De amandel staat prachtig in bloei en de knoppen van de aangrenzende abrikoos beginnen ook uit te komen. Het zijn nog een paar bloemen, heel aarzelend. Zo roze als de amandel is hij nog niet.
Hommel of schilderskwastje?
De insecten zijn er nog niet. Al heb ik vorige week hommel geholpen, ze vliegen gelukkig niet meer rond. Daarom bevruchten we de amandel maar met hulp van een schilderskwastje. We gaan met kwast langs de meeldraden in de hoop dat er wat stuifmeel achter blijft hangen. Daarna gaat hetzelfde kwastje langs de stamper in een andere bloem.
Wie weet, lukt het. We hebben het nog niet eerder gedaan. Vorig jaar waren er 3 amandelen zonder hulp van een kwastje. Mogelijk helpt het kwastje wel mee om sowieso amandelen te krijgen en wie weet ook nog wat meer.
Dat is ook best zorgwekkend wanneer de teruggang van insecten en vooral van hommels en bijen doorzet. Het zijn essentiële dieren voor bij de bevruchting van heel veel planten. Het doet ook wel pijn als je ze ziet lijden, zoals ik vorige week die aardhommel zag tobben.
Het lied der dwaze bijen
Het is nu weer wat kouder waardoor ze gelukkig weer een veilig heenkomen hebben gezocht. Bij het zo vroeg uitvliegen denk ik meteen aan Het lied der dwaze bijen van de dichter Martinus Nijhoff. De bijen vliegen uit op zoek naar een hoger ideaal gaan ze een wisse dood tegemoet.
Het is onduidelijk of de bijen in het gedicht zelf sneeuwen of dat het werkelijk sneeuwt. Ik interpreteer het altijd als het laatste, dat de bijen te vroeg zijn uitgevlogen en in hun begeerte sterven.
Het gedicht drukt precies uit wat je voelt bij het zien van zo’n te vroeg uitgevlogen hommel. Bijen en hommels roepen veel respect op. Ze zorgen voor een groot deel van ons voedsel en daarnaast helpen ze mee om de wereld wat mooier te maken. Bovendien is hun honing heerlijk.
Reacties
Een reactie posten