Roze huisje - Klein wonen in Almere Oosterwold

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

De mooie lentedagen afgelopen weekend hebben de tuin werkelijk veranderd in een groene oase. De groene waas aan de bomen is veranderd in bladeren. De bloesems schieten uit de fruitbomen. De vogels fluiten overal en de insecten gonsen. Wat een lentefeest. Na de bloesem in de amandelboom, volgen de pruimen. Die zijn nu ook allemaal klaar en dan volgen de perenbomen, appelbomen en ook de kersen (krieken en meikersen) schieten in de bloemen.  Wat een prachtig gezicht. De natuur laat zien hoe het meteen in actie komt met een mooi weer. Net als de vrouwen die ineens allemaal rokjes aantrekken alsof ze het zo hebben afgesproken op Martin Brils rokjesdag . de bloesem loopt kers pruim peer appel weer kers de lente verspringt

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

De laatste snoeiers voor het voorjaar echt aanbreekt, zijn de appelbomen en de vlinderstruik. De appelbomen pak ik niet allemaal aan. De bomen links achterin zijn dit jaar aan de beurt. Ze staan al wat langer en staan elkaar ook een beetje in de weg. Daarom snoei ik het wat rigoureuzer dit jaar. Ze hoeven elkaar niet in de weg te zitten. De bomen en struiken om het drietal appelbomen dat bij elkaar staat (Groninger kroon, Jonagold en Elstar) heb ik ook allemaal wat teruggesnoeid. Net als de Zoete Ermgaard . Een activiteit waar ik wel handigheid in heb gekregen. Ik durfde het nooit te doen. Nu loop ik met een zekere hand met snoeischaar en zaagje door de tuin.  Minder hoogte Ik besluit om ze ook wat minder de hoogte in te laten gaan. Het is wel veel boven mijn macht werken. Dat merk ik vooral de dagen erna. Ik heb een stijve nek. Het werken achter de computer is bijna niet te combineren met een gepassioneerde tuinliefhebber. Het blijft schipperen. Vlinderstruik De grote vlinderstruik he

Niet alleen ons huisje, de hele buurt kleurt roze. De amandel en abrikozen staan weer prachtig in bloei. Het brengt maakt de lyriek in mij wakker. Een heuse tanka vloeit uit mijn dichterlijke pen. de amandelboom vertelt roze mondjes vol het voorjaar begint de abrikozenboom geeft antwoord in dezelfde kleur

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed