Doorgaan naar hoofdcontent

Houtsnippers en bestrate oprit


Het heerlijke voorjaarsweer afgelopen weekend lokte ons naar buiten. Het vraagt ook meteen om aanpakken. De tuin heeft in de winter in rusttoestand gezeten. Het mooie weer stimuleert om aan de slag te gaan.

Houtsnippers op het tuinpad
Houtsnippers

Houtsnippers vergeten

We waren helemaal vergeten om houtsnippers te regelen. Al onze buren zijn druk in de weer met snippers. Op elke oprit ligt wel een berg. Gelukkig mochten we de overgebleven snippers gebruiken van buren. Doris en ik zijn de hele dag in de weer geweest.

verse houtsnippers voor het pad langs de stukke artisjok
Het pad voert ook langs de stukgevroren artisjok

De paadjes in de tuin konden wel weer wat houtsnippers gebruiken. De laatste keer was ruim 2 jaar geleden geweest. We hebben over de oude snippers een lekker nieuw bed aan houtvezels neergelegd. Zo kun je weer goed lopen naar de plek van bestemming.

Paadjes met houtsnippers
Tuinpaadjes van houtsnippers

30 kruiwagens houtsnippers

Het waren vele kruiwagens die we een meter of 150 moesten versjouwen. Zo hobbelden we een keer of 30 heen en weer. Het klapstuk van de operatie was de kuubzak vol snippers. Omdat ik dacht dat het wel handig was om alles in 1 keer mee te slepen, had ik de kuubzak te gebruiken die in het najaar met een storm was komen aanwaaien.

Met hulp van een pallet waaronder 2 hondjes om weg te rijden, kreeg ik uiteindelijk ook dit zware geval bij ons huis. Deze houtsnippers liggen nog op een tijdelijke hoop, zodat we ze straks bij het tuinieren kunnen gebruiken.

Berg houtsnippers voor bij het tuinieren
De berg met houtsnippers om te gebruiken bij het tuinieren

Vakantiewerk

Ik ben deze week ook een weekje vrij. En wat een ontzettend geluk heb ik het met het weer. Dat is dubbel en dwars een cadeautje na een drukke periode op het werk. Het lekkere weer lokt mij ook naar buiten. Daarom ben ik maar meteen begonnen met een andere klus die nog wacht: het bestraten van de oprit. Echt vakantiewerk dus.

Het nattere winterweer en de dooi die inzette, maakten de oprit nog drassiger. En daar houdt Inge niet van. Ze vroeg het al een tijdje en ik had er eigenlijk niet zoveel trek in. Bestraten is zwaar werk. De stenen staan al een tijdje naast het huis. Zo lang al dat sommige buren vroegen of we er wel plannen mee hadden. Zij namelijk wel 😉

Stukje vers bestrate oprit.

Oprit is ruige kost

Uiteindelijk ben ik zondag na de laatste houtsnippers begonnen. Wel een enge klus omdat het bestraten van een oprit iets anders is dan het bestraten van een terras. De afkeuring van Azalp voor de bestrating onder het schuurtje, kwam ook regelmatig bij het kloppen van de grote, zware tegels bij mij voor de ogen.

Teckelpootjes

Gelukkig was de controle nu wat soepeler. Al vind ik dat we de tegels nog goed moeten laten zakken. Eerst maar eens wachten op een regenbui. Al hielden de tegels zich heel redelijk toen Inge de auto er gisteren in zijn achteruit op reed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed