Doorgaan naar hoofdcontent

Piep zei de muis - Tiny House Farm


Er is vorige week veel werk verricht aan ons huisje. Te beginnen bij de muizen. Ze bleven maar actief. De sporen van plukken isolatiemateriaal achterlatend in de hoeken van ons huis.

Ze bleven wel tussen de muren en kwamen niet naar binnen, maar we hoorden ze ’s nachts trippelen in de muren. Onze bouwer had vorig jaar al wat gaatjes gedicht, maar het was niet afdoende. Ze bleven actief in de smalle richels tussen de muren zitten. Dan lag er ’s morgens weer een hele lading in de hoeken. Geen echt oogcontact, maar dit mocht toch niet de bedoeling zijn.

Nu moest het echt rigoureus gebeuren. De bouwers kwamen. Alles rond het huis moest hiervoor wijken. Ze maakten de hele onderkant van de muur potdicht. Of beter is het om te zeggen: muisdicht. Geen enkele ruimte voor een muis om binnen te piepen. En dat is dus gewoon helemaal dicht.

Ik werd wel heel verdrietig toen ze dinsdag ineens mijn met veel zorg opgebouwde vlonder afbraken. Wat vond ik dit erg. De pellets door midden afgebroken. Dat was niet de bedoeling. Had ik hiervoor bijna 2 weken gewerkt aan de entree van ons huis!

Gelukkig waren ze met de rest van de vlonder wat voorzichtiger. En maakten ze alles heel netjes in orde. Ook het beluchtingsrooster voor de kachel pakten ze aan. Alles is nu potdicht. We hoorden de muizen de eerste avond en nacht rond rondrazen. Ze zaten ingesloten en konden niet weg. Heel vervelend, maar het is niet anders. Ze mogen van mij overal komen, maar niet in huis.

Na het rigoureus afsluiten van het hele huis, vlamde de kachel plotseling veel hoger en zwarter dan gebruikelijk. Mogelijk lag dit aan het beluchtingsrooster, dacht ik ineens. En inderdaad, alle openingen zaten helemaal dichtgedrukt. Daarom eerst alles voorzichtig met een tangetje opengemaakt. Voorzichtig om het achterzittend gaas heel te laten, zodat de muizen niet alsnog de kans kregen om naar binnen te kruipen.

Nu krijgt de kachel weer genoeg lucht en zijn de vlammen weer een stuk rustiger als vanouds. Het lijkt dat het brandstofverbruik in de zuurstofarme dagen echt veel hoger ligt dan we gewend zijn. Daarom weer helemaal blij met de gevonden oplossing. En helemaal blij met onze bouwer die het muizenprobleem heeft aangepakt. Het is weer heerlijk rustig en warm in de muur.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed