Doorgaan naar hoofdcontent

Tegenvallende verwachtingen


Veel mensen zijn nog bezig om hier te komen wonen. Dan is het gek dat er al mensen vertrekken. Je schrikt best als je hoort dat je buren weggaan. Zeker als je weet dat er nog buren moeten komen naast en achter ons; er is nog niet eens een stip gezet achter en opzij van ons aan de Vogelakker.

Toch kregen we laatst een mailtje waarin de buren vertellen dat ze weggaan. Ze geven allemaal goede redenen. Het is vooral het missen van de drukte en het gemak van de stad. De stad is de grote afwezige in Oosterwold. Er is hier nog niet zoveel te vinden. Geen winkelcentrum op loopafstand en voor vertier moet je de auto pakken als je snel ergens wil zijn.

De Vuursteenhof in het winterlicht

Verwachtingen op afstand

De wijk is ook nog lang niet klaar. Het centrum van Almere Stad ligt op 12 kilometer afstand. Het winkelcentra van Almere Buiten en Almere Haven op 8 kilometer. De kleine, dure supermarkt bij de boer kunnen we zien vanuit ons huis, maar ligt op ruim 2 kilometer van ons.

Het duurt zeker nog 5 jaar voordat het hier wat vollediger is. Ik verwacht dat naast en achter ons het komende jaar nog niet gebouwd gaat worden. De mensen van het huis dat iets verderop verrijst, hebben zich een klein jaar na ons ingeschreven en wonen er nog steeds niet.

Oosterwold in wording

Er ligt dus veel verschil in de tijd dat je inschrijft en hier werkelijk woont. Mensen die erg drukken en heel goed plannen, weten het soms binnen 1 jaar voor elkaar te krijgen. De meesten doen er zeker een jaar of 2 over. Voor ons lag tussen inschrijving en dat we er woonden ook 2,5 jaar.

Nog even geduld

En ook de periode erna vraagt ook om geduld. We ontwikkelen de wijk zelf. Er zijn geen projectontwikkelaars. Het gaat niet allemaal van een leien dakje. Je moet zelf ook tijd en energie stoppen. Wij hebben de beschikking over een gezamenlijk gebouw: De Vuurplaats. Ook de ontwikkeling hiervan ligt bij ons. De coronacrisis helpt niet mee om het goed van de grond te krijgen. Daar is ook tijd voor nodig.

De Vuursteenhof met het gezamenlijke gebouw De Vuurplaats

Voor iedereen met haast is Oosterwold een krachttraining. Alleen met geduld en lange adem is het hier goed te doen. Je accepteert dat het wel 2 jaar kan duren voor een weg er ligt. De laatste bewoner van ons project moet nog steeds beginnen met bouwen. Bij een ander liggen de heipalen erin en is het wachten op het vervolg.

Meer huizen te koop

Onze buren gaan dus en ik heb al meer huizen te koop zien staan in Oosterwold. Niet iedereen kiest ervoor om hier heel lang te blijven. Iedereen heeft zijn eigen reden om te vertrekken, maar je merkt dat de verwachtingen waarmee mensen in Oosterwold komen wonen verschillen. Het kan ook tegenvallen. De tegenvallende verwachtingen laten zien dat het wonen in Oosterwold meer van je vraagt dan wonen in welke wijk en waar dan ook.

En vergeet de prachtige luchten boven Oosterwold niet

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed