Doorgaan naar hoofdcontent

Zieke tomaten en chutney - Tiny House Farm

Een ramp: zieke tomaten. Het begint met raadselachtige donkere plekjes op de vruchten. Maar het breidt zich meer en meer uit. Tot je ziet dat de hele tomatenplant steeds meer donkere plekken krijgt. Het is een ziekte.

We zijn het gaan uitzoeken. En je wordt er niet zo vrolijk van. Het is Phytophthora infestans. Een verwoestende schimmel die niks overlaat van je planten en vruchten. De belangrijkste reden is gebrek aan ventilatie. De oplossing voor de toekomst: goed openhouden van de planten. Maar als het eenmaal toeslaat, is er weinig meer aan te doen.

Phytophthora infestans

Een studie naar tomatenziekten hoe dit kan ontstaan is duidelijk. Phytophthora infestans is een schimmel waarvan de aantasting door de lucht verloopt. Het betekent voor ons dat we in de zone naast het huis de komende jaren geen tomaten kunnen kweken.

Wat de impact verder is, is niet zo duidelijk, maar voor nu hebben we de planten vernietigd. Niet op de composthoop, meteen in de container en alle nog goede vruchten van de planten gehaald. Heel veel vruchten zijn al aangetast, maar er bleef nog genoeg over.

Verder rijpen

Een deel van de groene tomaten hebben we met een banaan in een afgesloten zakje gedaan om verder te rijpen. Het is natuurlijk niet zo lekker als een zongerijpte tomaat aan de plant zelf, maar het is beter dan niks. En dan is alle moeite niet voor niks geweest.

Een ander deel van de onrijpe tomaten hebben we wel verwerkt. We hebben een recept gevonden voor chutney. Deze van oorsprong Indiase smaakmaker combineert de groene tomaat met appel en gember. Het is een vruchtenpuree die misschien nog wel het meeste op jam lijkt. Je kunt het eten op brood, bij vlees of iets anders.

Chutney

Groene tomaten kun je niet rauw eten, het vraagt om een goede bereiding. Deze hebben wel even op het vuur staan pruttelen in het groentemengsel. Ik heb een voorzichtig hapje geproefd. Heel aardig. Ben best benieuwd hoe het smaakt als het koud is en met wat je het goed kunt eten.

Er zijn nog een paar rijpe tomaten, maar het gaat hard met de schimmel

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed