Doorgaan naar hoofdcontent

Rucola - Tiny House Farm

De natuur verrast iedere keer weer. Neem bijvoorbeeld de ontdekking van rucola. Precies bij de vlonder voor het huis groeit opeens rucola. Een ontdekking die ik doe bij het weghalen van wat distels en ander onkruid. Het ruikt opeens heel sterk naar rucola. Hoe kan dat?

Ja! Rucola

Ja rucola

Ik ga het nog eens goed bekijken. De bladeren lijken wel heel veel op rucola. Ik proef een stukje blad en ja onomstotelijk: dit is rucola. En dan doemt meteen de vraag op: hoe is dit juist hier gekomen?

Zeker we hebben rucola geplant. Niet bij de vlonder, maar aan de andere kant in de tuin. Het komt niet op. Best jammer omdat het erg lekker is. Nu zie ik gewoon op een plek waar we niks gezaaid hebben deze sla opkomen. En het is ook nog eens niet weinig. We kunnen wat planten verplanten, zodat we op andere plekken ook deze grondbedekker krijgen.

Brave hendrik

Die andere grondbedekker die ik nog zo graag zou zien opkomen is: brave hendrik. Een soort spinazie. Je kunt hem koken, maar ook rauw in de salade verwerken. Het lukt nog niet om hem te kweken. Het zaad ontkiemt alleen bij kou. En al hebben we in maart gezaaid, het heeft tot nog toe geen brave hendrik opgeleverd.

Niet altijd komt zaad meteen op. Soms lijkt het in de ruststand te liggen en komt het pas later op. Zo komt in het stukje doorwaadbare zone voor ons huis nu zinnia op. Het zijn prachtige bloemen. Ze hebben alle kleuren van de regenboog.

Roze zinnia

Het opkomen van een roze zinnia heb ik een tijdje aandachtig gevolgd. Wat een prachtige ontwikkeling. Je ziet de bloem langzaam maar zeker opbloeien. Een proces die geweldig is om te zien. Zinnia is een Dahlia-achtige bloem, vernoemd naar de Duitse botanicus Johann Gottfried Zinn (1727-1759).

Zinnia

Het zaad van deze bloem zat in een zaadpakket dat we al ergens in het voorjaar hebben gezaaid. De hoge distels hebben veel tegengehouden. Bij het weghalen van de distels, zag ik allerlei zinnia groeien. En zo kun je nog in de herfst genieten van prachtige, kleurrijke bloemen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed