In eerste instantie had ik snel vorig jaar een paar pallets bij elkaar gezet als afdakje voor de fietsen. De fietsen passen namelijk niet zo goed in ons schuurtje. Het is net ietsje te klein. Maar het tijdelijk onderkomen voor onze fietsen voldeed niet. Te laag. We zaten steeds klem met het stuur en de zadels waren nat bij een flinke regenbui.
Omdat ik vorige maand ben thuisgekomen met 2 prachtige fietsen, moet hier ook iets veranderen. Zeker omdat de Koga van Inge ook een mooi onderkomen verdient. Nu staat hij tegen de zijkant van het schuurtje van Azalp.
Aflopend dakje
Ik wilde iets bouwen tegen het schuurtje aan met een aflopend dakje. Het is niet voor niets een afdakje. Maar eerst moest daarvoor het bestaande tegelplateau worden uitgebreid. Een flink werk. Ik moest ook zand aanrukken uit ons omheinde gebied. De teckels, helemaal gek van graven, vinden dat geweldig.
Veel emmers zand verdwenen op het puin. Er ontstond langzaam de gelijkwaardige hoogte die er nu ligt. Dan begin ik met het neerzetten van de pallets. Besluit het oude dak als achterwand neer te zetten omdat deze kleiner is. Zo kan ik de andere als dak gebruiken.
De zijkant komt ook mooi te staan. Ik zet de pallets op kleine balkjes zodat het water niet teveel omhoog kruipt. Ook geeft het meteen weer extra hoogte. Als dak wil ik de loodzware en langste pallet gebruiken. De bouwlui hebben op deze pallet een enorme balk getimmerd. Het zit me dwars. Deze balk krijg ik er met geen mogelijkheid af. Net als dat ik al heel snel ontdek dat de rij planken aan 1 kant er ook niet af te krijgen zijn.
Ik geef het op. Weet echt even niet meer wat ik moet.
Gewoon zachtjes tikken
Dan krijg ik de volgende dag de geest. Gewoon zachtjes tikken zodat de spijkers een klein eindje omhoog komen. Rustig en met geduld. Dan kom je wel een eind. Daar ben ik wel zeker van. Ik buig mij weer over de pallet en begin inderdaad zachtjes te tikken. Langzaam buigen de planken omhoog en komt de verwachte speling. Plank voor plank. Heel geduldig. En zo krijg ik eindelijk de basis voor de overkapping.
Een stuk minder zwaar om te slepen van de open ruimte naar de plek waar het afdakje komt. De 2 muren van pallets staan nog keurig overeind. Nu het afdakje erop zien te krijgen. Dat valt ook nog niet mee. Gelukkig kan de hoge kant steunen op het balkje dat ik als eerste heb vastgezet. Maar het zit helemaal niet zo vast. Nog een poging met een paar oude metalen hoekprofielen. Zo zit het stevig verankerd aan de zijkant van het schuurtje.
Geniaal idee
Maar ik merk dat de dakdelen best wel een beetje doorhangen. Hoe ga ik dat oplossen? Gelukkig breekt dan altijd de avond aan, gevolgd door de nacht. In je dromen los je veel op. Zo kom ik op het geniale idee om een dikke balk in het midden te plaatsen. Die ligt nog wel ergens in het overgebleven hout van vorig jaar. En zo staat er de volgende dag een mooie dikke pilaar in het midden. De fietsen passen er wel omheen.
Als je het ene probleem hebt opgelost, dient zich het volgende aan. Mijn probleem is nu hoe gaan we het doen met het dak. Ik kan platen op het dak leggen en dan de overgebleven stukken shingles dakbedekking erop leggen. Het is waarschijnlijk te weinig om het stuk dak van ongeveer 4 m2 te bedekken.
Het lijkt zo leuk om er later eventueel sedum op te leggen. Ik pieker me suf, maar besluit uiteindelijk om er gewoon simpel golfplaat op te leggen. Veel eenvoudiger en sneller te leggen. Bovendien loopt het afdakje niet schuin genoeg om er die shingles op te leggen.
Gamma en prijzen
Richting Gamma op zaterdagmorgen is niet echt een feestje, maar ik doe het maar. Slepend met de stukken dakbedekking, peperdure schroeven om ze te bevestigen en een stukje dakgoot, loop ik weer naar de auto terug. Ik pas nog maar net bij al die immense dakdelen. Zo’n bezoek aan een bouwmarkt valt vies tegen. Ook als ik zie dat de prijs van de schroeven meer dan het dubbele is dan wat er bij het vakje stond. Duidelijk prijzen is iets waar bouwmarkten niet sterk in zijn. Of juist wel.
Het weer helpt niet mee bij het werken aan het fietsafdakje. Veel regen en wind. Toch probeer ik het om tussen de buien door het afdakje tegen de wind en regen bestand te laten zijn. Een flink karwei, maar het lukt. Het beproeft ook mijn technische kunnen, maar ik slaag erin. Kruipend op het dak en sjorrend aan de dakdelen.
Het afdakje is een project voor vele weken, merk ik. We zijn alweer een paar weken verder. Afgelopen weekend heb ik de dakgoot aangebracht. De dakgoten van de schuur heb ik omgedraaid zodat het water van het schuurtje op het fietsenafdakje komt. De regenton ernaast gezet. Nu valt als het regent het water netjes in de goot.
Klemmetjes en afwaterstukje
Natuurlijk moesten de klemmetjes en het afwaterstukje voor naar de regenton apart worden aangeschaft. Nog eens 20 euro. En als je dan terugrijdt, ontdek je dat je iets helemaal vergeten bent. Het afsluitstukje aan de andere kant. Dan stroomt het water bij een harde bui teveel door naar de kant waar geen afvoer is. Net als dat de afvoer van het schuurtje door de bouwers van Azalp nu precies andersom loopt. Hier zijn dus nog een paar klusjes te doen.
De volgende stappen: de afvoer in orde maken en het netjes afwerken van de buitenkant. Ook steken de uiteindes van de dure schroeven soms door het dak. Beetje riskante operatie, maar dat komt wel goed.
Reacties
Een reactie posten