Doorgaan naar hoofdcontent

De weg verhard - Tiny House Farm


Er is heel veel te regelen voor een nieuwe kavelwegvereniging als de onze. We hebben het gezamenlijk gebouw De Vuurplaats dat we nog inrichten, maar waar we ook na moeten denken hoe we het schoonhouden en wanneer iemand gebruik kan maken van de ruimte. Daarnaast is er buiten ook meer dan genoeg te doen.

nog niet verharde weg

We hebben gezamenlijk groen om te onderhouden. Net als dat we nog wat stukjes grond hebben om iets op te verbouwen. Wat dacht je van het helofytenfilter dat we samen onderhouden. Allemaal dingen om met elkaar afspraken over te maken. En dan is er – last but not least – de weg!

Puinweg

Bij het begin van ons project is er een puinweg met riolering aangelegd door Wonen in Oosterwold. Dat ligt er nu ruim 2 jaar. Een groot deel van de huizen staat. Als je er al wat langer woont – in augustus wonen we hier alweer 2 jaar – ga je merken dat een puinweg nadelen heeft. Kortgezegd: in de herfst in de winter heb je modder; in de zomer (en bij een droog voorjaar) heb je heel veel stof.

Zonsondergang boven de weg die nog niet verhard is.

Vooral mijn fiets moet het ontgelden. Ik heb er al aardig wat bezoekjes bij de fietsenmaker op zitten. De ketting houdt het ongeveer een halfjaar uit. De tandwielen vragen ook veel aandacht. Ik smeer mijn fiets zo min mogelijk. Het laatste halfjaar (sinds het laatste drama bij de fietsenmaker november) loop ik met de fiets in de hand over de puinweg van en naar huis. Het is niet anders, maar het heeft niet zo heel veel zin. Mijn fiets kraakt en zucht onder de puinweg.

Pionnetje om aan te geven waar de put ligt

Stofweg of modderweg

Het huis is stoffig en eigenlijk krijg je de modder er nauwelijks uit. Je kunt er niet tegenop vegen. Zeker met honden in huis die ook niet met schone pootjes terugkeren van de wandelingen. Bijna iedereen in Oosterwold herkent dit verhaal. Ik sprak een halfjaar terug iemand die ook in Oosterwold woont en net asfalt had gekregen. Ze was toen net zo gelukkig als ik nu. Hoe blij je met een weg kunt zijn.

De weg is klaar voor het asfalt

Vandaag heeft KWS de weg echt geasfalteerd. Gisteren en eergisteren waren alle voorbereidingen druk aan de gang. Er is extra puin gestort, de putten zijn opgemetseld en daarnaast is alles goed afgesteld zodat de weg helemaal piccobello erbij ligt. Vandaag is het asfalt erop gegaan. Bijzonder om al die grote apparatuur zo dicht langs je huis te zien rijden. Wat een werk is er verzet. De mannen van KWS waren niet minder trots.

Bijzonder opdrachtgeverschap

Ze doen normaal allemaal grote projecten en een opdrachtgeverschap zoals in Oosterwold is, zijn zij ook niet gewend. Onze vereniging mag heel trots zijn op het bereikte resultaat. De consensus met onze 31 leden; het betalen van de rekening en nog alle kleine en grotere hobbels die je moet nemen bij het maken van een weg. Het is allemaal gelukt!

Het aanbrengen van de asfaltlaag voor ons huis

Natuurlijk heb ik ook wensen. Ik vind het bijvoorbeeld jammer dat we geen belijning hebben. Want de volgende uitdaging is: hoe zorg je dat het autoverkeer zich aan de snelheid houdt. Er zijn hier veel kinderen en het is ontzettend belangrijk dat auto’s hier niet onnodig hard rijden. Een hele uitdaging want auto’s rijden bij voorbaat te hard.

Moordwapens

Het zijn moordwapens. Bij ongevallen wordt vaak gewezen op de kwetsbare weggebruiker, een fietser die niet uitkeek of een voetganger die roekeloos overstak. Terwijl het gevaar toch echt in die auto schuilt. De uitdaging is daarom bij ons: hoe voorkom je dat het een racebaan wordt waar de auto de alleenheerser is. Er liggen al mooie oplossingen voor als de definitieve toplaag erop komt, maar ook voor de tussentijd moeten we alle aandacht voor de veiligheid hebben.

Daar ligt de asfaltlaag op de weg!

Ik weet zeker dat we er met onze vereniging een creatieve en duurzame oplossing voor vinden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed