Doorgaan naar hoofdcontent

Op weg naar hypotheekvrij


De basis voor de keuze om hier in Almere Oosterwold te gaan wonen, ligt bij het boek Hypotheekvrij van Gerhard Hormann. Ik noem het altijd bij de interviews die we hebben gehad van geïnteresseerden voor ons huisje. Het boek staat aan het begin van de leefwijze die we nu hebben aangemeten.

Het is meer dan 6 jaar geleden. Ik werkte weer na een halfjaar werkeloos te zijn geweest. Het was heel spannend geweest de tijd thuis zo zonder werk, maar wel met een hoge hypotheek. Een collega vertelde dat hij hypotheekvrij wilde gaan leven. Hiervoor leefde hij bewust heel zuinig. Leven met net zoveel geld alsof je zonder werk komt te zitten.

Een leven zonder hypotheek

Hij had het gelezen in het boek van Gerhard Hormann. Ik leende het meteen bij de bibliotheek en las het in een ruk uit. Ja, dit was het. Een leven zonder hypotheek zou je zoveel meer ruimte en vooral geld opleveren. Waarom die enorme schuld zo lang bij je dragen. En ik liet het boek ook aan Inge lezen.

We keken eens goed naar onze levenswijze. Waarom al die spullen in huis. Misschien moesten we niet meer zoveel kopen. We gingen ons koopgedrag eens goed bekijken. Je koopt eigenlijk heel veel onzin-dingen. Zelfs bij een kringloopwinkel koop je dingen die je helemaal niet nodig hebt. Waarom niet alleen het meest noodzakelijke kopen? Als iets kapot gaat of wanneer het echt vervangen moet worden.

Kleiner wonen, minder hypotheek

Zo gezegd, zo gedaan. Het heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat we kleiner gingen wonen. En zeker, het is niet altijd makkelijk. Deze coronatijd van thuiswerken in ons zuurstokroze kleine huisje zitten we erg dicht op elkaars lip, maar desondanks genieten we elke dag van het sobere leven dat we nu hebben aangemeten. Je hoeft niet veel te reizen of op vakantie om te genieten. Het zijn dan de kleine dingen waar je veel vrolijker van wordt.

Nog niet hypotheekvrij ons huis
Ons huis is nog niet hypotheekvrij.

En zo hebben we aan het eind van het jaar, weer een flink bedrag kunnen afbetalen op onze hypotheek. Elke keer weer stukje dichter bij een leven zonder hypotheek. Elke keer een stukje dichter bij een leven met meer vrijheid. Niet meer opgejaagd door koopdrift en reisdrift. Maar blijer met wat je hebt en kunt.

Niet warmer dan 16 graden

Een leven dat ik iedereen zou willen aanraden. Want het klinkt koud om het niet warmer te stoken dan 16 graden, maar het is heerlijk. Opletten bij het doen van boodschappen en als je een winkel in gaat altijd nadenken of je wat je wilt kopen wel echt nodig hebt. En geloof me, het is geen marteling, maar een gewenning om minder te gebruiken.

Ons zuurstokroze kleine huisje in Almere Oosterwold

Ik hoop zo dat meer mensen dit (gaan) doen. Het verrijkt je leven zo enorm. De afhankelijkheid van het kopen, de marketing waarmee we echt doodgegooid worden. We zouden zoveel gelukkiger worden als we niet altijd het oog richten op wat we niet hebben, maar gewoon kijken naar wat we hebben. Met het prachtige einddoel: een hypotheekvrij leven.

Heb je Mijnmoment van 2020 over de weg al gelezen?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed