Doorgaan naar hoofdcontent

Regenwater - Tiny House Farm

Compost voor de rijke aarde, maar de regenton is voor het vocht heel erg nodig in de moestuin. Zeker, je kunt water uit de kraan halen, maar is daar het drinkwater niet te kostbaar voor? We moeten er zuinig mee zijn.

Bovendien hebben de planten veel meer aan regenwater dan uit het water uit de kraan. Regenwater bevat minder mineralen en kan ook de planten beter de stoffen uit de bodem laten opnemen.

Opslaan regenwater

Zodoende hebben we bijna meteen nadat het huis klaar was, regentonnen geplaatst. Het waren er 2. Aan elke kant van het huis verscheen een ton waarin 210 liter water kan. Een flinke hoeveelheid, dachten we.

Een aardige regenbui vult de tonnen wel voor de helft. De plensbuien die steeds meer voorkomen, zorgen daar wel voor. Als het een gewone bui is, ook een onweerbui van een paar minuten, dan gaat het wat langzamer, maar dan zit de ton na een paar buien wel vol.

En ze gaan best snel wel leeg. Zeker met de jonge boompjes die veel water en aandacht vragen. Een ronde door de tuin en de ton is halfleeg. Heb je wat activiteiten zoals verplanten en zaaien, dan heb je meer water nodig.

Uitwijken naar kraan en slang

In de droge maanden april en mei moesten we uiteindelijk uitwijken naar kraan en waterslang. Niet echt ideaal, maar als het land zo droog is, dan moet je wel als je niet alles wilt laten verdorren en doodgaan.

Maar we dachten er toch over om het wat serieuzer aan te pakken met het regenwater. Toen de buurman zijn grote waterton van 1000 liter te koop aanbood voor een mooie prijs, gingen we er meteen op in. Een paar dagen later sjouwden we de grote kubus over de Vuursteenhof.

Wat gehannes met pallets en nu hij staat er bij het raampje van Doris’ slaapkamer. Het kost best nog wat moeite om de afvoer goed op de grote ton aan te sluiten. De regenton die overblijft, gaat naar de andere kant. Daar sluiten we hem aan op de andere regenton, zodat er een dubbele wateropslag ontstaat.

IBC-container

Zo zijn we van 420 liter opslag naar 1420 liter wateropslag gegaan. Wat een verschil! De grote ton, heet officieel een IBC-container. Gebruikt om vloeistoffen te vervoeren of tijdelijk op te slaan. De buurman gebruikte het voor het water dat hij bij de bouw van zijn huis nodig had.

Kraantje op IBC-container

Aan de onderkant heb ik een kraantje gemonteerd, besteld via internet. Vandaar dat ik ook weet dat zo’n tank een IBC heet. Bovenin de grote tank heb ik een gaatje geboord. Zo kan het overtollige water weglopen. Via een eenvoudige tuinslang loopt het zo in de sloot.

Hij staat er nu een week of 2 en is al helemaal volgeregend. We hebben er zelfs al water voor de tuin uit getapt.

De communicerende vaten aan de andere kant vroegen wat meer aandacht. Ik sloot de afvoer van de ene ton aan op de andere, maar dat werkte niet. De ton waar het overtollige water van de andere ton in moet vallen, moet echt lager staan. Die staat nu op een paar stenen. Nu loopt het water heel mooi door van de ene ton naar de andere.

En wat een water. We hebben er al aardig wat water van gebruikt. Nu nog een regenton bij het schuurtje en dan is dat ook gereed. Het voelt goed om ook op deze manier een steentje bij te dragen aan het milieu en de wereld weer een beetje beter te maken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed