Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

  Stadslandbouw hoort bij Oosterwold. Als ik mensen vertel waar ik woon dan beginnen ze vaak over de doorwaadbare zone en stadslandbouw. Wat doe jij eraan, zeggen ze dan. Er klinkt een soort verwijt in door. Meestal hebben ze klokken horen luiden, maar waar de klepels hangen.... Gazons De wijk is vergeven van de groene gazons waar weinig landbouw te bespeuren is. Dat stemt droevig omdat de opzet van de wijk is dat mensen in elk geval voor een deel in hun eigen voedsel voorzien. De gemeente noemde een tijdje terug ineens een percentage van 10 procent. Oosterwold zou voor 10 procent van de voedselvoorziening in Almere moeten voorzien.  Geen idee waar dat percentage vandaan komt, zal ook van iemand komen die dezelfde klok heeft horen luiden. Ik las over Den Bommel op Goeree-Overflakkee waar volkstuintjes worden opgeofferd voor woningbouw . De grond verkopen aan een projectontwikkelaar is veel lucratiever. Onder het mom van woningnood zijn de volkstuintjes het eerste doelwit. Gee...

Ik hoor het gezaag in de bosstrook vlakbij ons huis. Ik weet het. De boomploeg een paar weken terug waarschuwde mij al: hier gaat worden gekapt. Mannen met laarzen, zaagvrije broeken en grote motorzagen bevestigen het als ik wat later mijn wandeling door het bos loop. Rob Bijlsma vertelde het mij deze zomer in zijn boek: Kerken van goud, dominees van hout . Staatsbosbeheer is een ordinaire boomproducent die geld moet ophalen met het kappen van zijn kostbare bossen. De energietransitie vraagt heel veel hout. De korrels - pellets - zijn nodig om 'groene energie' op te wekken.  Bijlsma pleit juist voor minder beheren (lees: kappen) en meer observeren (gewoon laten staan en zien wat er gebeurt). Er is zo verschrikkelijk veel te ontdekken wat we nog niet weten. Populieren Dit keer moeten de populieren eraan geloven. Ik zag het al bij het Almeerse kasteel, hoe het aangrenzende bos aan de andere kant van het fietspad uitgedund werd van populieren. Als er een bos aan moet geloven, voel...

Een muur van meidoorns omgeeft de boomgaard. Je stapt via een kleine opening binnen. Dan sta je daar midden tussen de bomen. Het is een bos en een open plek ineen. De grote notenbomen wuiven boven je naar de hemel. Ertussen groeit een rij perenbomen. Mijn bomenvriend en kunstenaar Jos neemt me mee naar de boomgaard die hij beheert. Het is er stil. We doorbreken de stilte met het suizen van de zeisen. Vlak boven de grond kappen we het natte en hoge gras. Als je kunt dansen, kun je seizen, zegt Jos. Een beetje door de knieën cirkel ik een halve maan om mij heen. Het gras blijft netjes links van mij liggen. De Karnheuvel We zijn vroeg vertrokken naar het paradijs van de Karnheuvel. Op deze verhoging stond ooit een boerderij en een vloedschuur voor het vee. Nu groeien er walnoten, peren en appels. Aan de andere kant van de heuvel, iets verderop, is een grote verwilderde pruimengaard.  Jos heeft een kantoordag buiten georganiseerd. We maaien het gras, de brandnetels en andere bloeiers...

Laatst vroeg iemand aan mij of ik vaak de groencontainer aan de straat zet. Eigenlijk bijna nooit. Een paar keer per jaar en dan is hij nog halfvol. Deze keer als ik hem aan de straat zet hij nog niet eens halfvol, maar ik het weinige organisch afval is helemaal in elkaar geklonken.  Ik spit er maar doorheen met een viertandige vork, om de massa een beetje los te maken. Zo zal alles goed naar beneden zakken als de vuilniswagen de kliko verheft en omkeert. Levensmassa Het is een massa dat vol met leven zit. Ik zie bij het spitten wormen bewegen, vliegen opvliegen (heel veel) en afval dat in verre staat van ontbinding verkeert. Je ziet eigenlijk niet meer wat het ooit geweest moet zijn. En dat is goed. Het meeste bij ons belandt op de composthoop . Alleen de schillen van sinasappels, mandarijnen, bananen, mango en de pit van de avocado. Die doen we niet op de composthoop. Net als iets dat ook niet bij het groenafval mag, maar we stiekem toch doen... Groenafval Het blijft een raar ide...

De hoge windmolens waar wij op uitkijken vanuit onze woonkamer, zijn van de boeren. Ze hebben zich verenigd in de coöperatie. In de tijd van de hoge energieprijzen waren ze niet de spekkoper.  De bank eiste bij de bouw vaste prijzen, daarom waren er met de energiemaatschappijen de bedragen voor jaren vastgelegd. Daarmee hebben vooral de grote energiemaatschappijen geprofiteerd. Maar dat is een ander verhaal. De boeren delen nu met ons allerlei producten die je gratis mag afhalen. We krijgen een waardebon hiervoor in de brievenbus. Vorig jaar kregen we appels, peren, pompoenen en bloemkolen. Ook was er een bloemetje. Afgelopen week kregen we rauwe melk en kaas. Eerder deze maand eieren en honing. Het is extra feest omdat de windmolens energie opleveren en wij als compensatie voor het gebrom van deze installaties en uitzicht, de producten van de streek krijgen. Economen en ook politici noemen dat een winwin-situatie. molens draaien rond de wind waait maar door en door dolgedraaide ka...

De vierplankenbank die we voor onze trouwdag kochten, was nog niet geolied. Het mooie hout van de Tulpenboom van de Heiligenberg bij Leusden, was de hele winter onbeschermd. Het hout schreeuwde om aandacht en liefde. In het ontwerp heeft Jos wel rekening gehouden dat het hout snel droogt, maar het moet wel in de gekookte lijnolie . Nog een speurtocht om te vinden waar dat te koop is. We vonden het, via Jos.  Daarna ben ik wel een drukke zaterdag en zondag in de weer geweest om het bankje in te smeren met de olie. Nu pronkt het bankje, donkerder in de tuin. de hagelstenen blijven liggen op het hout gewijd tuinbankje