Doorgaan naar hoofdcontent

Hopen op regen - Tiny House Farm

De regen blijft uit, terwijl we er zo op hopen. Het leven op de Vuursteenhof verschilt wezenlijk van ons oude leventje in het rijtjeshuis midden in de stad. De oude tuin was zo groot als ons huis nu. We hebben nu heel wat meer grond te bewerken.

Met al die grond en alle planten die we geplant hebben in de zeeklei, kijk je ook op een andere manier naar de natuur om je heen. Zo maken we ons al geruime tijd zorgen om de droogte. Elke avond sproeien uit de kraan gaat tegen onze principes. Leidingwater is namelijk veel te kostbaar. We willen zoveel mogelijk doen met het water uit de regenton, maar dat is met deze droogte wel binnen een week op.

Buienradar

Zodoende kijken we dagelijks meerdere keren naar buienradar. Met smart zien we daar hoe de buien wel heel vaak langs ons landje scheren, zonder ook maar een druppel vocht achter te laten. De droge grond zorgt ervoor dat de planten minder hard groeien dan we zouden willen.

Net als andere weersomstandigheden. De paar koude dagen enkele weken terug, zorgden ervoor dat sommige planten het niet hebben gered. Het leek er ook even op dat de pronkbonen het opgaven. De prachtige planten verschrompelden helemaal van de koude nachten. Gelukkig zien we ze weer herstellen. Er komen weer nieuwe bladeren en de pronkers lijken er alle 6 weer bovenop te komen.

Dicht bij de natuur

Zo leven we veel dichter bij de natuur en alle weersinvloeden. Het is een andere benadering, waarbij we eerder heel anders aankijken tegen de natuur. Zeker droog en nat verschillen niet met toen, alleen de invloed die het heeft op je tuin en de dingen om je heen, is nu veel sterker.

En we kijken snel nog even op buienradar, want een bui is van harte welkom.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Leve de vlechtheg

Bij het planten van de bomen en struiken van Heg en Landschap , heb ik rekening gehouden dat de planten samen een haag vormen. Een heuse bomenhaag. Bij de presentatie van de inspirerende heggenvlechter , is bij mij het zaadje geplant om de bomen een beetje te helpen bij het in elkaar vervlechten. Ik vlecht nu de takken in elkaar. De rozen, meidoorns, lijsterbessen, hazelaars, berken en Spaanse aken lenen zich daar prima voor. Ze staan dicht bij elkaar en als je de flexibele takken mooi ineenvlecht, ontstaat er een mooie gesloten heg, een vlechtheg. Meebuigen Het is een flink werk, waarbij ik ook de stammen heb aangepakt. Die zaag ik voor een klein stukje in zodat de stam beter meebuigt. Zo schep ik mijn eigen haag. Ik doe het eigenhandig, zonder cursus. Beetje filmpjes op youtube volgend en vooral kijkend naar wat de bomen en struiken doen. Het is ontzettend mooi om te zien hoe de stammen om elkaar heen vlechten. Het geeft een samenspel. De bosanemoon die aan is komen waaien, kronkelt

Opruimen - #WOW #WOT #ontspullen

De grote opruiming in mijn leven was bij de verhuizing naar mijn huidige  roze huisje . We halveerden in vierkante meters van ruim 130 vierkante meter huis naar 62 vierkante meter. De tuin is bijna 10 keer zo groot geworden. Minder boeken Het betekende dat ik heel veel van mijn boeken heb weggedaan. In mijn vorige huis, een heus grachtenpand in Almere, had ik op zolder een grote bibliotheek met heel veel boeken. Ik heb daarvan bijna driekwart weggedaan. Er is denk ik ongeveer een kwart overgebleven. Dat terwijl ik meer dan ooit lees. Ik leen de meeste boeken die ik lees bij de bibliotheek. Minder fietsen en harmoniums Het was nog meer wat er is weggedaan. Ik heb nu veel minder fietsen (van 4 naar 2) en ook het aantal harmoniums in huis is van 4 naar 1 gegaan. Allemaal grote offers. Nu, bijna 6 jaar na al dat ontspullen heb ik maar een paar dingen die ik mis. Mijn kofferharmonium die ik aan mijn neef heb overgedaan en die hij heel mooi heeft opgeknapt en ik mis heel soms een boek.  Boek

Wilgenhut

De wilgenhut in de tuin staat volop in bloei. De weelderige takken heb ik in december samengeweven alsof ik allerlei touwen aan elkaar knoopte.  Het begint heus iets moois te worden. Ergens in de coronatijd heb ik een cirkel wilgen geplant met het idee dat ik daar een wilgenhut van zou maken. Een Facebookpost van Giel bracht mij op het idee om de wilgenhut te gaan maken. Hij bond de takken heel handig met hulp van touw aan elkaar. Zo ging ik ook aan de slag en maakte een dak van gebogen wilgen. Precies op de kruising bond ik de touwen stevig aan elkaar.  Flinke staken De hut bleef goed in toom. De bomen groeiden de zomer hard door. Tegen het einde van de zomer staken er flinke staken omhoog uit de hut. Dat vroeg om een stevige aanpak. Ik wachtte tot de bladeren van de wilgen waren gevallen. Zo had ik wat beter zicht op de takken en kon ze wat eenvoudiger samenbinden. Het begint wel een steeds ruiger karwei te worden. Het kost veel kracht in de handen en vingers om de lange takken goed