Na het aanbrengen van wat nieuwe houtsnippers op de oude paadjes ben ik afgelopen weekend aan de slag geweest met onze composthoop. We hebben hem nu een klein jaartje en dat vraagt om flink omscheppen. Ik ben verbaasd hoeveel van het ingezamelde groenafval al gecomposteerd is. Daarnaast heb ik er wat luchtgaten in gemaakt. Dat brengt wat zuurstof in de hoop.

de composthoop in onze tuin, compleet met luchtgaten voor zuurstof

Verder ga ik door het af en toe wat gouden vocht aan de hoop toevoegen. Dat geeft een hoop leven in de composthoop. Eind van de zomer dekken we deze hoop af en beginnen een nieuwe. Een kleine 9 maanden later kunnen we wat we nu hebben gewoon in de tuin gebruiken. Zo gaaf!

Droogte

De composthoop is eigenlijk best droog. Zeker nu ik hem omgeschept heb. De hele tuin kreunt onder de lange droogte. Behoudens een minibuitje afgelopen weekend is het vooral droog geweest sinds begin maart. Het is echt heel veel geluk geweest dat ik kort voor de laatste regenbuien de regentonnen allemaal weer heb afgesloten. Ze liepen namelijk de hele winter over en daarom heb ik een tijdlang alles uit de grote container laten stromen. Net voordat het regenen stopte, deed ik alles dicht met het idee dat je weleens als dat water hard nodig zou kunnen hebben.

rabarber van bovenaf bezien

De laatste weken krijgen een paar uitverkoren plantjes (waaronder de rabarber, enkele verse stekkies en de paar kleine akkertjes moestuin) dagelijks een scheut water. Een grote ronde langs alle fruitbomen doe ik eens per week. Het water dat verzameld is, begint aardig op te raken. Als het niet snel begint te regenen dan zijn de tonnen volgende week helemaal leeg.

rabarber in een bedje van stro

Rabarber

De rabarber zijn wel de groenten waar ik me extra over ontferm in deze droge dagen. Vorig jaar kwamen ze erg moeilijk uit de grond. Ik heb ze met veel liefde en vertroeteling in elk geval in stand weten te houden. Dit jaar daarom extra verwend met compost en nu zorg ik ervoor dat ze het lekker natjes houden. Bijna elke avond komt er een flinke plons vocht op.

Close up in de rabarber

En ze doen het best wel goed. Ze staan nog niet zo hoog en groot als ik ze in sommige andere tuinen zie, maar ze komen lekker op. Ik verheug me heel erg op al deze soorten. Het zijn in totaal 5 soorten rabarber die we vorig jaar bij Vreeken’s zaden kochten en de laatste op de grote markt Oosterwold ontkiemt. De markt gaat helaas dit jaar niet door door de corona, maar de rabarber van vorig jaar doet het goed. We waren hem aanvankelijk kwijt, maar hij is terecht en hoe!

Reacties

Populaire posts van deze blog

67 potten

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Kappen

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin groeit flink door. Sinds afgelopen zomer zijn er flinke staken bijgekomen. Ze wijzen allemaal naar de lucht. Om de hut weer een beetje verversing te geven heb ik deze wintermaanden heel traagjes de hut weer bij elkaar gevlochten. Het is indrukwekkend hoe hard wilgen groeien. Sommige takken waren echt al van een flink formaat en niet meer zomaar om te buigen. Eigenlijk moet je ergens in de zomer al wat takken weghalen of vervlechten in de hut.  Alleen ben ik voorzichtig vanwege de mogelijke vogels die bovenin de hut broeden. Ik zag best wel vaak een merel de hut in en uit vliegen. Een broedsel storen, wil ik niet op mijn geweten hebben. Zeker in deze tijd waarin elke vogel telt.  Het is een flink karwei, maar levert ook heel mooie resultaten op. De takken heb ik over het dak heen getrokken en soms ook langs de zijkant geleid. Zo ontstaat een vervlochten geheel. Ik weet niet zeker of alle takken het redden. Sommige braken tijdens het buigen voor een deel....