De film “De spelers van Oosterwold” had afgelopen zondag zijn première. Eigenlijk zou de film 2 weken terug zijn vertoond, maar bij een noodlottig ongeval in de Oosterwoldse bossen is een pionier, een man van het eerste uur omgekomen.
Daarom was de première opgeschoven en is de film opgedragen aan Frank Meijers. Een man van het eerste uur en ook iemand die in de film 1 van de spelers is. Als 1 van de eersten in Oosterwold heeft hij veel werk verzet voor onze nieuwe wijk.
De film is een feest der herkenning. Dat zie je terug in de basisregels van de doorwaadbare zone, het delen van de weg, maar ook van het zelf organiseren van alles. Veel dingen die ze tegenkomen, herken ik uit onze discussies en gesprekken bij ons project. Niet alles is vanzelfsprekend in Oosterwold. En veel draait om het ontdekken van de regels.
Adri Duivesteijn
Het interview met initiatiefnemer van Oosterwold, Adri Duivesteijn, was wel bijzonder. Het was verrijkend om hem te horen vertellen over zijn ideeën rond wonen en het maken van de stad.
Zijn ergernis: de eenheidsworst in de Nederlandse nieuwbouwwijken. Alle nieuwe wijken van Nederland lijken op elkaar. En daarnaast de grote macht van de projectontwikkelaars. Hoe de markt mensen dwingt om een bepaald type woning te wonen.
Bewoners zelf laten bouwen
Zijn stelling: bewoners kunnen heel goed zelf hun huis bouwen en daarmee hun eigen leefomgeving creëren. Dit idee kreeg in Almere in eerste instantie vorm in het concept: ik bouw mijn eigen huis. Later is het in nog verdergaande vorm omgezet naar Oosterwold. Hier trekt de gemeente zich helemaal terug en bepalen bewoners ook hoe de wijk eruit komt te zien.
Dat vind je ook terug in de documentaire dat voor veel kijkers een feest der herkenning is. Hoe de allereerste bewoners tegen allerlei problemen oplopen en deze ook te lijf gaan. Hoe langzaam maar zeker bewoners zelf de dingen ontdekken en hoe het spel met de gemeente zich ontwikkeld. Hoe Oosterwold steeds meer vorm krijgt en een heel eigen karakter vormt.
Stadslandbouw en collectieve ruimte
En de boodschap: we zijn er nog lang niet. De hoeveelheid nieuwe bewoners neemt elke week toe en er ontstaat een echte nieuwe leefomgeving. Waarin naast wegen ook een fijnmazig web is waarin mensen kunnen wandelen, met heel veel groen en stadslandbouw.
Tot nu toe zie ik vooral veel drukke kavelwegen, maar ontbreken fiets- en wandelpaden. Net als dat openbaar groen ook niet op ieders prioriteitenlijst staat. Vreemd als je je conformeert naar een lagere grondprijs, zou je de eisen die de gemeente stelt, zeker moeten navolgen.
Doorwaadbare zones
Is de gemeente daarvoor verantwoordelijk of kun je van de bewoners verwachten hiervoor ruimte te scheppen in de doorwaadbare zones? Ik merk dat ik met het uitlaten van de hond nauwelijks door de doorwaadbare zones loop, maar over de gevaarlijke kavelwegen ga.
De dag na de premiere komt er groot nieuws. De grond is getaxeerd en wordt door het rijksvastgoedbedrijf gelijkgetrokken met de huidige ontwikkelingen. De grondprijs ligt nog altijd beduidend lager dan elders in het land. Maar die prijzen worden ook gedreven door de projectontwikkelaars.
Goedkope grond of idealen?
Dat zet mij bij de vraag of het in Oosterwold echt om particulier opdrachtgeverschap gaat of dat mensen uit zijn op goedkope grond. Het ideaal om stadslandbouw samen met een groene buitenomgeving te creëren, zie je momenteel nog niet goed van de grond komen. En zo nadenkend, kom ik tot de conclusie dat je het anders zou moeten aanpakken met de grondprijzen.
De kans dat als de kavels kleiner worden, de huizen dichter op elkaar komen, zou de gemeente kunnen bedwingen door verschillende tarieven te rekenen. Dus bijvoorbeeld de bebouwde grond (roodkavel) voor meer geld verkopen dan de grond die naar stadslandbouw gaat. En dat verharde wegen daar tussen hangen in prijs. Net als dat de doorwaadbare zone voor een lager tarief weggaat omdat een collectief belang bij is. Collectief belang en groen moeten worden beloond met een lagere prijs.
Groen en stadslandbouw
Misschien wat complexer bij de afrekening, maar dit richt zich veel meer op de idealen: een groenere leefomgeving en een eerlijk gebruik van de grond voor groen en stadslandbouw. Ik denk dat de koopjesjagers en mensen die de grenzen opzoeken, op die manier in het gareel moeten worden gehouden. Het moet een prettige leefomgeving worden, waarbij het collectieve belang ook meetelt. Het draait niet alleen om jouw tuintje en jouw huis, maar ook om de uitstraling de wijk en het welbevinden van de bewoners samen.
Op 12 februari draait de film De spelers van Oosterwold in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam. Op 25 februari is een 2e avond waarop de film draait eveneens in Pakhuis De Zwijger.
Reacties
Een reactie posten